Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΝ ΚΑΡΣΟΝ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΑΥΤΗ

Μένει σε μια στέρφα γη του Νότου.

Μένει μόνη.

Η άνοιξη ανοίγει σαν λεπίδα εκεί.

Ταξιδεύω όλη μέρα σε τρένα και φέρνω πολλά βιβλία-

μερικά για τη μητέρα μου, μερικά για μένα

ανάμεσά τους και τα Απαντα της Εμιλυ Μπροντέ.

Αυτή είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας.

Και ο βασικός φόβος μου επίσης, που έχω σκοπό ν' αντιμετωπίσω.

Οποτε επισκέπτομαι τη μητέρα μου

είναι λες και γίνομαι η Εμιλυ Μπροντέ,

η μοναχική ζωή μου με περιστοιχίζει σαν στέρφα γη,

το άχαρό μου σώμα να βαρυπατεί στα λασποτόπια με μια αίσθηση μετάπλασης

που σβήνει σαν πλησιάσω την είσοδο της κουζίνας.

Ποιο κρέας είναι, Εμιλυ, που χρειαζόμαστε;

Ποίημα σε μετάφραση της Ευτυχίας Παναγιώτου,

στο δεύτερο τεύχος του περ. Poetix (χειμώνας 2009-2010)

Poet Anne Carson reads from Decreation

ΑΥΤΟ

Αχόρταγος Απρίλης, δέντρα στη σωστή θέση,

στην ξεριζωμένη τους θέση,

το στήσιμό τους.

Στήσιμο έξοχο.

Το κόκκινο των κλαδιών τους,

το πράσινο των κορμών τους (κρούση),

ποτάμι, εκείνο εκεί.

Ξάφνιασα μια χήνα και έσκουξε.

Περπατώ και περπατώ με κρύα χέρια.

Πίσω στο σπίτι είναι γεμάτο νοσταλγία,

τίποτα που να παίρνει μακριά τη νοσταλγία.

Εξετάζω τη ζωή μου αναδρομικά.

Πάω να βρω αναλογίες.

Δεν υπάρχει καμία.

Μα είχα ξανανοσταλγήσει ανθρώπους, είχα ξαναγαπήσει.

Όχι έτσι.

Δεν ήταν αυτό.

Δώσε μου έναν κόσμο, έχεις πάρει τον κόσμο που ήμουν.

ΔΙΚΗ ΣΟΥ

(«αμετάβλητη»)

Στην πραγματικότητα, όχι. Προσποιητό άλμα μες σε—

ποτάμι φευγαλέας ματιάς στη γυμνή

[αναμονή]

[σπουδαίο ουσιαστικό] για το πώς η σκέψη σπάει γύρω σου άφαντος

τα ρούχα σου άβρεχτα σε τούτον το βαθύ καθρέφτη—

ό,τι ο Χαίντερλιν αποκαλεί die Tageszeichen, σημάδια

που πέτυχαν διάνα την ψυχή, ενέργεια του θεού της κάθε μέρας

οι δικές σου ανταποδοτικές αμυχές, ακόμα δεν ξέρω—

χρόνια από τώρα, εκείνα

τα ιερογλυφικά στο βιβλίο των διευθύνσεων, αυτό το έξαλλο χέρι.

Η Ανν Κάρσον γεννήθηκε στον Καναδά τον Ιούνιο του 1950. Είναι ποιήτρια, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, μεταφράστρια, θεατρική συγγραφέας και καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Αν και πολυβραβευμένη ποιήτρια, λίγα πράγματα είναι γνωστά για την προσωπική της ζωή. Στα βιβλία της, το βιογραφικό της συνοψίζεται στην πρόταση «Η Ανν Κάρσον ζει στον Καναδά».

Βιβλία: Eros the Bittersweet (1986), Glass, Irony, and God (1992), Short Talks (1992), Plainwater (1995), Autobiography of Red: A Novel in Verse (1998), Economy of the Unlost: Reading Simonides of Ceos with Paul Celan (1999), Men in the Off Hours (2001), Electra (μετάφραση) (2001), The Beauty of the Husband (2002), If Not, Winter: Fragments of Sappho (2002), Wonderwater (Alice Offshore) (τόμος Β’, συνεργασία με τον Roni Horn) (2004), Decreation: Poetry, Essays, Opera (2005), Grief Lessons: Four Plays by Euripides (μετάφραση) (2006), An Oresteia (2009) (μετάφραση).

http://exwtico.wordpress.com

Anne Carson

From Wikipedia, the free encyclopedia

Anne Carson (born June 21, 1950) is a Canadian poet, essayist, translator and professor of Classics. Carson lived in Montreal for several years and taught at McGill University,[1] the University of Michigan,[2] and at Princeton University from 1980-1987.[3] She was a 1998 Guggenheim Fellow.[4] and in 2000 she was awarded aMacArthur Fellowship. She has also won a Lannan Literary Award.[5]

Life and work

Though distinguished, Carson's academic training did not run a straight path. The fascination with classical literature which dominates her work began to take root in high school. There, a Latin instructor introduced her to the world and language of Ancient Greece and tutored the future poet privately.[6] Enrolling at St. Michael's College at the University of Toronto, she left twice—at the end of her first and second years. Carson, disconcerted by curricular constraints (particularly by a required course on Milton), retired to the world of graphic arts for a short time.[6] She did eventually return to the University of Toronto where she completed her B.A. in 1974, her M.A. in 1975 and her Ph.D. in 1981.[7]

A professor of the classics, with background in classical languages, comparative literature, anthropology, history, and commercial art, Carson blends ideas and themes from many fields in her writing. She frequently references, modernizes, and translates Greek mythology. She has published fifteen books as of 2010, all of which blend the forms of poetry, essay, prose, criticism, translation, dramatic dialogue, fiction, and non-fiction.

Carson was an Anna-Maria Kellen Fellow at the American Academy in Berlin, Germany, for Fall 2007. The Classic Stage Company, a New York–based theatre company, produced three of Carson's translations:Aeschylus' Agamemnon; Sophocles' Electra; and Euripides' Orestes (as An Oresteia), in repertory, in the 2008/2009 season. She was Poet-in-Residence at New York University.[8] and was a judge for the 2010Griffin Poetry Prize.

She will also be partaking in the Bush Theatre's project Sixty Six (October 2011) where she has written a piece based upon a chapter of the King James Bible.[9]

Selected works

Odi et Amo Ergo Sum (1986) PhD Dissertation, University of Toronto

Eros the Bittersweet (1986) Princeton University Press

Glass, Irony, and God (1992) New Directions Publishing Company

Short Talks (1992) Brick Books

Plainwater (1995) Knopf

Autobiography of Red: A Novel in Verse (1998) Knopf

Economy of the Unlost: Reading Simonides of Ceos with Paul Celan (1999) Princeton University Press

Men in the Off Hours (2001) Knopf

Electra (translation) (2001) Oxford

The Beauty of the Husband (2001) Knopf

If Not, Winter: Fragments of Sappho (2002) Knopf