ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ
Ποιος είδε το βάτραχο να διασχίζει ένα δρόμο; Είναι ένας πολύ μικρός αν-
θρωπάκος: μια κούκλα δεν είναι πιο μικροσκοπική. Σέρνεται στα γόνατά του:
ντρέπεται, θα 'λεγες...; Όχι! Πάσχει από ρευματισμούς. Μια κνήμη μένει πίσω,
την σέρνει! Πού πάει έτσι; Βγαίνει από τον υπόνομο, δυστυχισμένος κλόουν. Κα-
νένας δεν πρόσεξε αυτόν τον βάτραχο στο δρόμο. Άλλοτε, κανένας δεν με πρό-
σεχε στο δρόμο· τώρα, τα παιδιά κοροϊδεύουν το κίτρινο άστρο μου. Ευτυχισμέ-
νε βάτραχε! Εσύ δεν έχεις το κίτρινο άστρο.
μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης
ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ
Ω λιμάνι του ποταμού και τις σκιερής χλόης. Πέρασε κατά μήκος της προβλή-
τας με τις πέτρες η μικρή βάρκα φορτωμένη με τους φίλους μου· ένας μόνο μου
άπλωσε φιλόστοργο χέρι. Έχω τόσους φίλους που θα μπορούσαν να μυρμηγ-
κιάσουν αυτό το βουνό, να γεμίσουν έναν ωκεανό με τριήρεις και κωπηλάτες. Ω
απ' αυτούς, κρυμμένους κάτω απ' το πανί που προστατεύει τους πιο ευαίσθη-
τους, προφυλαγμένους εναντίον μου. Ένας μόνο μου άπλωσε φιλόστοργο χέρι
κι αυτός δεν είναι εκείνος που αγαπούσα πιο πολύ μα εκείνος που πρόθυμα
ξεχνάω.
μετάφραση: Τάσος Κόρφης
Ο ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΣ
Ω! δεν τολμώ να μάθω! δε θέλω να μάθω. Όχι! είναι αδύνατο να σηκωθώ για
να μάθω! Ο πυροβολισμός! ο πυροβολισμός! χθες βράδυ ήταν τόσο λυπημέ-
νος: το φτωχό του το πουγκί! η φτωχή του η καρδιά! ακόμα κι αν ο ήλιος ψηλώσει
στο ουρανό δε θ' αποφασίσω να μάθω... Θα 'θελα να πεθάνω από θλίψη καλύ-
τερα σ' αυτό το κρεβάτι. Το σπίτι έχει ακόμα τα παντζούρια κλειστά· ανταμώ-
νω το γέρο Φ... Θ' άκουσε οπωσδήποτε τον πυροβολισμό και με κοιτάει λυπημέ-
νος. Η αδελφή μου που ντύνεται μου λέει: "Θα πρέπει να πας να δεις στο δάσος
με τα έλατα". όμως δεν απαντώ· κρύβω το κεφάλι μου στα χέρια και κλαίω με
λυγμούς... Ίσως να μην υπάρχει τίποτα πίσω από αυτά, παρά ένας πρωινός
κυνηγός. Ω! δεν τολμώ να μάθω, δε θέλω να μάθω: χθες βράδυ ήτανε τόσο
απελπισμένος.
μετάφραση: Τάσος Κόρφης
Από το βιβλίο του Χριστόφορου Λιοντάκη "Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης - από τον Μπωντλαίρ ως τις μέρες μας" εκδόσεις Καστανιώτη
ΖΑΚΟΜΠ ΜΑΞ Γάλλος
ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε το 1876. Εβραϊκής καταγωγής, στα 38 του
χρόνια ασπάστηκε τον ρωμαιοκαθολισμό. Εγκατέλειψε τις σπουδές του για να πάει
στην Παρισινή Συνοικία Μονμάρτη. Το 1921 εγκαθίσταται στο χωριό Σαιν-Μπενουά
όπου το 1944 συνελήφθη από τους Γερμανούς ως εβραίος και μεταφέρθηκε στο
στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ντρανσύ. Πέθανε εκεί το 1944 από πνευμονική συμφόρηση.
Η ιστορία του βασιλιά Καμπούλ του Α΄ και του παραμάγειρα Γκωβαίν ήταν το πρώτο
βιβλίο του Ζακόμπ. Επίσης σημαντικά έργα του συγγραφέα είναι: η υπεράσπιση του
Ταρτούφου, Κινημάτομα, Αποσπάσματα από απομνημονεύματα άλλων, Το κεντρικό
εργαστήριο, Ο άνθρωπος από σάρκα και ο άνθρωπος από αντανάκλαση.
VANTARDISES D’UN MARIN BRETON IVRES
C’est moi, c’est moi qui suis Moïse
Venez à la Terre promise
Rien à payer pour le passage,
venez car c’est votre avantage
Tous les tunnels de la mer Rouge
Je les percerai de ma gouge.
C’est moi, c’est moi qui suis Samson.
Je suis le patron des coiffeurs.
J’aurais bien dû rester garçon
ma femme a causé mon malheur.
Comme elle faisait la besogne
qu’avais-je à faire que l’ivrogne ?
C’est moi le grand roi Salomon
Pour ma guerre avec Alexandre
j’ai fourni plus de cent millions.
Quand ce Grec a voulu descendre
dans la cave où est mon pognon
l’or s’est trouvé changé en cendres.
Attendez !... Dieu, c’est Jésus-Christ
C’est moi !... c’est moi !... je vous le dis.
Mon sourire est doux comme un ange
avec le vôtre je l’échange
Je suis Dieu ! écoutez mon cri :
Je vous invite au Paradis.
Max Jacob
From Wikipedia, the free encyclopedia
Life and career
After spending
his childhood in Quimper, Brittany,
France, he enrolled in the Paris Colonial School, which he left in 1897 for an
artistic career. On the Boulevard Voltaire, he shared a room with Pablo
Picasso who he became great friends with( and was included in his
artwork 'Three Musicians'), who introduced him to Guillaume Apollinaire, who in turn introduced
him to Georges Braque. He would become close friends with Jean
Cocteau, Jean Hugo, Christopher Wood and Amedeo
Modigliani, who painted his portrait in 1916. He also befriended and
encouraged the artist Romanin, otherwise known as French politician and future
Resistance leader Jean Moulin. Moulin's famous nom de guerre Max is
presumed to be selected in honor of Jacob.
Jacob, who had Jewish origins,
claimed to have had a vision of Christ in
1909, and converted to Catholicism.
Max Jacob is
regarded as an important link between the symbolists and the surrealists,
as can be seen in his prose poems Le cornet à dés (The Dice
Box, 1917 - the 1948 Gallimard edition was illustrated by Jean Hugo)
and in his paintings, exhibitions of which were held in New York City in 1930
and 1938.
His writings
include the novel Saint Matorel (1911), the verses Le
laboratoire central (1921), and Le défense de Tartuffe (1919),
which expounds his philosophical and religious attitudes.
Death
Eventually he
would be forced to move to Saint-Benoît-sur-Loire, Loiret, where he
was hiding during the German occupation of World War
II. Jewish by
birth, Jacob’s brother was deported to Auschwitz and
then his sister Mirthé-Léa and her husband were deported where they were
murdered by theNazis.
On February 24, 1944 Max Jacob too was arrested by the Gestapo and
put into Orléans prison. He was then transferred to Drancy internment camp from which he
was to be transported to a concentration camp in Germany. However,
said to be suffering from bronchial pneumonia, Max Jacob died in Drancy[1] on
March 5.[2]
First interred in Ivry, after the war
ended in 1949 his remains were transferred by his artist friends Jean Cassou, Pablo
Picasso and René
Iché (who sculpted the tomb of the poet) to the cemetery at Saint-Benoît-sur-Loire in the Loiret département.
Pseudonyms
As well as his nom
d'état civil, or regular name, Jacob worked under at least two pseudonyms,
Léon David and Morven le Gaëlique.
See also
- Furniture
music: Erik
Satie's second set of furniture music was composed
and performed in 1920 as Entr'acte music
for one of Jacob's comedies (Ruffian toujours, truand jamais -
text of this play is lost)
- The Selected Poems of Max Jacob, trans. William Kulik (Oberlin
College Press, 1999), ISBN
0-932440-86-X
- Monsieur Max (2007), French TV movie starring Jean-Claude Brialy as Jacob, in
Brialy's last film role
References
- ^ The French poet Nicolas
Grenier has written a tribute poem to a Max Jacob.
- ^ Caws,
Mary Ann (2004). Yale
Anthology of 20th-century French Poetry. Yale University Press. p. 47. ISBN 978-0-300-10010-5.
External links
- Marevna,
"Homage to Friends from Montparnasse" (1962) Top left
to right: Diego Rivera, Ilya
Ehrenburg, Chaim Soutine, Amedeo Modigliani, his wife Jeanne Hébuterne, Max Jacob, gallery owner Leopold Zborowski. Bottom left to right: Marevna,
Marika (Marevna and Diego
Rivera's daughter),Moise Kisling.
- Association
les Amis de Max Jacob
- English translations from
Max Jacob's major collection of prose poetry The Dice Cup
- Max
Jacob at Find-A-Grave
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου