Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ




Λοξοδρομία, ΙΙΙ

Δεν χάσαμε και τίποτα σπουδαίο
στις παρακάμψεις των καλών ελπίδων
ψεύτικοι φάροι μας θαμπώσανε για λίγο
— κάτι χρονάκια που είχαμε τα δώσαμε στο γραίγο.
Ύστερα συνεχίσαμε σονέτο τη μισή ζωή
δεχτήκαμε κατάστηθα το μέλλον
— όσοι ξεφύγαν τις ριπές των αρχαγγέλων
δεθήκαν σε 12σύλλαβο σκοινί.
Μια τέχνη άχρηστη σε όλους.
Όμως ακούω να τρίζει στο κουπί
βήξιμο αποτσίγαρου του πρόγονου η φωνή
«Αν θέλεις τον Παράδεισο, βρες τα με τους διαόλους».
(Μια τέχνη άχρηστη σε όλους. Όμως καλύτερα έτσι, παρά εμι-
γκρές Πολωνός, γράφοντας εγγλέζικα αριστουργήματα.)



II

Το τρένο θα περάσει κι είμαι μόνος πάνω στις γραμμές
τόσα χρόνια παραμίλαγα κι όλοι ακούγανε το παραμιλητό μου
τόσα χρόνια φώναζα εκείνη που αγαπούσα με άλλα ονόματα
φώναζα εκείνη που αγαπούσα και ήταν πεθαμένη
μέσα στους στίχους μου και μέσα στα φιλιά μου πεθαμένη.

Τώρα το τρένο θα περάσει κι είμαι μόνος πάνω στις γραμμές
οι άλλοι πέσανε μπροστά, μπροστά με τις σημαίες
κραδαίνοντας τη ζωντανή ζωή τους καμάρι του θανάτου
καλότυχοι συντροφικοί νεκροί πιασμένοι χέρι χέρι
τραβώντας με τραγούδια τον ανήφορο
που εγώ θα πάρω άοπλος και μόνος.


Ρεμπέτικο της Κούβας, 1968

Σαν αληθινό κρασί
σαν τραγούδι ψέμα
ρεματιά στον ουρανό
στο σκοτάδι αηδόνια

Σαν αληθινό κρασί
σαν ζωγραφισμένο δάκρυ
τα μάτια σου τα χείλη σου
τώρα του κόσμου η άκρη

Όνειρο στο λευκό χαρτί
έρχεσαι κι όμως φεύγεις
ρίμα γυμνή στην αγορά
αγάπη αγάπη αγάπη

Σαν αληθινό κρασί
σαν τραγούδι ψέμα
-χαμηλώνει η ζωγραφιά
χιόνισε στο αίμα.




κτή

Ατς νθρωπος γύρισε σπίτι του πιτέλους
φησε τ μοναξιά του στ τραγούδια
φησε τος συντρόφους του σ μι σχεδία
κοψε τ γένια του χαμογελάει σ λους.
Ατς νθρωπος δν μπορε πι οτε ν κλάψει
γιατί ο δικοί του εν’ ετυχες πο τν κερδίσαν πάλι
γιατί τ κύμα πο ’ρθε κι φυγε παίρνοντας τόση ζω
ατν τ γι τν κριβ τν ξέρασε πίσω στ’ κρογιάλι.
δ μεγάλωσε κα πέθανε σ’ ατ τ μέρη
κοντ στ μάνα του κα τν πατέρα του χασε τν ψυχή του
δ δίπλα στ θάλασσα τν σάπισε τ καλοκαίρι
κι μμος πιε τ φωνή του.




π ξένην σημαία

περίληψη προηγουμένων
Συναντήσαμε τος δρόμους ατος πρς δυσμς τς φηβείας
ταν μάχη εχε κριθε χωρς ν χάσουμε σταγόνα αμα
τοιμο δη μς περίμενε τ φέρετρο κα τ’ λοκαίνουριο κοστούμι
χειραψία το προϊστάμενου κι τελευταος σπασμς τν φίλων
– τίποτα δν λλάζει πι μέσα σ τοτο τ τοπίο
λεκτρικ νεκροταφεο μ’ ετυχισμένους νεκρος κουρδισμένα τραγούδια
τίποτα δν λλάζει πι
ποστηθίσαμε τ ζωή μας εκολο μάθημα
ξέρουμε πο ρχίζει πο τελειώνει
(μμος χωμένη μς στ νύχια ν σ πονάει ξαφνικ σ φς πο σ
ξυπνάει τ νύχτα
ριπς νέμου μς στ κίνητο αμα, φάντασμα σημαίας λυγμς παλιο
χαρτιο μς στ συρτάρι
λόγια νς ρήτορα παράκαιρου φύλλα ξερ μέσα σ πάρκα πο λησμό-
νησαν τν νοιξη)
ποστηθίσαμε τ ζωή μας, μελάνι κα χαρτ
μελάνι κα χαρτ
– μι χ καλοκαιριο μέσα σ δέκα κούφια χρόνια





Ραγισμένο Ταμπορλο

ΙΙΙ
νάσαινα τ δέρμα σου ελύγιστο ποτάμι
κυμάτισε στ βλέφαρα συχος λυγμς
ταν κουράστηκε φων κα βρκε μαξιλάρι
ταν μέρα ράγισε κα βούλιαξε τ φς
χασα τος συντρόφους μου μ πρε λησμονι
μ πρε γλυκι βροχ τ μαλακ σκοτάδι
χασα τος συντρόφους μου χιονίζει λησμονι
σβησμένες ο σημαες μου κι νιότη μου σαλπάρει
Τ ράματά μου ράζουνε ργ στ γόνατά σου
μικρ ναυάγια πο διψον τς μμου τ φιλ
προσπάθειες πο τέλειωσαν λιωμένη μουσικ
λιωμένα δάχτυλα κρυμμένα στ μαλλιά σου…



Τ κρασ τν Φαιάκων

Πές μου το πάλι πς θ μ θυμσαι κι γ θ σ πιστέψω.
Ποις θ μποροσε λήθεια ν κρατήσει τ τιμόνι σ τούτους
τος καιρούς;
Χάλασε κι πυξίδα χαθκαν ο προορισμο
τ κύματα σηκώθηκαν ς τ μυαλ σβήσανε ο αἰῶνες
τόσες πατρίδες τόσες προσπάθειες μέσα μου καμένες.
σ’ τος νέμους ν μς πνε που θέλουν
σ’ τος νέμους κα τ τυφλ κρασ
τ ματωμένο φς πάνω στ χείλη σου, τ ψέμα κι μορφιά σου
πές μου τ πάλι
πές μου τ πάλι πς θ μ θυμσαι κι γ θ σ πιστέψω.


Βιογραφικό 

Γεννήθηκε στην
Aθήνα το 1936, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Διετέλεσε μέλος της εκδοτικής ομάδας των περιοδικών "Mαρτυρίες" και "Προτάσεις" και υπεύθυνος των εκδόσεων «Έρασμος». Στο περιοδικό «Σημειώσεις» όπου συνεργάστηκε με την ομάδα έκδοσής του, βρίσκεται ο μεγαλύτερος όγκος των έργων του, ενώ συνεργάστηκε επίσης με τη «Bραδυνή», την «Kαθημερινή» και άλλες μεγάλες εφημερίδες. Ασχολήθηκε με επιμέλειες βιβλίων και μεταφράσεις.

Έργα του: Yπό ξένην σημαία (1972), Bαρκελώνη (1975), Nόστιμον ήμαρ (1988), Pαγισμένο ταμπούρλο (1991) και άλλα ποιητικά.
Mελέτες του είναι: Aναφορές (1979), H «Pωμιοσύνη» στον Παράδεισο (1983), Mύθος και ποιητική του «Tαξιδιού» N. Kαββαδίας κ.ά. (1990), Mετασολωμικά. Mορφές και ιδέες στα Eπτάνησα κατά τα τέλη του 19ου αιώνα (2001) κ.ά. Mετέφρασε ξένη λογοτεχνία (Tζώρτζ Όργουελ, Γκεόργκ Λούκατς, T.Σ. Έλιοτ, Έρνστ Kασσίρερ και άλλους).





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κατερίνα Γώγου «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του»

  Γράφει η Θέκλα Γεωργίου Επιλογή μουσικής Θέκλα Γεωργίου και Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης «Ο μόνος τρόπος να ζήσεις και να πεθάνεις είναι να ...