ΝΙΚΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Νίκος Γρηγοριάδης, Καλεσμένος του έρωτα
 
Κι όμως το 'νιωσα αμέσως, το κατάλαβα
ξανά πως καλεσμένος ήμουν του έρωτα,
αφότου μια τυχαία λάγνα σου ματιά
στάθηκε λίγο εντός μου, με κυρίεψε
στέλνοντάς μου το νεύμα, μια υπόσχεση.
Ξέρει η καρδιά από τέτοια, δε γελάστηκε
ποτέ σε συναντήσεις τόσο κρίσιμες.

Βάζω φτερά στα πόδια για το σπίτι μου,
παίρνω και το λουτρό μου, αρωματίζομαι,
φρεσκοπλυμένα βάζω ρούχα καθαρά,
πανέτοιμο το σώμα να 'ναι και ζεστό,
χαρά να σου προσφέρω, πόθο κι ηδονή.

Πού κατοικείς δεν ξέρω, όμως θα σε βρω∙
η ευωδιά που αφήκες όλα πότισε,
δρόμους, πάρκα και σπίτια και τον ουρανό.

Μες στα λουλούδια σ' ήβρα που περπάταγες
κι ευώδιαζε η ανάσα σου στα πέρατα.
Κι ως έφτασα κοντά σου τ' αβρό γέλιο σου
άνθισε στη θωριά σου ρόδο κόκκινο.

Το χέρι μου απλώνω τρεμουλιάζοντας,
πειθήνια συντονίζεσαι στο βήμα μου
ως του σπιτιού την πόρτα που από μόνη της
διάπλατα ανοίγει και σε δέχεται.
Στο πλάι καρτερεί ο ορθός ο έρωτας
που οδηγεί τους δυο μας ως την κάμαρα,
πλημμυρισμένη ρόδα και αρώματα.

Τρέμοντας σε ξεντύνω στο σκιόφωτο,
στην κλίνη ανθούν τα μέλη, λάμπει η σάρκα σου,
σέλας με φως αιώνιο και ανέσπερο.
Και πια δεν έχω έγνοια για παράδεισο,
αφού μαζί σου είμαι σε γλυκιά άβυσσο.

Από τη συλλογή Και στρεβλές ρίμες (2006)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.0#ixzz26zNQmpAP

Νίκος Γρηγοριάδης, Το κρασί
 
Μπαίνω στο πατρικό μου σπίτι, τρίζει το πάτωμα. 
Δεν αντηχούν σαν άλλοτε τραγούδια,
βήματα δεν βροντούν σέρτικου χορού. 
Προχωρώ λίγο
κι εκεί στο κέντρο υποχωρεί το σανίδωμα. 
 
Τα βάθη με καλούνε, συλλογίζομαι. 
 
Είναι οι τρεις αντάρτες που τα γένια τους
τυλίγουν τα βαρέλια, τα δοκάρια και τις κάνουλες.
 
Στάζουν ακόμη μπρούσικο, κατακόκκινο κρασί 
της μνήμης.
 
Ήρθες, μου λένε μ' ένα στόμα∙ 
πιάσε ποτήρι, μην πάει εντελώς χαμένο το αίμα μας, 
να δοκιμάσεις το κρασί που μας μεθούσε.
 
Από τη συλλογή Η φωτογραφία και το τελευταίο μήνυμα (1998)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.0#ixzz26zNWBG85

Ο έρωτας όπως
 
Ο έρωτας, 
όπως ακριβώς ο στίχος, 
θέλει
μια σωστή δόση 
σκοτάδι
για να 
φεγγοβολήσει

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Β' (1996)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.15#ixzz26zNc5bNH

Η μεγάλη σιωπή
 
Χριστούγεννα
κι είχαν τ' ασκέρια των εχθρών αμοληθεί
στης Σάντας τα λημέρια, νύχτα βαθιά, μεσούρανη.

Και θορυβώδη νήπια, γελώντας είτε και κλαίγοντας,
στο στήθος των μανάδων, όταν και μοναχά μια ανάσα
προδοτική. Κι οι καπετάνιοι να μην έχουν
άλλη εκλογή, να σφαγιαστούν ή να τα σφάξουν.

Έτσι ακολούθησε η μεγάλη σιωπή.
Τρομαγμένα τα μάτια των μανάδων να κοιτάζουν
χαμένα στο κενό.

Κι ήρθε και στρώθηκε μες στα φαράγγια τ' άγρια
η Άγια Τράπεζα στ' άδυτο της ψυχής. Σώμα και αίμα.

Ώσπου πήρε και χάραξε στα στήθη και τα μάτια
τα ορφανεμένα. Και κάπου λάμψαν και σβήσανε
τ' άστρα της ερημίας.

Σιωπή από δάκρυα και πένθος.

Και το βλέμμα από ψηλά
να εποπτεύει την αιματοβαμμένη σωτηρία.
Και μες στα φυλλώματα λες σάλεμα φτερού
οι άδολες ψυχές που πήγαιναν τ' αψήλου.

Από τη συλλογή Μαύρες ακτές (1994)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.0#ixzz26zNg31Zc

Η ταβέρνα
 
Απόμερη μέσα στη σκοτεινιά της εξοχής
άνοιξε μεμιάς τα παράθυρα της νύχτας
δωροδοκώντας την μ' ένα ποτήρι κρασί
γεμάτο αντιλαμπές και μνήμες.
                                             Μπήκε
η παρέα που ερχότανε απ' τους ουρανούς
αδειάζοντας το στέρνο από τραγούδια.
 
Έτσι πιωμένοι βγήκανε απ' το μπουκάλι
χορεύοντας ρυθμούς που έπαιζαν στον άνεμο
τα δέντρα. 
               Χαράματα
περνώντας απ' τη ρεματιά ξυπνήσανε τ' αηδόνια    
κι ήπιαν και πάλι μουσική
απ' το λαγούτο του μικροσκοπικού τους στέρνου.
 
Όταν ξαπλώσανε να κοιμηθούν
ανάβλυζε κιόλας φως
απ' το κορμί τους.

Από τη συλλογή Το αθέατο μέσα μας (1988)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.0#ixzz26zNkw12U

Δεν πρόκειται
 
Δεν πρόκειται να τα βρεις
– δε βρίσκει κανείς ποτέ
τα όσα είχε πάνω στη μέθη
της αγέρωχης ψυχής του
εγκαταλείψει.
Θα χτυπιούνται μέσα σου
σαν τα σκισμένα αντίσκηνα
πάνω στα σάπια δοκάρια.

Από τη συλλογή Ίσκιοι (1987)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.0#ixzz26zNqFqNy

Η απουσία και ο λόγος (III)
 
Σε καλώ με όλα τα ονόματα
και γίνεσαι τραγούδι. Ανεβαίνεις
μέσα απ' τα δέντρα και κυματίζεις
στα φυλλώματα. 
Σε κράζω μ' όλες τις φωνές της ποίησης
- τι προσποίηση πέρ' απ' την αφή
και την άμεση
συνομιλία της ψυχής !
Σε τυλίγω στην ομίχλη και τους ίσκιους σου,
μακριά από τα έφηβα μάτια του ήλιου, 
στη νυχτερινή σου σκοτεινότητα, 
στον απόμακρο οραματισμό σου, 
με το κορμί σου κλειστό, 
και το πρόσωπο σφραγισμένο, 
πέρ' απ' την οικειότητα της απλής ζωής,
μυστήριο που περιέχει
την πληρότητα του θανάτου
όπως
οι προφητικές νεφέλες
τον κεραυνό. 
 
Από τη συλλογή Η απουσία και ο λόγος (1985)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.15#ixzz26zNvGtdt

Άτιτλο (Μετέωρη στον ήλιο...)

Μετέωρη στον ήλιο σε μια στιγμή ισορροπίας.
Το μπράτσο ανυψωμένο μεσ' απ' την τρυφερή μασχάλη.
Χαμογελάς με λαμπρά δόντια στο ζενίθ του μυστικού σου κόσμου -
εικόνα που φλέγεται σαν μετάξι
στον υγρό αμφιβληστροειδή.

                                          * 

Μισομπερδεύεις τις λέξεις.
Στα μάτια σου μικρές κόκκινες χορεύτριες οι πυρκαγιές
κι οι ώμοι σου λεπτοί
σε ανεπαίσθητες κινήσεις μουσικής
μεταδίδουν τους αόρατους κυματισμούς
στις τρυφερές λαγόνες σου.

Αγγίζω τα φλεγόμενα μέλη σου κι ανάβουν εκρήξεις
                σε μυστικές σπηλιές  

Από τη συλλογή Ο κήπος και η πύλη (1982)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.15#ixzz26zO2kRlO

Ο ποιητής (από τη συλλογή «Δειγματοληψία Α'»)
 
Δώσ' μου την αγάπη σου
(αν μου δώσεις την αγάπη σου, λέει ο ποιητής).
Δώσ' μου τη ματιά σου (αν μου δώσεις τη ματιά σου, λέει ο ποιητής),
θα σε κάνω πουλί, θα σε κάνω αστέρι.
Και θα 'σαι πουλί και θα 'σαι αστέρι,
γιατί το στέρνο μου είναι ένας πολλαπλασιαστής
κι ό,τι του δίνεις σ' το επιστρέφει μεταστοιχειωμένο,
γιατί το στέρνο μου είναι ένας πρωτόγονος μάγος
και ό,τι αγγίζει το μεταμορφώνει,
γιατί είναι πουλί
κι ό,τι αντικρίζει το κάνει τραγούδι.

Δώσ' μου την αγάπη σου, λέει ο ποιητής,
να σου δώσω το σπέρμα μου,
να σου δώσω το λόγο μου.
Και θα 'σαι η χλόη και θα 'σαι το νερό
και το παράθυρο, η γλάστρα και το ποίημα.

Δώσ' μου τη ματιά σου, λέει ο ποιητής,
να τη διαθλάσω σε μαρμαρυγές,
να φωτίζεις τα σκότη,
να φέγγεις μυριστικά
τον άνθρωπο.

Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.0#ixzz26zO7cCdf

Το υπόγειο

Πάντοτε ήταν βαθύ και σκοτεινό,
τυφλό σαν τα βαρέλια του μούστου.
Είχε όμως μια μυρωδιά κάθε που σήμαιναν
Χριστούγεννα και Πάσχα. Όταν ο πατέρας
κατέβαινε με τα αδρά μουστάκια 
και τα τραγούδια ανέβαιναν κοπαδιαστά.

Ύστερα τρύπωσε ο φόβος δίπλα στα βαρέλια,
γέμισε οιμωγές και κλάμα το υπόγειο,
ωσότου απάγγιασε μέσα στις φλόγες.

Τώρα μένει μια τρύπα που ολοένα βαθαίνει.

Από τη συλλογή Το βάθος της ληκύθου (1963)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.15#ixzz26zODzklS

Γεννήθηκε το 1931 στην Κορυφή του Κιλκίς. Τελείωσε το γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εργάστηκε ως καθηγητής και σχολικός σύμβουλος στη δημόσια εκπαίδευση. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το ποίημα «Φεύγει ο χρόνος», σε παραδοσιακό στίχο, στην εφημερίδα «Μακεδονία» το 1949, και σε ελεύθερο στίχο με το ποίημα «Πρώτη αίσθηση», στο περιοδικό «Νέα Πορεία» το 1956.

Ποιητικές συλλογές:
«Το βάθος της ληκύθου», εκδ. Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1963
«Δειγματοληψία Α'», Αθήνα, 1981
«Ο κήπος και η πύλη», Αθήνα, 1982
«Τα μέτρα και τα σταθμά», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1983
«Η απουσία και ο λόγος», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1985
«Ίσκιοι», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1987
«Το αθέατο μέσα μας», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1988
«Βουστροφηδόν. Το σύνταγμα της ζωής», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1988 (με το ψευδώνυμο Νικόλας Ταλμάν)
«Flora Mirabilis. Ο πίθος και το φανάρι», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1992
«Μαύρες ακτές», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1994
«Δειγματοληψία Β'», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1996
«Η φωτογραφία μαζί με το τελευταίο μήνυμα», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 1998
«Ανάβαση», εκδ. Κώδικας, Αθήνα, 2002
«Και στρεβλές ρίμες», Αθήνα, 2006
Συγκεντρωτική έκδοση «Ποιήματα [1963 - 2005], εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11691.0#ixzz26zM9NXlt