Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1990 πεθαίνει ο ποιητής Νίκος Καρούζος.




ΕΝΑ ΞΟΡΚΙ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΦΩΝΑΧΤΑ


Στο μίσος μετέχω μπαίνοντας οπουδήποτε -
στα πλοία στ 'αεροπλάνα στα καταστήματα .
Στο μίσος μετέχω μπαίνοντας πριν απ 'όλα
στα λεωφορεία .
Φεύγετε να φεύγουμε
φεύγετε ν 'αχρηστεψουμε τις πόλεις .



ΛΕΥΚΟΠΛΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΕΣ
ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΤΙΝΟΜΙΕΣ
[1971 ]
ΝΙΚΟΣΚΑΡΟΥΖΟΣ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Α
1961-1978
ΙΚΑΡΟΣ
σ . 281



Να Θυμηθώ , Να Θυμηθώ


Ζωή των ελλήνων όλη η ΄Ανοιξη προδομένη
κι όλα κάτω απ' τον ήλιο εμετός απ' τον ήλιο
κι ο αρχαίος γιατρός ο ποιητής
άναυδος ωσάν έντομο στις πόλεις .
Να θυμηθώ , να θυμηθώ
απάνω απ' τις πόλεις οι γυναίκες σε μαυροφορία
χαροκαμένοι σαλτιμπάγκοι τα κοκόρια μεσ' στη συμφορά
γαλάζια τσίρκα σε μιαν έκταση που γέμει τόση ψευτολάμψη
με σκυλοκρεμμύδες και χρυσόξυλα
ο μοβανθός απ' το θυμάρι πάει χάθηκε στην ανοιχτή μνήμη
στους  διωγμούς τους ολοάσπρους
τα γουρουνάκια της χαράς μαζί μ' αλόγατα
να βγαίνουν απ' τα όνειρα στις βυσσινιές του Κάτου Κόσμου
απάνω απ' τις πόλεις η ελπίδα κανονιά και σαν αστροπελέκι
για την ολόκληρη χαρά στο βάθος στα μελλούμενα
με οικογένειες χορτάτες λάδι στα πιθάρια
υγεία εύκολη ευλογημένος θερισμός τρύγος αναίμαχτος
μα όχι εξουσία ούτε βίας αποχείμωνο
και στο δρόμο
μια γυναίκα σα να εκτοξεύεται στο δρόμο
με τα μαλλιά της αρτεσιανά .


Ο ΥΠΝΟΣΑΚΚΟΣ [ 1964 ]

ΤΥΧΗ ΠΡΩΤΗ

μέσ' στον υπνόσακκο των ορατών η αιχμαλωσία μου





ΕΙΚΟΝΑ

Γυρίζει μόνος
στα χείλη του παντάνασσα σιωπή
συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του .
Ωχρός
με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος
νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός
έλληνας .
Πάντα ο δρόμος μέσ' στα μάτια του
κ' η λάμψη απ' τη φωτιά
που καταλύει
τη νύχτα .
Γυρίζει μόνος
στα χέρια του κλαδί από ελιά
γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά
αισθάνεται
πως όλα χάθηκαν .
Mην του μιλάτε είναι άνεργος
τα χέρια στις τσέπες του
σαν δυο χειροβομβίδες .
Mην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες.
Άνθη της λεμονιάς
λουλούδια του ανέμου
στεφάνωσέ τον Άνοιξη
τον κλώθει ο θάνατος .


Τα ποιήματα  Α'
1961-1978 
ΙΚΑΡΟΣ 2002





ΠΑΥΣΗ ποιήσεως
Ακήκοα βροχές ατέρμονες και καταιγίδες
με πλατυφρένεια
στις ευτυχίες του χαλασμού δαιμόνιος
από ερεβώδη μαλθακότητα .
Στο έπος Μαχαβαράτα ο πόλεμος αναλάμπει
ωσάν Θεία Λειτουργία
όταν ο Αrjuna σιτίζει την παλικαριά
με όραση του Krichna .





1 σχόλιο:

  1. Είναι πιστεύω από τους καλύτερους (με το Σαχτούρη) ποιητής των μεταπολεμικών γενιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κατερίνα Γώγου «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του»

  Γράφει η Θέκλα Γεωργίου Επιλογή μουσικής Θέκλα Γεωργίου και Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης «Ο μόνος τρόπος να ζήσεις και να πεθάνεις είναι να ...