Ο Ιωάννης Ζουμπιάδης κατάγεται από την Αλεξανδρούπολη. Έχει ρίζες (και) από την Κομοτηνή. Έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων και Προσωποκεντρική Συμβουλευτική (Προσωποκεντρική Συμβουλευτική του Carl Rogers). Έχοντας γίνει δεκτός στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Erasmus φοίτησε για ένα εξάμηνο στο Βέλγιο στην Αμβέρσα.
Υπήρξε για ένα διάστημα μουσικός παραγωγός σε ραδιόφωνο της Κομοτηνής. Από παιδί του άρεσε οτιδήποτε είχε σχέση με την έκφραση και με την τέχνη γενικότερα. Για ενάμιση χρόνο συμμετείχε σε τμήμα ζωγραφικής και χορωδίας. Από το δημοτικό ακόμα είχε επαφή με τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς.
Επιπροσθέτως, όπως ο ίδιος βεβαιώνει θυμάται ακόμα από τα 4 του έτη να ακούει μουσική. Οπότε η μουσική όπως και οι παραδοσιακοί χοροί αποτελούν αδιαμφισβήτητα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Όμως, και η αγάπη του για την συγγραφή δεν άργησε να φανεί.
Κάποια ποιήματα από το βιβλίο «Ψυχής δρόμος» - Εκδόσεις Φυλάτος:
Ζωή χαμένη
Βραδιές με αίσθηση ματαιότητας.
Μέρες με αίσθηση ανεκπλήρωτου.
Η αναποφασιστικότητα με κράτησε σαν σκοινί δεμένο στην πολυθρόνα.
Δίπλα στο τραπέζι οι μνήμες γραμμένες σε ένα παλιό λεύκωμα.
Ελάχιστη θέληση για διάβασμα.
Το φως της λάμπας μαύρο είναι θαρρώ.
Μαύρη ζωή.
Μαύρη και αραχνιασμένη.
Κυνηγούσα το άπιαστο.
Σκόπευα στο φανταστικό.
Δεν ήθελα το αληθινό.
Μου φαινόταν λίγο.
Περπατούσα σε πολλά μονοπάτια.
Με έτρωγε το σαράκι.
Ευκαιριακή χαρά.
Η απώλεια εμπιστοσύνης με έκλεισε σε καβούκι.
Κουρασμένη ηθική ικανοποίηση.
Οι γνώμες των άλλων σαν καρφιά μπιγμένα στην σάρκα.
Αποφάσεις επηρεασμένες από τους άλλους.
Κρίση καταρρακωμένη.
Ζωή χαμένη.
Και έχω να με ρωτούν πως είναι η ζωή μου.
Πόση ψευτιά στον κόσμο τούτο;
Όρεξη για χαμόγελο εξαφανισμένη.
Θέληση για ζωή χαμένη.
Μα και η ίδια η ζωή χαμένη.
Το γήρας
Ψυχή κουρασμένη.
Σώμα κατεστραμμένο.
Φωνή βραχνή.
Περπάτημα αργό.
Θέληση ανύπαρκτη.
Κίνηση περιορισμένη.
Καθημερινά εμπόδια.
Συνεχόμενα ψυχής διόδια.
Βαριά ανάσα.
Συναισθήματα χαλασμένα.
Αισθήματα πεταμένα.
Όνειρα κοκαλωμένα.
Συχνή αξονική τομογραφία.
Παγιδευμένη λεξικογραφία.
Περιορισμένη πεζοπορία.
Στάσιμη νοοτροπία.
Αναπτυγμένη πόνου ποικιλομορφία.
Ξεσηκωμένη νοσταλγία.
Κλειδωμένη γοητεία.
Ανάγκη για νηστεία.
Και η ζωή τραβά την ανηφόρα.
Για μια ακόμη ώρα.
Χαλασμένη σε σακούλα οπώρα.
Μία αισθητή κατηφόρα.
Η φρεσκάδα απουσιάζει.
Η επιθυμία για ζωή οργιάζει.
Η φιλική απουσία κομματιάζει.
Και η εκπομπή «Για καλή ζωή» συναρπάζει.
Ψυχή μου εσύ,
Καρδιά μου εσύ,
Της παρελθοντικής ένδοξης ζωής μου.
Σώμα μου εσύ,
Μυαλό μου εσύ,
Της παρελθοντικής θαρραλέας πνοής μου.
Μαύρα πουλιά στον ουρανό,
Πετούν με ιδιαίτερο, πένθιμο ρυθμό.
Πετούν και νιώθω τον πόνο,
στα δικά μου τα φτερά.
Χαλασμός.
Πορείας μαρασμός.
Ονείρων ξεπεσμός.
Κορμιού εξευτελισμός.
Το άσπρο δεσπόζει.
Δεν είναι χιόνι.
Δεν είναι της θάλασσας αφρός.
Ούτε άσπρος μίσχος.
Ακόμη και η αγάπη μεγάλωσε.
Σε πατερίτσα και αυτή στηρίζεται.
Τα χρόνια, βλέπεις, είναι πολλά.
Πολλά.
Αδυναμία χαμόγελου.
Γέλιο; Το αδύνατο.
Πικρό στόμα.
Πονεμένο βλέμμα.
Πιεσόμετρο; Φίλος καλός.
Κρεβάτι; Τι υπέροχη επιθυμία.
Κόκκαλα και υγρασία σημειώσατε Χ.
Αχ, το γήρας.
Και μετά τι;
Και μετά τι;
Καθώς θα φεύγεις τι;
Η πανσέληνος θα συνεχίζει να μένει μισή.
Η παραμικρή απουσία θα μοιάζει μισητή.
Θα μοιάζει σαν ψεύτικο μασκέ πάρτι με κομφετί.
Και μετά τι;
Καθώς η συννεφιά θα μοιάζει με κατακλυσμό.
Καθώς η χαρά θα δέχεται τον αποκλεισμό.
Και οι οφθαλμοί θα βλέπουν τον μαύρο αποχαιρετισμό.
Η γη θα σείεται από του έρωτα τον απαγχονισμό.
Και μετά τι;
Καθώς το αντίο θα μοιάζει πληγή.
Απειλή.
Από τις σκιές στον τοίχο θα γεννιούνται εκφοβισμοί.
Στο κάτοπτρο εμπρός μου θα εμφανίζονται σάρκας μαρασμοί.
Καθώς το γλυκοχάραμα θα μοιάζει πικρό χάραμα.
Και μετά τι;
Των ματιών σου το μπλε
Των ματιών σου το μπλε μου δώρισε την υγρή σου αλήθεια.
Μου χάρισε την αθανασία.
Μου έδειξε την Εδέμ.
Αχ, αυτό το μπλε.
Χάνομαι σε αυτό το δικό σου το μπλε.
Ξεχνιέμαι.
Κολυμπώ στις πιο βαθιές θάλασσες, καλή μου.
Κοιτώ μέσα στα μάτια σου και βλέπω εσένα νεράιδα του νερού.
Όλα πάνω σου είναι μαγικά. Ειδάλλως δεν εξηγείται.
Δέρμα αψεγάδιαστο.
Παρουσία αέρινη. Μαγική.
Ω θεέ μου.
Πες μου πως δεν είναι ψευδολόγημα.
Πες μου πως δεν κοιμάμαι.
Πες μου πως θα ξυπνήσω αύριο και θα δω το ίδιο πρόσωπο.
Να κολυμπώ στις θάλασσές σου καλλονή μου.
Να υπάρχω, να βλέπω, να ακούω, να γεύομαι.
Να σε αισθάνομαι σε κάθε μου κύτταρο.
Αυτά τα μάτια δεν υπάρχουν.
Είναι σαν μπλε διαμάντια.
Βαρύτιμα.
Να ζω την έλξη, τον έρωτα, τη μαγεία σου.
Να βιώνω τόσα αξιοσημείωτα!
Λες και με στραγγαλίζει.
Σαν να μου παίρνει τη ζωή.
Και ταυτόχρονα να μου την χαρίζει.
Των ματιών σου το μπλε.
Την γαλήνη εκπέμπει.
Την ηρεμία διαχέει.
Με θέλγει.
Αυτό το θείο μπλε δώρο σου.
Με ταξιδεύει σε μέρη ασύγκριτα.
Και μου θυμίζει!
Ατλαντίδα.
Σειρήνες.
Τα ύδατα της Στυγός.
Άπιαστη η ζωή
Άπιαστη η ζωή.
Και αν την πιάσεις δεν μπορείς να την κρατήσεις.
Μόνο για λίγο.
Είναι σαν τα καλοκαίρια.
Έρχεται με ζέστη και μετά φεύγει.
Είσαι σαν το φθινόπωρο.
Έρχεται με βροχές και μετά πάλι φεύγει.
Έρχεται και φεύγει.
Σαν αέρας μοιάζει.
Σου ακουμπά το μάγουλο και φεύγει.
Φεύγει!
Όπως οι δυνατοί και παθιασμένοι έρωτες.
Ποιητικές συλλογές – βιβλία του Ιωάννης Ζουμπιάδης:
«Ψυχής δρόμος» (2015), Εκδόσεις Φυλάτος – Θεσσαλονίκη.
Αναμένονται 2 ακόμα βιβλία του (ποιητική συλλογή και νουβέλα) – είναι υπό έκδοση.
Διακρίσεις/υποτροφίες:
Υποτροφία:
2011: Εξάμηνη υποτροφία (επιχορήγηση), Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα «ERASMUS»: Βέλγιο, Αμβέρσα - πανεπιστήμιο Karel de Grote Hogeschool, Antwerpen.
Διάκριση:
Το βιβλίο «Ψυχής δρόμος» κατατάχθηκε στα Βιβλία της Χρονιάς 2015 από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδας (ΕΠΟΚ) – Αθήνα: Α’ Βραβείο (Η απονομή έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων και επίσημων τελετών της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών στην Αθήνα στις 9 Ιανουαρίου 2016)
Το βιβλίο «Ψυχής δρόμος» μπήκε στις κατατάξεις/rankings του Amazon της Γερμανίας
Πολιτιστικός και Χορευτικός Σύλλογος Θρακών Κομοτηνής: Σε χορευτική – παραδοσιακή παράσταση στην Ρουμανία απέσπασε το βραβείο εμφάνισης και χορού.
Συλλογικά έργα, αρθογραφία, λογοτεχνικά περιοδικά:
Συμμετοχή σε ομαδική ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Διάνυσμα με το ποίημα «Περαστικοί»
Συμμετοχή σε ομαδική ποιητική συλλογή της Αμφικτιονίας Ελληνισμού με το βραβευμένο ποίημα «Καρδιές φωτοβολίδες» (~υπό έκδοση)
Συμμετοχή σε ομαδική ποιητική συλλογή με ένα ποίημα Χαϊκού που απέσπασε θετικές κριτικές στα πλαίσια του Διαγωνισμού Ποίησης Χαϊκού από το Πνευματικοί Ορίζοντες – Εφαλτήριο λόγου και τέχνης (~υπό έκδοση). (Πληροφοριακά, το Χαϊκού είναι μία ιαπωνική ποιητική φόρμα. Είναι η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο)
Βραβεύσεις-έπαινοι:
Έκδοση ποιητικής συλλογής από τις εκδόσεις Φυλάτος με τίτλο «Ψυχής δρόμος»
15ος λογοτεχνικός διαγωνισμός – Κερατσίνι (Αθήνα): Στην 19η θέση (ανάμεσα σε 250 άτομα) με τα ποιήματα «Τέλμα» και «Είμαι στιγμή εγώ»
4ος πανελλήνιος ποιητικός διαγωνισμός «Καισάριος Δαπόντες» - Δήμος Σκοπέλου: Έπαινος για το ποίημα «Να με αγαπάς»
Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών (Αθήνα): Έπαινος για το ποίημα «Όλοι πονάμε»
Το ποίημά του «Τρένο και απόσταση» εγκρίθηκε και δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό site «Τοβιβλίο.net» στα πλαίσια του διαγωνισμού «Τρενογραφίες»
«Βραυρώνια» - Σπάτα- 5ος λογοτεχνικός διαγωνισμός ποίησης: Αναμνηστικό δίπλωμα για το ποίημα «Στα αστέρια»
Συμμετοχή στο «Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2016» - στο λογοτεχνικό site «Τοβιβλίο.net» με το ποίημα «Αν δεν ήσουν στον κόσμο μου»
Δ’ Παγκόσμιος Ποιητικός Διαγωνισμός Αμφικτιονίας Ελληνισμού – Θεσσαλονίκη: Βραβείο Μαρώνειας για το ποίημα «Καρδιές φωτοβολίδες»
6ος Παγκόσμιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός - Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδας (ΕΠΟΚ) – Αθήνα: Β’ Βραβείο για τα ποιήματα «Ελεύθερος πια» και «Το κλειδί της Λευτεριάς»
4ος Διεθνής Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Ομίλου Unesco Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδας (Η βράβευση έγινε στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο) – Αθήνα: Α’ Βραβείο Ποίησης για το ποίημα «Φτιάξε τον κόσμο»
Το βιβλίο «Ψυχής δρόμος» κατατάχθηκε στα Βιβλία της Χρονιάς 2015 από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδας (ΕΠΟΚ) – Αθήνα (Α’ βραβείο)
Ωδείο Φουντούλη – Βόλος: 10ος Διαγωνισμός Ποίησης: Β’ βραβείο ποίησης για το ποίημα «Καρδιές φωτοβολίδες» και Γ’ βραβείο για τα ποιήματα «Αμαρτία» και «Αυτή τη νύχτα»
Τιμητικός έπαινος ως ένδειξη αναγνώρισης για τη συμμετοχή του στην παραδοσιακή εκδήλωση στα Πετρωτά Τριγώνου Έβρου (2012)
Δίπλωμα συμμετοχής για τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών Αγίας Μαρίνας Θρυλορίου (2009)
Διατηρεί τις διαδικτυακές σελίδες:
Έχει πραγματοποιηθεί δωρεά αντιτύπου της ποιητικής συλλογής «Ψυχής δρόμος» σε Ιδρύματα (όπως Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη κτλ) και Δημοτικές Βιβλιοθήκες διάφορων περιοχών σε Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία και Ιταλία.
Επιπλέον, κάποια ποιήματα, (και άρθρο για την συναισθηματική νοημοσύνη) έχουν δημοσιευτεί σε sites και blogs.
Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας.
Τιμής ένεκεν από τον Πολιτιστικό και Επιμορφωτικό Σύλλογο Άνθειας & Αριστείνου «Σπάρτακος» - Άνθεια Αλεξανδρούπολης για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (2006 -2007).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου