ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΦΑΥΝΟΥ

Θα ταξιδέψω πάλι απάνω στο κορμί σου.
Κι εκεί που το ποτάμι σκίζεται στα δύο,
Στη λόχμη με τα μαύρα της χορτάρια
και λάσια πολυτρίχια - σα βατράχι,

Πηδώντας, θα χωθώ και θα κοάξω...



Ο ΕΡΩΤΑΣ

Ο έρωτας
Ένα τρελό κυνήγι μες στη νύχτα
Τρέχοντας μ΄εκατό
Ψιχαλισμένος δρόμος
Οι διάττοντες
Ανοίγοντάς σου δρόμο
Στο στερέωμα.

ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Τα αισθήματα είναι το καλώδιο
Που φτάνει στην καρδιά του μηδενός.
Πόσο χαμένο αίμα πόσα τραύματα
Και πόσοι πεθαμένοι.
Κάθε χειμώνας που έρχεται είναι κι ο τελευταίος
Ένα παγόβουνο που κατεβαίνει τους ωκεανούς μάς συναντά
Ένας σβησμένος ήλιος λέει ακόμα τ΄όνομά του λάμποντας.

Πόσο σπαταλημένο αίμα πόσα αισθήματα
Ένας πολτός
Μάταια ζυμωμένα σε αξεδιάλυτο όλον
Περνούν στρατοί στα επουράνια χάη
Ομοβροντίες στο στενό αέρα.

Τα αισθήματα είναι το καλώδιο
Που φτάνει απ΄την καρδιά μας στα μεσούρανα
Φέρνει τους πάγους και πυροδοτεί τους ήλιους μας
Είναι ο τηλέγραφος για να μιλάμε και στους πεθαμένους.

Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση - εκδόσεις Καστανιώτη

 

Ανεπίδεκτοι Αθανασίας

Τρεις ώρες φτάνουν για να γράψεις ένα ωραίο ποίημα
Όμως τριάντα χρόνια δεν αρκούν να γράψεις ένα ποίημα
Όσο αν ζητάς κι αν θυσιάζεις. Η άνοιξη
Κατάλαβα πως είναι υπόθεση ρουτίνας για τη φύση
Που εχθρεύεται το πνεύμα και αμαυρώνει το άφθαρτο.
Σκέψου καλά : Κάθε μορφή αθανασίας αντίκειται
Στην έννοια του όντος. Κάθε αντίθεση
Θα συντριβεί κάτω απ’ τη φτέρνα του καιρού
Καθώς πατάει με δρασκελιές και πέλματα γρανίτη.
Ανοίγοντας μια υπόνοια παρόντος
Καίγοντας
Τα φρύγανα των πράξεων σε ουρανομήκεις φλόγες ήλιου.
Όπου παρόν
Σημαίνει απλώς το παρελθόν του μέλλοντος
Ή, πιο σωστά, το μέλλον ενός άλλου παρελθόντος
Αφού, όσο ξέρω, δεν υπάρχει ακόμα η συνταγή
Να φτιαχτεί μια στιγμή διαρκείας. Τι άπληστοι
Σταθήκαμε στ’ αλήθεια, τι άσωτοι
Μες στη φιλαργυρία μας. Ποιος θα πιστέψει άραγε
Πως σπαταλήσαμε τη λίγη αιωνιότητα που μας αναλογεί
Χαμένοι σε μιαν έρημο από λέξεις. Σπέρνοντας
Και περιμένοντας το νέο φρούτο που θα βγει απ’ το κουκούτσι,
Αφήνοντας
Το γινωμένο φρούτο να σαπίσει.
Αλήθεια, τι άπραγοι
Τι ανεπίδεκτοι αθανασίας οι θνητοί.

http://feltor.wordpress.com

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΥΣΤ

Αντώνης Φωστιέρης

Από τους σημαντικότερους και στοχαστικότερους ποιητές της γενιάς του ΄70 με γλώσσα διαυγή και καίρια. Ανθρωπος διακριτικός και σεμνός έχει προσφέρει στην ποίηση και από τη θέση του εκδότη, με το περιοδικό «Η Νέα Ποίηση» και, βέβαια- έχοντας συνεργάτη τον Θανάση Νιάρχο- με τη «Λέξη» που γίνεται φέτος 30 χρονών.

Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι; 

Χρόνου παρατατικού, χρόνου αορίστου, σπανιότερα χρόνου μέλλοντος .

Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί; 

Η έκπληξη πως ξημέρωσε ακόμη μια μέρα.

Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Βλέποντας, για πολλοστή φορά, τον «Δικτάτορα» του Τσάπλιν.

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι; 

Η αποστασιοποιημένη προσήλωση στα πράγματα.

Το βασικό ελάττωμά σας;

Η αποστασιοποιημένη προσήλωση στα πρόσωπα. 

Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια; 

Σε όσα στρέφονται εναντίον του εαυτού μας.

Η τελευταία φορά που κλάψατε;

Παρακολουθώντας στην Κάλυμνο τον «χορό του Μηχανικού», με τον χορευτή να τρεκλίζει μιμούμενος βουτηχτή χτυπημένο απ΄ τη νόσο των δυτών.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο; 

Με καμία, φυσικά. 

Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα; 

Ολοι εκείνοι που, κάτω από την επίπεδη επιφάνεια της καθημερινότητας, μπορούν να διακρίνουν την ποίηση της κάθε στιγμής. Που διαβάζουν την ποίηση απ΄ το ανοιχτό βιβλίο του κόσμου. Χωρίς καν να ξέρουν το αλφάβητό του. 

Το αγαπημένο σας ταξίδι;

Στα κρημνώδη σύνορα της μνήμης και της λήθης. 

Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; 

Οι Προσωκρατικοί, πρωτίστως ο Ηράκλειτος.

Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα; 

Την εντιμότητα, την ευθύτητα, τη συνέπεια.

... Και σε μια γυναίκα;

Τη σταθερότητα, την ευαισθησία, την ανεκτικότητα. 

Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Ο Μπαχ των «Βρανδεμβούργειων Κοντσέρτων». 

Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;

Συγγνώμη, είναι ερώτηση αυτή αντάξια ενός Προυστ;

Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

Στα παιδικά μου χρόνια, το Χωρίς οικογένεια του Εκτορος Μαλό. Στην παρατεταμένη έως σήμερα εφηβεία μου, Τα εις εαυτόν του Μάρκου Αυρήλιου.

Η ταινία που σας σημάδεψε;

Η εφιαλτικά προφητική «Μετρόπολις» (1926) του Φριτς Λανγκ. 

Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Από τους ξένους, ο Ολλανδός Μ. Κ. Εσερ. Από τους σύγχρονους Ελληνες, ο Σόρογκας, ο Τέτσης, ο Φασιανός, ο Ψυχοπαίδης.

Το αγαπημένο σας χρώμα;

Το μαύρο. Το «φαεννότατον έρεβος» του Σοφοκλή, που θανατώνει και ξαναγεννάει όλα τα χρώματα. Σαν τη σιωπή, που περιέχει σύμπαντα τον λόγο.

Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας; 

Τον Θοδωρή και τον Νικόλα. Τους γιους μου.

Το αγαπημένο σας ποτό;

Η ψημένη ρακή της Αμοργού. 

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο; 

Για τα δέκα χρόνια σπουδών στα νομικά. Τα έχασα αριστεύοντας. 

Τι απεχθάνεστε περισσότερο;

Την πραγματική πραγματικότητα, όταν δεν την αρδεύει η ελπίδα του ανέλπιστου. 

Οταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Το διάβασμα. «Και μες στην Τέχνη πάλι, ξεκουράζομαι απ΄ τη δούλεψή της».

Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Τα επώδυνα, επαίσχυντα και ταραχώδη τέλη της ζωής ημών. 

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα; 

Γράφοντας. Η λογοτεχνία, εξ ορισμού, ψεύδεται ασύστολα απέναντι στο πασιφανές. Για να εγκαθιδρύσει, μερικές φορές, μιαν Αλήθεια υπέρτερη.

Ποιο είναι το μότο σας;

«Ηθος ανθρώπω δαίμων». 

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε; 

Χωρίς άτοκες δόσεις θανάτου. Ορθιος και με σώας τας φρένας. 

Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει; 

«Καλωσόρισες στην ανυπαρξία». 

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

Μελαγχολικής ταραχής, από τη μυστική βοή των επερχομένων.

http://www.tanea.gr/

Ο Αντώνης Φωστιέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953.

Κατάγεται από την Αμοργό. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα, και Ιστορία

Δικαίου στο Παρίσι.

Το πρώτο του βιβλίο το εξέδωσε σε ηλικία δεκαοκτώ ετών Από το 1974

ως το 1976 εξέδιδε το περιοδικό Η Νέα Ποίηση..

Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στο εξωτερικό, ενώ

πολλά ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες και

έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Επίσης δοκίμια,

κριτικές και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα.

Έχει μεταφράσει επίσης βιβλία των: Max Jacob, Boris Bian και Henry

Miller.

Σε συνεργασία με τον Θανάση Νιάρχο: διηύθυνε επί εφτά χρόνια

την ετήσια ανθολογία ("Ποίηση" "Ποίηση '75" - "Ποίηση '81 ") και από

το  1981 εκδίδει και διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό η λέξη.

Το 1993 τιμήθηκε με το διεθνές ποιητικό βραβείο Καβάφη και το

1998 για τη συλλογή του Η σκέψη ανήκει στο πένθος με το βραβείο

Νικηφόρου Βρεττάκου του Δήμου Αθηναίων.

Εργοβιογραφία

Ποίηση

- Το Μεγάλο Ταξίδι. Αθήνα, 1971. 

- Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι. Αθήνα, 1973.

- Ποίηση μες στην Ποίηση. Αθήνα, Κέδρος, 1977. 

- Σκοτεινός Έρωτας. Αθήνα, Κέδρος, 1977, Θεσσαλονίκη, Εγνατία, 1979,

Αθήνα, Καστανιώτης, 1985, 1999. 

- Ο διάβολος τραγούδησε σωστά. Θεσσαλονίκη, Εγνατία, 1981, Αθήνα,            

Καστανιώτης, 1985, 1999.                                                                                          

- Το θα και το να του θανάτου. Αθήνα, Καστανιώτης, 1987, 1990.

Η σκέψη ανήκει στο πένθος. Αθήνα, Καστανιώτης 1996,2000                                                  

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ 1998 (Δήμος Αθηναίων)

Ανθολογίες

- Σύγχρονη ερωτική ποίηση. Αθήνα, Καστανιώτης, 1987 (Με τον

Θανάση Νιάρχο) 

- Έλληνες ποιητές για τη θάλασσα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1997 (Με τον

Θανάση  Νιάρχο)

Συνεντεύξεις

- Σε δεύτερο πρόσωπο. Συνομιλίες με 50 συγγραφείς και καλλιτέχνες.

Αθήνα, Καστανιώτης, 1990. (Με τον Θανάση  Νιάρχο) .

Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Δανέζικα,

Ισπανικά και Ιταλικά

http://www.diapolitismos.gr