Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΤΙΝΙΟΣ - ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΕΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ ΜΕ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ



Μας κοροϊδεύει ο θάνατος


Μας κοροϊδεύει ο θάνατος.
- Είναι ωραία η ζωή ρε, μα πάλι δικοί μου είστε...
Μας κοροϊδεύει ο θάνατος.
- Ερωτευτείτε ρε, μα πάλι δικοί μου είστε...
Μας κοροϊδεύει ο θάνατος.
- Κάντε πλούτη ρε, μα πάλι δικοί μου είστε...
Μας κοροϊδεύει ο θάνατος
κάθε μέρα, κάθε ώρα, σχεδόν κάθε στιγμή.
Μας κοροϊδεύει ο θάνατος,
μα την ώρα του οργασμού
σκύβει το κεφάλι
και σωπαίνει.


Είχα κάτι φίλους


Είχα κάτι φίλους "επαναστάτες", "αναρχικούς",
χιπηδες, αξύριστους, "ροκάδες".
Έπιναν το κρασί της κουλτούρας
από το πιο "in"
κουλτουριάρικο στέκι της πόλης
και έκαναν όνειρα...
Αγαπούσα τα όνειρά τους...
Έγραφαν συνθήματα με σπρέι στους τοίχους,
κάπνιζαν οκλαδόν, με μια μπύρα παρά πόδας στα πάρκα,
συζητούσαν με τις ώρες και έκαναν όνειρα...
Αγαπούσα τα όνειρά τους...
Χθες η συνεστίαση των φίλων
έμοιαζε με συνέδριο επιχειρηματιών·
έτρωγαν, κάπνιζαν, μιλούσαν, γελούσαν
και έκαναν όνειρα...
Γαμώ την κατάντια μας...
Με φόβισαν πολύ,
μα πάρα πολύ τα καινούρια όνειρά τους.


Σε κάθε κορμί που ναυάγησα


Σε κάθε κορμί που ναυάγησα
ένα κομμάτι της ψυχής μου άρπαξε.
Μετάγγισα στην πληγή μου,
για να σωθώ αίμα άλλης πληγής,
μα με αίμα πληγής, πληγή δεν κλείνει.
Ήπια νερό με βδέλλες και σκουλήκια, για να ξεδιψάσω,
και από τότε έχουν τροφή και νερό τα ερπετά ανεξάντλητη.
Κάθε κορμί ένα κομμάτι της ψυχής μου ρουφούσε.
Μέχρι που ψυχή δεν έμεινε στο σώμα
Μέχρι που το σπέρμα για κατούρημα από το κορμί κυλούσε.
Μέχρι που η ηδονή και ο οργασμός στα λεξικά κλείστηκαν.
Μέχρι που το μέχρι, δεν ξέρω και εγώ που κρύφτηκε.
Η πάλη έρωτα και σάρκας μέσα μου φουντώνει
και με καθιστά ανέραστο,
αφού το πολύ δεν γεύτηκα και το λίγο πλέον το αρνιέμαι.


Από το βιβλίο του Κώστα Πατίνιου "είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους", εκδόσεις Αρμίδα



Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1971...
Εργάζεται ως Λειτουργός σε ίδρυμα με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί, ενώ το βιβλίο αυτό, με μικρά διηγήματα και ποιήματα, είναι το πρώτο που εκδίδει. Αθλητής μεγάλων αποστάσεων είναι ένθερμος υποστηρικτής της δια βίου άθλησης, την οποία θεωρεί ασπίδα στην παρακμή που χαρακτηρίζει την εποχή μας.




1 σχόλιο:

Κατερίνα Γώγου «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του»

  Γράφει η Θέκλα Γεωργίου Επιλογή μουσικής Θέκλα Γεωργίου και Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης «Ο μόνος τρόπος να ζήσεις και να πεθάνεις είναι να ...