Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ - «Ποίηση και ψυχανάλυση είναι οι δύο όχθες ανάμεσα στις οποίες κινήθηκα στη ζωή μου».




Επίκαιρα

νδρες κατέβαιναν μ’ κάλυπτο τ φύλο τους σ νέες κατόμβες σιωπς
Γυνακες μ τν αδώ ν ποχωρε νώπιον το φόβου εσέρχονταν κε πο σάρκα δρώνει στ σκέψη τς φωτις
Παιδι μ τν πορία τς γυμνότητας πο κάλυπτε στάχτη
γνώρισαν τ σύμβατο τς φλόγας μ τ φύση. Κι π’ τ θηριωδία τν πιστν
δείπνησαν, ψυχς καπνο, ψωμ κι ντ κρασ σταφύλι




Καιάδας

κε πο κάποτε πετοσαν τ παιδι
Κα σπαρταροσε ζω βοήθητη
Χόρτα πλαγιάζουν μ τν νεμο
νθίζουν κα τ’ γκάθια
Μαζ μ τν ξερολιθι
φύση ργιάζει
Πάνω π’ τος ταφους
Χαρίζοντάς τους κα ερήνη κα γιατρει



Λευκή, Χλωριωμένη σελήνη

σφαλτος τς νυχτός, τς μεσημβρίας θειάφι
π’ τν πωρώδη πέτρα το πογεύματος λευκ ναδύεται χλωριωμένη σελήνη
Τν περιβάλλουν δρυμο όρατοι. Ρίζες σώζουν τ σμα της π τ νερ
Φέγγει δια νοσταλγία στ μαξιλάρι της. Τ διο κούτσουρο πο βάζει στ νειρα κα στ φαίστεια φωτι
Κα παγωμένη νεβαίνει, νέγγιχτη
,τι τ μάτια σφετερίστηκαν κα ο παλις περγαμηνς σ χμα
Τς μεσημβρίας σφαλτος, τς μεσημβρίας τ θειάφι


  

Λοιμοκαθαρτήριο

Γιατί μουν προσφιλς ορανς
Μ ντανακλάσεις δροσις
Στ στερα το Αγούστου φρυγμένα βοσκοτόπια
που ψυχ προσπερνάει τ γνωστο
Γνώριμες νομίζοντας τι διασχίζει μορφς
ρημικς κατεβαίνω κε πο θερισμς
Τελείωσε κα τ ζα
Κατέφαγον τν σχατό τς ζως τους βλαστ
κε που τοιμάζομαι μ βροχς
Ν οκήσω τ νέο σπόρο
κε πο ο νθρωποι θ ’ρθον
Λιτανεες κα προσευχς ν’ νάψουν
Κι ο πυρκαγις θ δώσουν ρχ
Τ πρω ο ψυχς θ ροδίζουν κα τόπος
π νς αματος σκοτεινο
Τς νταύγειες θ φωτίζει λόδροσος

π τ συλλογ «Ψηφία γι ψηφίδες» (ποιήματα 1986-1991)



Νέμεσις

,τι δίνει πίσω παίρνει
π τ γουρο γαρύφαλλο στ ριμο
Σύκο
,τι παίρνει πίσω δίνει
π τ ροδομάγουλο παιδ στν μπιστο
Φίλο
,τι βλέπει νομάζει ,τι νομάζει
Κλέβει π τν κοίτη τν νθρώπων
που τ ργα σόβια
Στ μέτρα τν νθρώπων εναι
Κι ,τι στ μάγουλο χνουδίζει
Εναι χρόνος πο μεγαλώνει στ γένι του
Βροχ κα σκοτάδι ξίσου
Μ τ ανιγμα τς ψυχς
Πο δεμένη στ ξίφος
γγίζει τ μέλι

(π τ συλλογ «Στν λιο μοίρα», 1996
Καστανιώτης, Μεταίχμιο 2004)

Όλα τα ποιήματα είναι από το: http://www.ekebi.gr



Γεννήθηκε στο Αλιβέρι Ευβοίας, σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ειδικεύτηκε στην παιδοψυχιατρική. Είναι ψυχαναλυτής παιδιών και ενηλίκων, και εργάζεται στην Αθήνα. Έγραψε ποίηση: Ιδίοις σώμασι (1986), Η Κοίμηση (1988), Το Άφωτο (1990), Από καταβολής δρόσου (1991), Ο εξ αίματος νεκρός (1994), Στον ήλιο μοίρα (1996, 2004), Κανόνας (1998), Κελί (2000), Μιγαδικά και Αμφιθαλή (2003), Nohumans’ land-αναφορά (2003), Ψηφία για ψηφίδες (2006), Πέρασμα (2007), Μετόπη (2007), δοκίμια ποιητικής: Ρήματα για το ρόδο (1997), Αναγραμματισμοί στη σιωπή (2002) και το παραμύθι Ένα μικρό κουτάκι ξύλινο (2004). Δοκίμιά του δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Μετέφρασε γάλλους συγγραφείς (Claudel, Valéry, Jaccottet, Bonnefoy, Jouve, Char, Du Bouchet, Dupin,Tournier, Cioran, Chateaubriand), τον Ορλάντο της Woolf και άγγλους ψυχαναλυτές.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κατερίνα Γώγου «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του»

  Γράφει η Θέκλα Γεωργίου Επιλογή μουσικής Θέκλα Γεωργίου και Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης «Ο μόνος τρόπος να ζήσεις και να πεθάνεις είναι να ...