5X5=23 ΒΡΑΔΙΑ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ

5 Ποιητές και άλλοι 2, 1 Μουσικός και 1 Εικαστικός σε μια βραδιά αφιερωμένη στην Ποίηση

 

Ο Πάμπος Κουζάλης, ο Γιώργος Πήττας, η Εφροσύνη Μαντά - Λαζάρου ο Καλλίνος Χριστόδουλος και ο Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης,...

Τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013 στις 8 μ.μ. στο καφενείο- αναγνωστήριο «Πρόζακ» στην οδό Μέδωντος 3Α (πάροδος λεωφόρο Στασίνου) στη Λευκωσία θα μαζευτούν και θα απαγείλλουν ποιήματα από 5 αγαπημένους τους ποιητές.

Μαζί τους ο μουσικός Γιώργος Καλογήρου και η εικαστικός Αγγέλω Ευαγγέλου ο πρώτος με το λαούτο του θα μας ταξιδέψει σε μονοπάτια μελοποιημένης ποίησης και η δεύτερη θα παρουσιάσει 5 έργα της εμπνευσμένα από την ποίηση των 5 υπόπτων ποιητών.

Φιλική συμμετοχή η Ιταλίδα ποιήτρια Maria Grazia Caladrone από τη Ρώμη, και η Τουρκο-Κύπρια ποιήτρια Alev Adil από το Λονδίνο, που θα απαγγείλουν ποιήματά τους, μέσω σύνδεσης Skype.

για περισσότερες πληροφορίες: 96 506 311 και 22 104244
 

 

Έργο της Α. Ευαγγέλου στην ποιητική συλλογή του Π. Κουζάλη 'Ραπτός Λόγος'

Γιατί 5x5=23

 

Για τα μαθηματικά η απάντησή μας είναι ορθή. Δεν απαντήσαμε ούτε μπανάνες ούτε πιγκουίνους, αλλά έναν αριθμό, όχι όμως σωστό.

5x5=23, για τα μαθηματικά και για την κοινή μας λογική είναι μια λάθος απάντηση. Λάθος όπως πολλά πράγματα με τα οποία ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι, στην κοινωνία μας, 

την οικονομία μας, το περιβάλλον μας και γενικότερα στην ίδια μας τη ζωή. Η δικιά μας διαφυγή, το δικό μας όπλο ενάντια σ’ αυτά τα λάθη είναι η ποίηση. Η ποίηση μεγάλων και μικρών ποιητών, γνωστών και αγνώστων. Ποίηση που φωνάζει ότι είμαστε άνθρωποι ζωντανοί, άνθρωποι με όνειρα, άνθρωποι  που μας αρέσει να 

μοιραζόμαστε πράγματα που αγαπάμε με άλλους ανθρώπους.

Ποίηση.

Συντελεστές της εκδήλωσης

Ο Πάμπος Κουζάλης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1964. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: «ραπτός λόγος», εκδόσεις Παράκεντρο, Λεμεσός, 2003. «ένα», εκδόσεις Παράκεντρο, Λεμύθου, 2011.

 

Ο Γιώργος Πήττας γεννήθηκε το 1956 στη Λευκωσία. Από τα 8-9 του περίπου πασχίζει ναι είναι διάφορα πράγματα μεταξύ των οποίων και ποιητής.

 

H Ευφροσύνη Μαντά – Λαζάρου,

 Έργα της:

*  Οι Μέρες Υφάντρες οι Νύχτες Γυμνές, Λευκωσία, 2002

*  ...σε έρωτα ή θάνατο θα πάμε, Λευκωσία, 2005

*  Φίλε μου εγω δεν ειμαι σαν και σένα, Λευκωσία, 2006

*  Χωρίς την Αριάδνη, στη χώρα του αυτισμού παρέα με την ποίηση, Αθήνα   Εκδόσεις Γκοβόστη 2006

* Το Μέσα Φόρεμα, Εκδόσεις Αφή, 2011

*  Ο Νώε στην πόλη, Πλανόδιον, 2012

 Δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και στα λογοτεχνικά περιοδικά: Άνευ,Παρέμβαση, Μανδραγόρας, Φαρφουλάς.

 

O Χριστόδουλος Καλλίνος:

Είμαι λυρικός και υπαρξιακός ποιητής,

σπανίως γράφω και πολιτική ποίηση.

Είμαι λαικής καταγωγής,

και εκ πεποιθήσεως αριστερόχειρ.

Δεν έχω πάρει κρατικό βραβείο λογοτεχνίας,

ούτε έχω πάρει ποτέ καμία επίσημη πρόσκληση

ή κανένα άλλο επίσημο τίτλο τιμής.

Δεν αφιερώνω ποιήματα σε ακαδημαικούς,

κριτικούς, εκδότες, ή άλλες διασημότητες.

Αφιερώνω ποιήματα σε φίλους

και στις γυναίκες που αγαπώ.

Δεν έχω εκδόσει ούτε ένα ποιητικό βιβλίο.

Μόνο στο συρτάρι μου υπάρχουν τα ανέκδοτα,

οι 'Περιπέτειες της νύχτας' και το 'Ρέκβιεμ στην νεότητα'.

 

Ο Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης γεννήθηκε στο Μεγάλο Πεύκο Αττικής, έζησε σε 9 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας για 19 χρόνια, έφυγε για τον Ιταλικό νότο και το Reggio Calabria όπου έμεινε 9 χρόνια, ανδρώθηκε, έμαθε Ιταλικά και να μαγειρεύει μακαρονάδες. Τα τελευταία 7 χρόνια της ζωής του ζει στη Λευκωσία, γιατί ερωτεύτηκε. ΄Εχει εκδόσει μια ποιητική συλλογή στην Κύπρο και μια στην Ιταλία.

 

Η Maria Grazia Calandrone είναι ένα από τα πιο «δυνατά» ονόματα της σύγχρονης ιταλικής ποίησης. Είναι ποιήτρια, ερμηνεύτρια, θεατρική συγγραφέας, συντάκτης / παρουσιαστής του Radio 3, κάνει λογοτεχνική κριτική για το περιοδικό «Poesia» και την εφημερίδα «Manifesto». Πρωτοεμφανίστηκε στην λογοτεχνία το 1998 με την συλλογή «Pietra di paragone»  η οποία κέρδισε το βραβείο Νέου Συγγραφέα. Έχει εκδώσει 7 ποιητικές συλλογές, με την τελευταία «La vita chiara» το 2011.

 

Η Alev Adil γεννήθηκε στην Κύπρο και έχει ζήσει σε Κύπρο, Τουρκία και η Λιβύη. Σήμερα ζει στο Λονδίνο, όπου είναι επικεφαλής του Τμήματος Επικοινωνίας και Creative Arts στο Πανεπιστήμιο του Greenwich. Η πρώτη της ποιητική συλλογή ποίησης «Venus Infers» δημοσιεύθηκε το 2004.

 

Ο Γιώργος Καλογήρου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1981. Από την ηλικία των οκτώ ετών πήρε μαθήματα βιολιού και ανώτερων θεωρητικών στο Εθνικό Ωδείο. Είναι απόφοιτος της Θεολογικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών στο λαούτο, δημοτικό τραγούδι, θεωρία βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής και στη βυζαντινή μουσική (πτυχίο, δίπλωμα) στη σχολή βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής «Eν Χορδαίς» στη Θεσσαλονίκη. Το 2009 κυκλοφόρησε την πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο: «Καλά το λεν για το φεγγάρι...» σε στίχους του ιδίου, Παναγιώτη Θωμά και σε ποίηση Κώστα Μόντη, Κυριάκου Χαραλαμπίδη, Μιχάλη Πασιαρδή, Βασίλη Μιχαηλίδη και Στασίνου. Το 2010 κυκλοφόρησε τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο: «Ο τεπάρισσος» σε ποίηση Γιάννη Κυπρή στην οποία συμμετέχει η Σοφία Παπάζογλου.

 

Η Αγγέλω Ευαγγέλου είναι εικαστικός με 5-6 ατομικές. Τα τελευταία χρόνια  την απασχολεί το βιογραφικό της και νυχθημερόν εργάζεται για την  ετοιμασία του.

 

 

Γιώργος Χριστοδουλίδης - Ποιήματα

Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στη Μόσχα το 1968 και μεγάλωσε στη Λάρνακα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας. Για την πρώτη του ποιητική συλλογή, Ένια, (Εκδόσεις Ατέλεια, Λευκωσία 1996) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη, ενώ για τη δεύτερη, Ονειτροτριβείο, (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2001) με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ακολούθησε το Εγχειρίδιο Καλλιεργητή (Γκοβόστη, Αθήνα 2004) και Το Απραγματοποίητο (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010). Tο 2013, εκδόθηκε η πέμπτη του ποιητική συλλογή, Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης, από τις εκδόσεις Φαρφουλάς, Αθήνα.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, βουλγάρικα, ισπανικά, λετονικά, πορτογαλικά, λιθουανικά, τουρκικά κ.α. ενώ δημοσιεύτηκαν σε κυπριακά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά. Αναφέρονται ενδεικτικά: Το Καταφύγιο (Αθήνα, 2011), Νέα Ευθύνη (Αθήνα, 2011), Μανδραγόρας (Αθήνα, 2011), Άνευ (Λευκωσία, 2008), Études Hélleniques/Hellenic Studies (Καναδάς 2007), Παρέμβαση (Κοζάνη, 2005) Νέα Εποχή (Λευκωσία, 2003-04) κ.α.  

                                            

Παρουσιάζεται επίσης σε σημαντικές ανθολογίες ποίησης και ποιητικές εκδόσεις, όπως: Αύριο, Maňana, Tomorrow (Λεμύθου, 2011), Ιστορία της Νεότερης Κυπριακής Λογοτεχνίας (Λευκωσία 2010), Ο ποιητής και ο κόσμος του (Λευκωσία, 2010), Εν αρχή ην ο λόγος (Λευκωσία, 2009), Zypern Literarisch (Γερμανία 2008), Kipras Djeza (Λετονία 2007) κ.α.

Πρόσφατα, πέραν των 100 ποιημάτων του, που διατρέχουν δεκαπέντε χρόνια ενασχόλησης με την ποίηση, μεταφράστηκαν στα βουλγάρικα σε αυτόνομη έκδοση με τον τίτλο Ονειροτριβείο. (Σόφια, 2011)

Συμμετείχε σε Διεθνείς Εκδηλώσεις όπως: Voix de la Méditerranée’,(πόλη Sete, Γαλλία, 2013) ετήσιο φεστιβάλ ποίησης. 

Crossing Borders, Connecting Cultures (Στοκχόλμη, 2010): όπου δέκα Κύπριοι καλλιτέχνες πήραν μέρος σε μια συναρπαστική συνάντηση με τη σκανδιναβική ποίηση επί σκηνής. 

Poesiefestival berlin 2010:  Όπου ο Χριστοδουλίδης απήγγειλε επιλεγμένα ποιήματά του για την ιστοσελίδα του φεστιβάλ, τα οποία μεταφράστηκαν και στα γερμανικά. 

Συμπόσιο Ποίησης, Πανεπιστήμιο Πατρών (Πάτρα, 2008)

“Kleine Sprachen, Grosse Literaturen” Forum (Λειψία, 2006)

Τhe Gerard Manley Hopkins Society of Poetry (Kildare, Ireland 2005): Συμμετείχε στην εκδήλωση μετά από προσωπική πρόσκληση του ποιητή Desmond Eagan.

Παγκόσμια Μπιενάλε Ποίησης (Λιέγη 2003)

Στα πλαίσια της Μπιενάλε, ποιήματά του μεταφράστηκαν και παρουσιάστηκαν στα γαλλικά.

Literature Express Europa 2000: Μέσα σε διάστημα 45 ημερών, πέραν των 100 Ευρωπαίων λογοτεχνών επισκέφτηκαν 20 πόλεις σε 20 διαφορετικές χώρες, συμμετέχοντας σε σειρά εκδηλώσεων για την ποίηση.  Το ποίημα του Χριστοδουλίδη «Οι θήκες των βιολιών» μελοποιήθηκε και δραματοποιήθηκε στο Παρίσι. 

Oι θήκες των βιολιών

Tα όργανα είναι η ανάγκη μας

να ακούσουμε κάτι άλλο,

εκτός από την ηλίθια φωνή μας.

Όμως μέσα απ’ τους ήχους του βιολιού

καταλαβαίνεις τη σημασία της σιωπής

και του θανάτου.

Oι βιολιστές θα’ πρεπε να’ ταν νάνοι·

όταν πεθαίνουν να τους θάβουν

μέσα στις θήκες των βιολιών τους.

Το βιβλίο

Αν ο έρωτας είναι ένα βιβλίο

η γυναίκα ξέρει μόνο να το διαβάζει

ο άντρας περιπλανιέται σε σταυροδρόμια

που ανοίγουν οι λέξεις

άλλοτε μπροστά

άλλοτε πίσω

και πορεύεται χαμένος

εκεί όπου ακόμη δεν έχουν πει οι λέξεις

εκεί όπου οι λέξεις θα ήθελαν

να κτίσουν παντοτινά τοπία

και φύση μόνιμη

αγάπης να ιδρύσουν.

Όμως οι λέξεις δεν μπορούν να ζωντανέψουν

εκπνέουν

με την πραγμάτωση

ή με τη λησμονιά τους

και στο τέλος

ο άντρας

όπου κι αν περιπλανηθεί

θα επιστρέψει στη γυναίκα

και μαζί μετροφυλλώντας τις σελίδες

μία προς μία

με πόνο

αλλά χωρίς ελπίδα πια

θα κλείσουν το βιβλίο

θα το βάλουν πίσω στη θέση του

να το διαβάσουν

               οι επόμενοι

Καθώς έφευγε η Στοκχόλμη 

Στον ποιητή Αλεξέι Πούριν

Καθώς έφευγε η Στοκχόλμη

κι ο ποιητής Αλεξέι,

που πωλούσε ρολόγια και άλλα τιμαλφή

στην Αγία Πετρούπολη

για να τα βγάλει πέρα,

που δεν μιλούσε άλλη γλώσσα

πέραν της δικής του,

μου έγραφε:

«Στον ακριβό μου φίλο,

τον φύλακα-άγγελό μου σε αυτή την πόλη»

επειδή του μετέφραζα ανούσιες ομιλίες

και τον κέρασα ένα ποτήρι κρασί

να πιούμε στην υγεία

της χαμένης Ρωσίας,

με κατέλαβε απροσδόκητο τρεμούλιασμα

αγωνία

αν η ευγενική χειρονομία

ενός ταπεινού ανθρώπου

θα μπορούσε στο μέλλον

να ανακληθεί ως ανάμνηση ανθεκτική

δηλαδή

ανάμνηση που δεν την διαλύουν

τα χημικά της λήθης και του χρόνου.

Ο βλαστός

Δεν αρκεί ο βλαστός να είναι καλός

πρέπει να φυτευτεί σε χώμα γόνιμο

σε μέρος σωστό

όχι πολύ κοντά

ούτε πολύ μακριά

από ύπουλα αγριόχορτα

που φθονώντας θα τον πνίξουν

ή που απομονώνοντάς τον

θα τον στεγνώσει η μοναξιά του.

Έτσι και τη ζωή σου

μην την φυτέψεις όπου να ’ναι

δεν υπόκειται σε μεταφυτεύσεις

ψάξε καλά το έδαφος

τις πιθανές μελλοντικές αναπτύξεις

την πετροποίηση του φυσικού της περιβάλλοντος

κι αν δεν βρεις αυτό που ζητάς

γύρεψε λύση στο νερό.

Ο τάφος

Αυτός που σκότωσες

πέρασε μέσα σου

φώλιασε τρομαγμένος σαν αηδόνι

στο ταβάνι του πίσω μπαλκονιού σου

περιφραγμένη θέα επιλέγει

και δεν μιλάει.

Φοβάσαι την μετέωρή του σιωπή

το βουβό του κατηγορώ

που ως ουρλιαχτό διασκορπίστηκε στα κύτταρά σου.

Μέσα σου ζει ο σκοτωμένος

ασάλευτος σαν νεκρός

δεν σου ζητά τον λόγο

μόνο χορτάρια και βρύα σε γεμίζει

με μύρα μυρωδικά σε ραίνει

ηχούν τρισάγια στ’ αφτιά σου

γίνεσαι ο τάφος του.

Ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο Χριστοδουλίδη για την παραχώρηση των ποιημάτων του.

Καγιετάν Κόβιτς (Kajetan Kovic) - Ποίηση από την Σλοβενία

Ο Kajetan Kovic γεννήθηκε στο Μάριμπορ της Σλοβενία ​​το 1931. Το 1956 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα (Τμήμα για την παγκόσμια λογοτεχνία και τη λογοτεχνική θεωρία). Για πολλά χρόνια ήταν αρχισυντάκτης του κρατικού εκδοτικού οίκου της Σλοβενίας, στη Λιουμπλιάνα.

Είναι μέλος του Συλλόγου Σλοβένους συγγραφείς, της Σλοβενίας PEN και επίτιμο μέλος του Συλλόγου συγγραφέων της Ουγγαρίας. Από το 1991 είναι επίσης μέλος της Σλοβενικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών στη Λιουμπλιάνα, την πόλη όπου ζει.

Έχει δημοσιεύσει αρκετές συλλογές ποιημάτων, συμπεριλαμβανομένων των "Ogenjvoda" (Νερό της Φωτιάς), 1965 Prešeren Foundation Award 1967 "Λαμπραντόρ", 1976 Prešeren Award 1978 (είναι το πιο διάσημο εθνικό βραβείο), «Οι ώρες του γέροντα" , 1999 και μυθιστορήματα όπως «ΤΕΚΜΑ" (Το παιχνίδι), 1965 "Pot v Trento" (ένα ταξίδι στο Trento), 1994 και "Ο καθηγητής της φαντασίας» (Professor Domišìjije), 1996, ένα ρεαλιστικό μυθιστόρημα, ποιητικό και ειρωνικό ταυτόχρονα, που αναφέρετε στη Λιουμπλιάνα κατά τους μήνες πριν από το σεισμό του 1895. Έχει επίσης εκδώσει βιβλία ποίησης και πεζογραφίας για τα παιδιά.

Έχει δημοσιεύσει σε όλο τον κόσμο. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ουγγρικά, Κροατικά, Ελληνικά, Τσέχίκα, Σλοβένικα, Σέρβικα και Ουγγρικά, έχει μεταφράσει ποίηση από τα Γερμανικά, Γαλλικά, Ρωσικά, Τσέχίκα και Ουγγρικά.

Mon Père

Mon Père,

Δεν ξέρω γιατί σας καλώ έτσι,

δεν μιλούσες γαλλικά,

αλλά αυτό μάλλον θα το είχες καταλάβει,

ίσως εκφράζομαι σε μια ξένη γλώσσα

για αυτοσυγκράτηση,

καταφέρναμε να αγαπηθούμε

μόνο με αυτόν τον τρόπο:

όχι από κοντά.

Καθόμασταν

στα παλιά καπηλιά

πίνοντας riesling

ή Šipon

ή πιο συχνά

κάποιο στιφνό κρασί,

μιλούσαμε

περί ανέμων και υδάτων

και η ζωή ήταν

πίσω από την πόρτα,

σε μια ασφαλή απόσταση.

Μας φαινόταν

ακάθεκτη

για να της δωθεί

ένα όνομα.

Οι λέξεις πολύ μεγάλες,

mon Père,

μας προκαλούσαν τρόμο.

Τώρα είσαι μόνο

μια εικόνα στον τοίχο

και ένας τάφος

σε ένα όμορφο νεκροταφείο.

Σου ανάβω ένα καντήλι,

Σου φέρνω λουλούδια.

Όχι σ’εσένα,

στα οστά σου.

Σου διηγούμε πολλά πράγματα.

Αλλά μένεις σιωπηλός.

Υπάρχει μόνο η ταφόπλακα σου.

Με ημερομηνίες.

Από - Έως

Θεέ μου,

τι δεν λένε τα παιδιά

τη σήμερον ημέρα στους πατεράδες.

Σε εκείνους τους ζωντανούς νεκρούς.

Mon Père,

κανείς ήταν

όπως εσένα.

Έτσι απλά,

έτσι δικός μου,

έτσι πατέρας,

χαμένος σε αυτόν τον κόσμο

σαν κι εμένα.

πηγή: http://www.casadellapoesia.org

μετάφραση στα ιταλικά: Jolka Milič

μετάφραση στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης