ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΖΕΝΑΚΟΣ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Σταμνί

3
Κλεῖστε τὶς πόρτες, κλεῖστε καλά, 
μὴν τύχει κ' ἔμπει ὁ θάνατος,
μὴν τύχει κ' ἔμπει ἡ φρίκη, 
μὴν τύχει κ' ἔμπει τὸ ψωμὶ 
καὶ μαλακώσουν τὰ σαγόνια 
καὶ δὲν μποροῦν τὰ δόντια μας 
νὰ σφίξουν τὸ μαχαῖρι.

4
Πῶς ἔγινε
καὶ φύτρωσαν
τόσα καρφιὰ στὸ χῶμα τῆς πατρίδας
καὶ τυραννοῦν
τὰ πέλματα!

Από τα "Έξη Ελληνικά τραγούδια"

Ἀπὸ Σπύρου Κοκκίνη 6η ἔκδ,
«Ἀνθολογία Νεοελληνικῆς Ποίησης»
Ἐκδ. Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑΣ Α.Ε., Ἀθῆναι 2000.

πηγή: http://www.myriobiblos.gr

Αιώνια

Μας χώρισαν στα δυο σαν το ροδάκινο

μα κάτι απόμεινε από μας

πικρό κουκούτσι

μην το σπας

είμαστε μέσα

πηγή: http://tendesart.blogspot.com

«Καισαριανή»

Ποιος ξέρει αν εδώ που ήρθαμε
δεν είναι για θάνατο.
Ο φόνος γλίστρησε, κύλησε στη γωνιά -μια κάθετη γραμμή
που κατεβαίνει από ψηλά
δείχνοντας την άλλη μεριά του μυαλού σου.
Προσοχή! Άσπρο και μαύρο
άσπρο και μαύρο
άσπρο και μαύρο.
Για να τελειώνεις
θες ακόμα
δέκα δεκαπέντε χιλιόμετρα ποίηση
τα μέσα έξω
ακριβώς όπως το νόμισμα απ' τη μεριά που δείχνει
θάνατο. Άσπρο και μαύρο.

Εδώ τα χρώματα δεν τα πρόσεξες.
Αυτό το κόκκινο κινδυνεύει να πέσει
να γκρεμιστεί και να γεμίσει την κάμαρα
αίμα.
Επί σκοπόν!
Πυρ!
Γύρισε να μας πεις πώς έβγαλε η μάντρα θειάφι
και σκόρπισε τα παιδιά
πώς τέντωσες έτσι την απελπισία ως το τέλος.
Το μαύρο τελειώνει
Το άσπρο σκληρό σαν χιόνι που πατήθηκε από τέσσερις μελοθάνατους εικοσιδυό χρονώ.
Ξάφνου γλιστρούν γλυκά τ' αστέρια
στον ώμο του λοχαγού
κι η αστραπή κατάστηθα
σαν τελευταίο φιλί πριν απ' τον ύπνο.

Από τη συλλογή Ταίναρο (1955) του Λεωνίδα Ζενάκου

Πηγή: ανθολογία Η δεύτερη μεταπολεμική ποιητική γενιά (1950-1970) του Ανέστη Ευαγγέλου (εκδ. Παρατηρητής, 1994)

πηγή: http://greek-translation-wings.blogspot.com