Ι
"Από τότε που έπεσε στη γη
το πρώτο φύλλο συκής
είμαι γυναίκα..."
Η γιαγιά μου είπε ψέματα στη μάνα μου,
η μάνα μου σ' εμένα
κι εγώ στην κόρη μου,
πάντα το ίδιο ψέμα...
Ξανά και ξανά, δίχως τέλος,
θάνατος και ανάσταση...
αίμα..., έμμηνος ρύση..., θηλυκότητα,
σπέρμα..., ωάριο,
άντρας, γυναίκα,
ψέμα, προδοσία, παρθενιά, προσβολή...
Πλήθος τα ερωτήματα αιώνες
μαζεύτηκαν...
Καμιά απάντηση,
υπομονή...
Η υπομονή σπάζει μαύρες πέτρες
αλλά όχι την καρδιά του ανθρώπου.
Υπομονή,
σαν μια πέτρα κρεμασμένη στο λαιμό σου
βαριά τόσο βαριά.
Οι καθρέπτες σπασμένοι,
δυνατή βροχή. Μετά σταμάτησε.
Από την παιδική ηλικία αποκαλύφτηκε
η γυναικεία μου υπόσταση.
ΙΙ
Δε θα είμαι πια καλή για να με εκμεταλλεύονται.
Θα είμαι ένας άνθρωπος ζωντανός που ζητά τα
δικαιώματά του
σ' αυτό τον αγώνα της μοιρασιάς που εσύ έστησες.
ΙΙΙ
Άναψα φωτιά
να κάψω όλα τα στερεότυπα,
ό,τι μου κλείνει το δρόμο.
Ύστερα το σύστημα
που κρατώ το σώμα σου και το δικό μου
θα μας βρει αναγεννημένους σαν το Φοίνικα
Αναγεννημένοι ως ίσοι, ελεύθεροι κι αρμονικοί,
ίσοι όπως κάθε πλάσμα πάνω στη γη.
Ας περπατήσουμε ενωμένοι,
εσύ να περπατάς πλάι μου,
όχι μπροστά μου, όλος περηφάνια.
από το βιβλίο: Γιώργος Μολέσκης "Σύγχρονοι Τουρκοκύπριοι ποιητές: Απόπειρα επικοινωνίας" εκδόσεις Τόπος
Η Νεριμάν Τσιαχίτ γεννήθηκε το 1937 στην περιοχή της Κερύνειας (Κύπρος). Είναι γνωστή ακτιβίστρια και δημοσιογράφος. Έχει έντονες κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες και συμμετέχει ενεργά σε διάφορες κινήσεις. Αρθρογραφεί συχνά στα Μ.Μ.Ε. Έχει εκδώσει 7 βιβλία με άρθρα και δοκίμια και βιογραφίες, καθώς και 5 ποιητικές συλλογές από το 1988 μέχρι το 2006. Από τα κύρια θέματα της ποίησης της είναι η γυναίκα και ή θέση της σε μια πατριαρχική κοινωνία, που τη θέλει στο περιθώριο και την υποταγή. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου