Ντέιβιντ Χέντερσον (David Henderson) - Γνωριμία με τον ποιητή

από τον Κωνσταντίνο Κοκολογιάννη 

Ο Ντέιβιντ Χέντερσον γεννήθηκε το 1942 και μεγάλωσε στο Χάρλεμ, έχει μελετήσει γραφή, επικοινωνία και πολιτισμούς της Ανατολής σε διάφορα κολέγια και πανεπιστήμια χωρίς ποτέ να πάρει ένα πτυχίο. Το πρώτο του ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Νέας Υόρκης, Black American το 1960. Μετά τη μετάβαση του στο Lower East Side της Νέας Υόρκης, συμμετέχει ενεργά σε διάφορα κινήματα μαύρων εθνικά και καλλιτεχνικά ενάντια στον πόλεμο.

Το 1962 μαζί με άλλους μαύρους συγγραφείς, ίδρυσε την Society of Umbra . Προέβησαν σε εβδομαδιαίες συναντήσεις λογοτεχνίας και κριτικής και έκαναν δημόσιες αναγνώσεις. Το 1963, η ομάδα άρχισε να δημοσιεύει το περιοδικό για τους συγγραφείς μαύρους Umbra με τον Χέντερσον πρώτα ως συν-εκδότης και αργότερα ως εκδότης. Η πρώτη έκδοση περιλαμβάνε ποιήματα από τον Julian Bond και Alice Walker, και τρία ποιήματα του ίδιου του Χέντερσον. Το Umbra εισήγαγε, μεταξύ άλλων, τα έργα των Nikki Giovanni, Ishmael Reed, e Quincy Troupe. Ο Henderson συμμετείχε επίσης στη δημοσίευση της μία από τις πρώτες - και πιο αξιοθαύμαστη – εφημερίδα αντικουλτούρας της χώρας, την East Village Other, που έδωσε καταγωγή στο Underground Press Service.

Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του Henderson, "Felix of the Silent Forest", δόθηκε στη δημοσιότητα το 1967. Το πρώτο ποίημα που δίνει τον τίτλο στο βιβλίο, είναι ο χαρακτήρας των κινουμένων σχεδίων Felix η γάτα «κάνει βόλτες στην πόλη πεινασμένος από κάθε άποψη», εκπροσωπεί τους μαύρους που στερούνται των δικαιωμάτων τους και άλλες περιφρονήσεις από την αμερικανική κοινωνία. Αυτά τα ποιήματα εισήγαγαν πολλές από τις εικόνες και τα επαναλαμβανόμενα θέματα του Χέντερσον, όπως το δάσος της πόλης και η δολοφονία του Μάλκολμ Χ. "They Are Killing All the Young Men" ήταν αφιερωμένη "στη μνήμη και στο αιώνιο πνεύμα του Malcolm X." Στην εισαγωγή του για τη συλλογή, Amiri Baraka (LeRoi Jones) έγραψε ότι τα ποιήματα ήταν "επικά τοπικού εύρους που μπορούν να δημιουργήσουν συναισθηματική επίγνωση του πολιτισμού." Εμποτισε την ποίηση του με την τζαζ.

Σε άρθρο του στον Χέντερσον στο Dictionary of Literary Biography, ο Terry Joseph Cole έχει περιγράψει τον ποιητή ως «λογοτεχνικό κληρονόμο του Langston Hughes». Ο Cole έγραψε: «Η ποίησή του κάνει χρήση της προσωπικής εμπειρίας, του λαϊκού πολιτισμού, ευρωπαϊκή και αμερικανική μυθολογία για να δημιουργήσετε μια νέα μυθολογία για τους ανθρώπους του Χάρλεμ και τους ναυαγούς στο νησί του Μανχάταν». φόρεσε «το μανδύα του παραδοσιακού αφρικάνου παραμυθά και χρονικογράφου».

Στην εισαγωγή του στην «De Mayor of Harlem», ο Henderson περιγράφει τη δεύτερη συλλογή του ως «ποίηση, ντοκιμαντέρ, διηγήματα και ψέματα» που γράφτηκαν μεταξύ 1962 και 1970. ντοκιμαντέρ που περιγράφει τα γεγονότα - ταραχές στο Χάρλεμ το 1964: "I see police eight to one // in its entirety Harlem's 2nd Law of Thermodynamics // Helmet // nightsticks bullets to barehead // black reinforced shoes to sneaker // Am I in Korea?" Αργότερα τα ποιήματά του σηματοδότησαν την κίνηση του Henderson για την ποίηση της τζαζ, το οποίο ο ίδιος περιγράφει στην εισαγωγή ως «η γλώσσα του άνδρα της στιγμής, είναι αυτοσχέδια, είναι η γλώσσα του δρόμου ...» μιλάει για «τύμπανα της Αφρικής -τα βασικά στοιχεία της τζαζ- ήταν ένα από τα πρώτα συστήματα μαζικής επικοινωνίας στον κόσμο. Οι άνθρωποι ταυτίζονται με αυτούς τους ρυθμούς με ενιαίο τρόπο».

Στα ποιήματα του Henderson απεικονίζονται συχνά μουσικοί της τζαζ όπως οι Thelonious Monk και ο John Coltrane, και άρχισε να διαβάζει τα έργα του στους δίσκους της τζαζ. Το 1971 ηχογράφησε με τον avant-garde σαξοφωνίστα Ornette Coleman. Ο Henderson έγραψε τους στίχους για το "Love in Outer Space" για τον συνθέτη και πιανίστα Sun Ra

Η ποίηση του Henderson έχει δημοσιευθεί σε πολλές ανθολογίες, συμπεριλαμβανομένης της εκείνης που επιμεληθηκε ο Langston Hughes, και σε πολλά περιοδικά όπως: Black American Literature Forum, Black Scholar, Essence, Paris Review, New American Review, Evergreen Review, Saturday Review, και New York Times.

Έγραψε τη βιογραφία του Jimi Hendrix περνώντας περισσότερα από πέντε χρόνια κάνοντας έρευνες, συνεντεύξεις και το γράψιμο του "Jimi Hendrix: Voodoo Child of the Aquarian Age" Αρχικά δημοσιεύθηκε το 1978, στη συνέχεια συνοψίζοντας και αξιολογώντας την επανέκδοσε με τον τίτλο του «Scuse Me While I Kiss the Sky» το 1981. μια νέα εκτεταμένη έκδοση δημοσιεύθηκε στη Βρετανία το 2003 και ένα άλλο έχει προγραμματιστεί για δημοσίευση στην Αμερική το 2006 με τον τίτλο "«Scuse Me While I Kiss the Sky - Jimi Hendrix Voodoo Child"

Αειθαλές (πάντα πράσινο)

(Ένα τραγούδι για το τροπικό δάσος)

(στον Bob Marshall)

Πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο αειθαλές αειθαλές

αειθαλές

πάντα πράσινο ΠΑΝΤΑ πράσινο πάντα πράσινο αειθαλές αειθαλές αειθαλές

αειθαλές

Το δάσος με τα πράσινα φυτά της αιώνιας βροχή

έξω η Fordlandia Belterra - αρχαία Αμαζονία

όπου οι κατακτητές και οι επιχειρηματίες της ελεύθερης αγοράς

αναμειγνύονται στην ιστορία καταστρέφοντας τον πλούτου για το κέρδος

καταστρέφοντας τους ιθαγενείς για να έχουν εργαζομένους που καταστρέφουν ένα πλανήτη για μια περιουσία

για τα όνειρα των εργαζομένων της ανάπτυξης της γης

επενδύσεις από μαόνι οδοντογλυφίδες ξυλάκια για το φαγητό

Πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο αειθαλές αειθαλές

αειθαλές

ΠΑΝΤΑ πράσινο πάντα πράσινο αειθαλές αειθαλές αειθαλές

αειθαλές

ο θάνατος των αειθαλή φυλλοβόλων πλατύφυλλων

για βοσκοτόπια άρρωστων βοειδών για εξαγωγή

για κτίσματα με κοιμισμένα ονόματα για το μπόουλινγκ για mini-market

για χάμπουργκερ ώσπου φτάνει το μάτι αειθαλή αειθαλή

συγκροτήματα σπιτιών με στυλ New England κομμάτια γης και δρομάκια

κατά μήκος της Pan-American Highway από τον Αμαζόνιο για να ικανοποιήσει

τις οικονομίες της ηπειρωτικής γης του βορρά

η ίδια ρότα όπως των πλοίων με τους σκλάβους

ζώα σκλαβωμένα γη σκλάβωμένη δέντρα σκλαβωμένα πολίτες σκλαβωμένοι

συμμετέχοντας πυρετωδώς

πάντα πράσινο

πάντα πράσινο αειθαλές

πάντα πράσινο αειθαλές

πάντα πράσινο αειθαλές

πάντα πράσινο αειθαλές

Το δάσος με τα πράσινα φυτά της αιώνιας βροχή

έξω η Fordlandia Belterra - αρχαία Αμαζονία

όπου οι κατακτητές και οι επιχειρηματίες της ελεύθερης αγοράς

αναμειγνύονται στην ιστορία καταστρέφοντας τον πλούτου για το κέρδος

καταστρέφοντας τους ιθαγενείς για να έχουν εργαζομένους που καταστρέφουν ένα πλανήτη για μια περιουσία

πάντα πράσινο αειθαλές πάντα πράσινο αειθαλές πάντα πράσινο αειθαλές

πάντα πράσινο αειθαλές

πάντα πράσινο αειθαλές με πλατιά φύλλα πάντα πράσινο αειθαλες

πάντα πράσινο φυλοβόλα με πλατιά φύλλα πάντα πράσινο

που προστατεύει το κλίμα της γης

που προστατεύει τους μανατέους, τον ιαγουάρο, τα πνεύματα του Arawak

αειθαλή φυλλοβόλα πλατύφυλλα πάντα πράσινο πάντα πράσινο

που προστατεύει τους Otomac στο δέλτα του ποταμού Ορινόκο

που προστατεύει τους ιθαγενείς Conibo

αειθαλή φυλλοβόλα πλατύφυλλα πάντα πράσινο πάντα πράσινο

που προστατεύει τους Kuikuro, τους Warao

αειθαλή φυλλοβόλα πλατύφυλλα πάντα πράσινο πάντα πράσινο

που προστατεύει τους Bakairi, τους Aquaruna

αειθαλή φυλλοβόλα πλατύφυλλα πάντα πράσινο πάντα πράσινο

που προστατεύει τους ιθαγενείς Μάγια Λακαντόνα στην Τσιάπας, Μεξικό

αειθαλή φυλλοβόλα πλατύφυλλα πάντα πράσινο πάντα πράσινο

που προστατεύει τους Panare της Βενεζουέλας

που προστατεύει τους Chacobo της Βολιβίας

αειθαλή φυλλοβόλα πλατύφυλλα πάντα πράσινο πάντα πράσινο

που προστατεύει τις φυλές  Banjaresco και Batak της Σουμάτρας,

τους Penan του Βόρνεο

που προστατεύει τους Binga Pygmy, Budu και το Biri στο δάσος Ιτούρι

φυλοβόλα με πλατιά φύλλα

αειθαλή πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο

που προστατεύει τα campesinos του Αμαζονίου

που προστατεύει τον Henry Ford ενώ κατέστρεφε εκατομμύρια εκτάρια

για την Fordlandia, μια φυτεία καουτσούκ που ποτέ δεν θα είχε κάνει αποσβέση της επένδυσης

που προστατεύει τον διάδοχο του Fordlandia-Belterra, η όμορφη γη

που προστατεύεται το παλιό Henry Ford πάντα απληστο πάντα απληστο

ΠΑΝΤΑ ΑΠΛΗΣΤΟ

Το δάσος με τα πράσινα φυτά της αιώνιας βροχή

έξω η Fordlandia Belterra - αρχαία Αμαζονία

όπου οι κατακτητές και οι επιχειρηματίες της ελεύθερης αγοράς

αναμειγνύονται στην ιστορία καταστρέφοντας τον πλούτου για το κέρδος

αειθαλή πλατύφυλλα φυλλοβόλα

αειθαλή πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο

σε κάθε κωμόπολη πόλη και χωριό στις Ηνωμένες Πολιτείες τα σπίτια από το τροπικό δάσος το βοδινό κρέας από το τροπικό δάσος μαόνι για fast food έξι γήπεδα ποδοσφαίρου από το τροπικό δάσος που καίγεται κάθε 60 δευτερόλεπτα για την εξαγωγή ξυλείας για κάρβουνο για οδοντογλυφίδες για βοσκή για χάμπουργκερ των 99 σεντ ως εκεί που φτάνει το μάτι γήπεδα ποδόσφαιρου μοσχάρια για fast food σήψη στο συστήματ για τη διάθεση των αποβλήτων των πόλεων και των χωριών αθώων κατά μήκος των δρόμων και των εθνικών οδών της Καλιφόρνιας  που απλώνονται επάνω προς το βορρά μεταξύ των δασικών εκτάσεων - δέντρα Sequoia, κωνοφόρα φυλλοβόλα πλατύφυλλα που βλέπω να κινούνται μπροστά μου, δίπλα μου, πίσω μου για πάντα

πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο πάντα πράσινο

ΠΑΝΤΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΑΣΙΝΟ

Πηγή: Casa della Poesia

Μετάφραση στα ιταλικά: Gordon Poole

Μετάφραση από τα ιταλικά στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης

Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Κώστα Ρεούση "Καρίνα"

Εχθές είχαμε την χαρά να βρεθούμε στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Κώστα Ρεούση στο καφενείο "Καλά καθούμενα" στην παλιά πόλη της Λευκωσίας. Σε ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον ακούσαμε από τον ίδιο τον ποιητή να μας απαγγέλλει τα ποιήματά του από την τελευταία του δουλειά "Καρίνα" με τον ιδιαίτερο και καθηλωτικό τρόπο ερμηνείας του.

Ο Κώστας Ρεούσης γεννήθηκε την Αθήνα το 1970. Ζει στη Λευκωσία. Το φθινόπωρο του 2005 ίδρυσε την Υπερπραγματική Φραξία Λευκω©ίας (Υ.Φ.Λ.) της οποίας είναι και το μοναδικό μέλος, αναπτύσσοντας έκτοτε μια έντυπη δράση που συνεχίζεται με κάποιες διακοπές εώς σήμερα. Έχει δημοσιεύσει στα λογοτεχνικά περιοδικά Ακτή (Λευκωσία), Ο Φαρφουλάς (Αθήνα), Κλήδονας (Αθήνα) και τη διαδικτυακή επιθεώρηση ποιητικής τέχνης Ποιείν. Ποιήματά του έχει μεταφράσει στην ισπανική γλώσσα ο ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστης Mario Dominguez Parra.

Με το "Καρίνα" [ποιήματα 1993-1997] ο Κώστας Ρεούσης επιχειρεί μια επιστροφή. Όπως μας λέει στο οπισθόφυλλο της ποιητικής συλλογής "Είναι μια έκθεση ολιγόστιχων ποιημάτων, ζυμωμένων μες την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, που εμφανίζουν που εμφανίζουν τα πρώτα συμπτώματα μίας λοξοδρομημένης ποιητικής ενός σαλεμένου δημιουργού. Άτσαλα χαραγμένα γράμματα οδηγούνται σε άξεστες λέξεις, ανοίκειους στίχους, σε άμορφα ποιητικά-σχήματα. Τρεις επάλληλοι κύκλοι τερματίζουν ταυτόχρονα... την αφετηρία. Η μετάβαση από το ένα ποίημα στο άλλο αγγίζει το πεδίο του επιγραμματικού αφορισμού. Ανάπηρος ο λόγος τραυλίζει την ύπαρξη του κενού. Με αφαιρετική κλιμακωτή γραφή ένας ανιχνευτικός ερωτισμός διαστρεβλώνει στην έκφανσή του τον ίμερο. Η αναζήτηση της κυκλικής χαραγμένης ανάσας οδηγεί με ταχύτητα υπερπραγματικής ανθρωποκτονίας το προμελετημένο στη λαιμητόμο-ρουφήχτρα του λευκού χαρτιού".

Χαρτόσημο

Κατάθεση μητρώου μοίρας

των εκατό η αξία μυρίζοντας

σε βόλτα άστοχη σκατά σκύλου

οι τσουκνίδες χρωμάτιζαν

το σολόδερμα τρίξιμο ελαφρύ

στον αέρα που περπατά

διαγώνια θωπεύοντας την ήβη.

Ο Λυκομήτρος μας λέει στο εισαγωγικό σημείωμα:

"Η νέα ποιητική συλλογή του Κώστα Ρεούση αποτελεί αυτό που στον κινηματογράφο θα αποκαλούσαμε prequel. Περιλαμβάνει ποιήματα γραμμένα την περίοδο 1993-1997, πολύ πριν από Feuille Volante Υπερπραγματικής Θρασύτητας (εκδόσεις Τυφλόμυγα, 2008) και το Ο Κρατήρας του Γέλιου μου (εκδόσεις Φαρφουλάς, 2009). Όπως θα περίμενε κανείς, το Καρίνα προαναγγέλλει το ποιητικό ύφος που θα τελειοποιήσει ο Ρεούσης στις επόμενες συλλογές του. Η σχεδόν πλήρη απουσία στίξεως, πέρα από μία τελεία στο τέλος κάθε ποιήματος και δύο κόμματα κόμματα στο καταληκτικό ποίημα της τριλογίας, ο εκπληκτικός εσωτερικός ρυθμός και οι υπερρεαλιστικές εικόνες αποτελούν τα βασικά συστατικά αυτού του έργου. Η βασική διαγορά με τις επόμενες λογοτεχνικές απόπειρες του Ρεούση έχει να κάνει με το μέγεθος των ποιημάτων. Σε αντίθεση με το σήμερα, εδώ κυριαρχούν ολιγόστιχα ποιήματα, σχεδόν επιγραμματικά, που με ιδιαίτερη λογοτεχνική ορμή μεταφέρουν το μήνυμα του ποιητή. Ο έρωτας, ο πόθος, ο θάνατος αλλά και η ίδια η γλώσσα και τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Ρεούσης στο Καρίνα. Όσοι έχουν γνωρίσει τον ποιητή από τα μεταγενέστερα έργα το είναι σίγουρο ότι δεν θα απογοητευτούν. Η συλλογή αυτή λαμβάνει επάξια υη θέση της στο corpus του έργου του Κώστα Ρεούση και αποτελεί ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο για την ποίηση ενός εκ των ελαχίστων Κύπριων εκπροσώπων της υπερρεαλιστικής γραφής της εποχής μας"

Γεωγραφία

Χαρούμενος 
στο βιασμό
παίρνω μαχαίρι
τακτικά
το βράδυ
το στομάχι
ξεκλειδώνω.



Με

Στίχους
ταραγμένος
τη βασκανία
διώχνω.


Η Υποψία

Να πνίξω
ν' αφομοιώσω θέλω
το ζωντανό σου σώμα
να φιλήσω
να χαϊδέψω ό,τι κρυφό
πνοή να δώσω
να γεννήσω.


Η Πράξη της Αφαίρεσης

Η αφαίρεση
υπολείπεται
της πράξης
διατηρώντας
σε ορό
το αίνιγμα


Η Καύση της Ύλης

Η μέρα σκοτεινή στο
μπαούλο ενός πορτογάλου
λογιστή πίνει τη φύση
έχοντας στο ξύλο
και την πέτρα
ακουμπισμένο
το ρούχο του πνεύμονα.

Ζαν Πιερ Ζουβ - Jean Pierre Jouve

Ζαν Πιερ Ζουβ φωτογραφία από το http://poihsh-pezografia.blogspot.com/

 Έζησε στο Παρίσι και έγραψε ποιήματα και πεζογραφήματα, ενώ μετέφρασε επίσης έργα των Σαίξπηρ και Χέλντερλιν. Στα γαλλικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1915 με τη συλλογή του Είμαστε άνθρωποι, η οποία περιλαμβάνει ύμνους στη γενναιότητα και στη μεγαλοψυχία. Στα μετέπειτα ποιήματά του πραγματεύτηκε μυστικιστικά θέματα με θρησκευτικό χαρακτήρα και έμπνευση. Τα θέματά του είναι εμπνευσμένα από τον θάνατο, τον έρωτα και την αγωνία, ενώ στα τελευταία έργα του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη γλώσσα και την ποίηση. Έγραψε τις ποιητικές συλλογές Χαμένος παράδεισος (1929), Οι γάμοι (1931), Ιδρώτας από αίμα (1933), Ωδή (1950), Γλώσσα (1952) και Πεζά (1960). Από τα πεζογραφήματά του ξεχωρίζουν τα Εκάτη (1928), Παυλίνα 1880 (1925), Έρημος κόσμος (1927) κ.ά. Ο Οδυσσέας Ελύτης μετέφρασε έργα του στην ελληνική γλώσσα.

πηγή: http://www.ygeiaonline.gr/

Μαγεία

Είσαι ο πόνος μου ο τρόμος μου η αγάπη μου

ω φαντασία

είσαι ο δήμιός μου ω βιβλίο όπου μετέφρασα

το βουνό το ποτάμι και το πουλί

είσαι η δυστυχία μου ω εξομολόγηση

έτσι μιλούσε ο έκπτωτος ποιητής

και ξέσκιζε το βιβλιο του τυπωμένο μες στων ανθρώπων τις πόλεις

Αλλά η άλλη φωνή του ολόγιομη μ' έναν ψίθυρο ιτιάς

απαντούσε

ω άχαρο βιβλίο ω ποίημα αποτυχημένο,

πλάνη πλάνη παντοτινή εκείνου που δεν έπραξε ακόμη

Ω είσαι ο τελευταίος μου τόπος το φρούριό μου

ενάντια στο στρατό των απίστων

αλλού μονάχα ερείπια κι εσύ τόπος ιερός

μήπως ο δαίμονας απέτυχε ό, τι στ' αλήθεια θέλησε;

Και τι θέλει ο δαίμονας-

ένα βιβλίο

απαντούσε η φωνή του φωτισμένη μ' ένα αρχαίο ηλιακό

κυπαρίσσι

το δικό σου το δικό μου ή το άλλο,

γραμμένο καθ' υπαγόρευση

κι όλα τα πουλιά τραγούδησαν πολλές φορές πάνω στον ουρανό

Κι ο ποιητής ήταν ακόμη μια φορά επιφωτισμένος

μάζευε τα κομμάτια του βιβλίου ξαναγινόταν τυφλός

και αόρατος

έχανε την οικογένειά του, έγραφε τη λέξη της πρώτης

λέξης του βιβλίου.

πηγή: http://giorgosmixos.blogspot.com

ΕΛΕΝΗ

Τι ωραία που είσαι τώρα που δεν υπάρχεις πια

Η τέφρα του θανάτου σ’ έγδυσε κι απ’ την ψυχή σου ακόμη

Τι ποθητή που είσαι απ’ τον καιρό που αφανιστήκαμε

Κύματα κύματα γεμίζουν την καρδιά της ερήμου

Την πιο πελιδνή από τις γυναίκες

Ωραία που είναι στις υδάτινες κορφές της γης αυτής

Του νεκρού απ’ την ασιτία τοπίου

Που ζώνει ολόγυρα την πολιτεία την πρωτινή

Ωραία που είναι μες στα χλοερά κι απρόσμενα πλατώματα

Στο γυμνό κι ανάστροφο κι ολέθριον οροπέδιο

Που είσαι τόσο πεθαμένη

Σκορπώντας ήλιους απ’ τ’ αχνάρια των ματιών σου

Και στους ίσκιους των μεγάλων ριζωμένων δέντρων

Στη φοβερή σου κόμη αυτήν που μ’ έριχνε σε παραμιλητό.

μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης

πηγή: http://gr-afi.blogspot.com

Φοίνιξ

Iερόδουλες που χύνετε δάκρυα γλυκά

μάτι καταβροχθισμένο μες στη γούνα

χέρι πετρωμένο

σπεύδετε γρήγορα πάνω στα πένθιμα ίχνη

απέραντα μάτια πράες γαστέρες απέραντα χέρια

απέραντες θυσίες της ρόδινης σάρκας

αιμόφυρτες αδιαθεσίες

ρούχα κολλητά που αφυπνίζετε

ξαναγυρίστε απ το σάλιο και το μακελειό

λίγο πιο πληγωμένες της πληγής σας

άβυσσοι ! ξανασκονίστε τα σπάργανα της σάρκας σας

τίποτα πια δε θα ξανακλείσει τη ζέστα του χάσματος .

Δεν έχετε όπως η παρθενομήτωρ

συναρμόσει τον υμένα για ν' αναστείλει την εισδοχή

του δαίμονα και παραμένετε ορθάνοιχτες

βαθιές και ιερές όπως τ' ανοιχτά πράγματα .

μετάφραση Νίκος Λεβέντης

πηγή: http://logocafe.blogspot.com

Straw Dogs magazine “Περιοδικό Τέχνης”

Δεύτερο Τεύχος

από τον Κωνσταντίνο Κοκολογιάννη

Είχα την τύχη να γνωρίσω τους δημιουργούς του Straw Dogs λίγες μέρες πριν τη δημοσίευση του πρώτου τεύχους του περιοδικού χάρη στον κοινό μας εκδότη, Χάρη Ιωαννίδη των εκδόσεων Αρμίδα. Ο ποιητής Γιάννης Ζελιαναίος και η τελειόφοιτος της γαλλικής φιλολογίας Γιώτα Παναγιώτου είναι δυο νέοι άνθρωποι με αμέριστη αγάπη προς την τέχνη και τη λογοτεχνία και αυτό φαίνεται και στο άρτιο στήσιμο του περιοδικού. Ένα άκρως καλλιτεχνικό, μινιμάλ θα το έλεγα, εξώφυλλο που σου κινεί την περιέργεια να το ανοίξεις.

Γιατί Straw Dogs;

Γιάννης: “Η ιστορία πάει τόσο πίσω που πια έχω αρχίσει να μπερδεύω τα μέρη, τα πρόσωπα, τις συζητήσεις που δεν έμειναν και κάποιες άλλες που ήταν εκεί για να επανέρχεσαι ακριβώς την επόμενη βραδιά. Το μόνο σίγουρο ήταν πως υπήρχε πάντα το όνομα με την πρώτη του λέξη να μην καταλήγει σε y αλλά σ’ ένα w που πάντα μόνιαζε με τη μορφή σκαμπανεβάσματος. Straw Dogs. Αυτό ήταν πάντα το όνομα όταν ένα νέο σχέδιο σκαρωνόταν, όταν ένα καινούργιο fanzine έμπαινε στην διαδικασία να καμωθεί, όταν πάντα και μόνο το χαρτί ήταν μπροστάρης αυτού του ονόματος. Η ιστορία τελικά πάει πολύ πίσω και θα ξεκινήσει κάπως έτσι, που γράφει και το κλισέ. Ήταν ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι και τα ‘πινα μονάχος στο Pulp στη Θεσσαλονίκη, προσπαθώντας να κάνω τους στίχους να κάτσουν καλά μέσα σ’ ένα μικρό μπλε σημειωματάριο. Οι στίχοι δεν έμαθα ποτέ τι κάνανε και που κάθισαν μιας κι εκείνο το σημειωματάριο χαρίστηκε, αλλά εκείνο που θυμάμαι ήταν η ιδέα να στήσω ένα τετρασέλιδο υπό τον τίτλο Straw Dogs μαζί μ’ έναν φίλο από τα νότια της χώρας σε μορφή φωτοτυπίας και με το χαρτί του ωχρό ωσάν αρρωστιάρικο σκυλί. Το τετρασέλιδο θα περιελάμβανε μονάχα δυο ποιήματα που στην ουσία θα ήταν ένα. Η ολοκληρωτική ιδέα έλεγε να το ξεκινά ο φίλος και να το συνέχιζα εγώ. Με μια κιτρινιάρα Α3 διπλωμένη στη μέση, όποιος έχει ασχοληθεί με τα fanzines γνωρίζει πως μπορεί να φτιάξει το πρώτο του έντυπο θαυμάζοντας κατοπινά την παρθενική του εκδοτική μπαγαποντιά. Σ’ ένα δεύτερο μικρό μπλε σημειωματάριο, όπως θυμάμαι τώρα και υπάρχει κάπου σ’ ένα δωμάτιο στην Αθήνα, είχα ξεκινήσει εκείνο το ποίημα αλλά ποτέ δεν το ‘στειλα στον φίλο απ’ το Νότο. Είχα μουτζουρώσει κάμποσες σελίδες με λογότυπα της κακιάς ώρας γράφοντας σαν τιμωρία τη λέξη Straw Dogs με καμιά πενηνταριά διαφορετικούς γραφικούς χαρακτήρες, είχα ζωγραφίσει σκυλιά που μόνο με σκυλιά δεν μοιάζανε, είχα καμώσει  σχέδια και σκίτσα που δεν καθόντουσαν με τίποτα καλά στις μικρές αυτές σελίδες του μπλε σημειωματάριου. Straw Dogs κι όχι Stray Dogs. Το y έφευγε και τα σκαμπανεβάσματα του w ήταν εκεί σαν μεταπτώσεις που φιξάρουν τις ζωές μας. Φταίει κι ο Σαμ Πέκινπα βέβαια γι’ αυτό, όπως φταίει και για πολλά άλλα κινηματογραφικά βίτσια της ζωής μας. Είναι βλέπεις εκείνα τα τελειωτικά λεπτά της δικιάς του ταινίας όπου ο Χόφμαν ρολάρει πανώρια την ατάκα: «Ok, you've had your fun. I'll give you one more chance, and if you don't clear out now, there'll be real trouble. I mean it», προμηνύοντας αληθινούς μπελάδες έως ότου πέσουν οι τίτλοι τέλους. Κείνο το τετρασέλιδο δεν έγινε ποτέ τελικά μα ούτε και το ποίημα γράφτηκε εν τέλει. Τα χρόνια πέρασαν κι όπως γράφει και ο ποιητής «εγώ χάθηκα σε δύσκολους δρόμους». Τα σχέδια με προμετωπίδα τις δύο λέξεις Straw Dogs υπήρχαν πάντοτε εκεί, δίπλα στα πάθη που ευτυχώς δεν μας ξέκαναν, δίπλα σε φίλους που είτε έφευγαν, είτε έμεναν, είτε κινούσαν για μια δικιά τους μεριά, είτε κάθονταν στην άκρη γιατί πάντα υπήρχε ένα άλλο σχέδιο να τους πάρει το κεφάλι. Έτσι είναι η ζωή, έτσι ήταν κι έτσι θα συνεχίζει να είναι. Όλα τα υπόλοιπα, κουραφέξαλα του κεφαλιού μας είναι κι αν έχεις μάθει να περιμένεις υπομονετικά, η κέντα θα ‘ρθει πριν βιαστείς και την πατήσεις σαν τον Στηβ ΜακΚουήν στο Cincinnati Kid. Πριν ενάμιση και πάνω χρόνο, η προμετωπίδα βάλθηκε να οδηγηθεί για κάτι μεγαλεπήβολο που ευτυχώς και πάλι έβαλε τελεία πριν καν ξεκινήσει. Τώρα που κάθομαι εδώ, σ’ ένα δωμάτιο 25 τετραγωνικών μέτρων με κλεμμένο κόκκινο κρασί και τον Mark Eitzel να μου τα λέει μετά από μια καρδιακή προσβολή, θυμάμαι πως η μόνη φορά που χρησιμοποίησα το Straw Dogs ήταν σ’ ένα ποίημα. Από εκεί και πέρα έπρεπε να ‘ρθει ένα κορίτσι να με βρει παράλογα και να συμβεί μια ιστορία μεταξύ μας που δεν υπάρχει περίπτωση να σου πω ούτε τη μισή αλήθεια. Να με θρονιάσει σ’ έναν άλλο τόπο, προσπαθώντας να μερώσει τα χείλη με το δοξάρι, να μοιράσει χρόνο στην υπομονή και στο ρήμα «γιατί», να μάθει ν’ αστειεύεται ακόμα και με τα πιο σοβαρά πράγματα και σε δυο ερωτήσεις νύχτας ταβανιού όπου η πρώτη έλεγε «για ένα περιοδικό» κι η δεύτερη μολόγαγε θέματα και λοιπά, ήρθε κατάφορα η τρίτη με τον πιο περιβόητο διάλογο στις ιστορίες βαπτίσεως παρθενικών εγχειρημάτων που θέλησαν παντού και πάντα να σηκώσουν σκόνη πίσω τους:

«Και πως θα τ’ ονομάσουμε»;

«Straw Dogs, απλά Straw Dogs»

«Πως σου ‘ρθε»;

«Θα σου πω μια ιστορία κάποια στιγμή που δυστυχώς δεν τη θυμάμαι τώρα… πάνε χρόνια πια»…

Ιωάννα: Τώρα όσο αφορά την αντικατάσταση του τελικού γράμματος y με το w, αν και μια ερμηνεία υπάρχει μέσα στην εν λόγω ιστορία, μια άλλη πιο εμπεριστατωμένη που παραθέτεται παρακάτω, κρύβεται μέσα στην Ιστορία της Τέχνης.

«Όπως το 1925 οι σουρεαλιστές εφηύραν, ανέπτυξαν και καθιέρωσαν το cadavre exquis, ένα παιχνίδι λέξεων στο οποίο συνειρμικά δημιουργείτο μια φράση ή καλύτερα μια σειρά λέξεων απαρτισμένη από λέξεις φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους και αδύνατον ως προς τον παραλήπτη να συλλάβει την προϋπάρχουσα εγκεφαλική ή συναισθηματική διαδικασία που τελέστηκε απ' τον δημιουργό μέχρι να βγει το εν λόγω αποτέλεσμα, έτσι κι εμείς επιλέξαμε να παίξουμε με τη σειρά μας με τον τίτλο του περιοδικού μας. Παίρνοντας τα «αδέσποτα σκυλιά» (stray dogs) σαν εναυσματικό ερέθισμά μας, αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον εννοιολογικό και σημασιολογικό ορισμό, αλλοιώνοντας όμως κατά ένα γράμμα την πρώτη λέξη και τροποποιώντας την σε μια άλλη ήδη υπαρκτή λέξη «straw» (ψάθινα). Εν ολίγοις δηλαδή, κρατήσαμε τον πρώτο εννοιολογικό ορισμό της λέξης αδέσποτα και τον ενσωματώσαμε σε μια άλλη λέξη. Κατ' επέκταση λοιπόν, χρησιμοποιούμε μια λέξη που υφίσταται στα αγγλικά με μια άλλη έννοια, αλλά δίνοντάς την τη σημασία μιας άλλης επίσης υπαρκτής λέξης. Ένα είδος κανταβρικού παιχνιδιού του οποίου ο εννοιολογικός άξονας μοιάζει ασύμβατος με τον γραφικό κώδικα. Εξαρτάται πως θέλει κανείς να το δει..Ψάθινα ή αδέσποτα...»

Το Straw Dogs magazine στην εκπομπή Εντέχνως

Το Straw Dogs παρουσιάζει νέους καλλιτέχνες που δεν έχουν την ευκαιρία να δείξουν τη δουλειά τους στο κοινό εύκολα. Παρουσιάζει καλλιτέχνες από το εξωτερικό. Ποιητές, πεζογράφους, φωτογράφους, κομίστες.... Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια...  

Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού μπορείτε να διαβάσετε:

Πρώτο Τεύχος

Ποίηση / Πεζογραφία

Χρήστος Ζάχος / Η Νόσος της Ποίησης μέσα από τις εμπειρίες ενός Πνιγμένου

Ο ποιητής Χρήστος Ζάχος μιλάει για τις εμπειρίες του μέσα στο χώρο της ποίησης, τα ποιήματά και την ζωγραφική του. (Τρία Ποιήματα και ζωγραφιές)

Παύλος Ναθαναήλ / Κάποτε όλα θα λιάζονται στο καυτερό μαντέμι του μυαλού και το λαμπερό μαχαίρι της κουζίνας

Ένα κείμενο και δυο ποιήματα του Παύλου Ναθαναήλ συνοδευόμενα από ζωγραφιές της Έφης Ζελιαναίου

Βάιος Καλογριάς / Άμετρα

Ένα ποίημα μέσα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Βάιου Καλογριά με τίτλο «Ενστικτωδός».

Γιάννης Λειβαδάς / Ο παίζων χάνει και ο πίνων μεθά

Ο ποιητής Γιάννης Λειβαδάς μας μιλάει για την ποίηση και δημοσιεύουμε τέσσερα ανέκδοτα ποιήματά του που είχαμε την τιμή να μας δώσει αποκλειστικά για το περιοδικό μας.

Ellen Camenovits / «γράφω τη γλώσσα σημαίνει γαμάω το ψυγείο»

Ένα αφήγημα της Έλενας συνοδευόμενο από μια ζωγραφιά – κολάζ της Πολύμνιας Τσιντή.

Πάνος Ιωαννίδης / Κοάζινος

Ο συγγραφέας κύριος Πάνος Ιωαννίδης μας μιλά για το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Κοάζινος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμίδα. Δημοσιεύουμε κι ένα απόσπασμα μέσα από το βιβλίο.

Francis Picabia / Ένας καλλιτέχνης κάθε είδους

Η Γιώτα Παναγιώτου γράφει ένα αφιέρωμα για τον Γάλλο καλλιτέχνη, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση και παρουσιάζοντας το περιοδικό «391» όπου δημιούργησε ο Picabia κάπου εκεί στα γεννοφάσκια της δεύτερης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα.

Φωτογραφία

Ορέστης Κάλβαρης / Never. Here.

Δέκα φωτογραφίες του Ορέστη Καλβάρη συνοδευόμενες μ’ ένα μικρό κείμενο καθώς και βιογραφικό.

Emma – Louise Charalambous / Το κορίτσι με την μεγάλη φωτογραφική μηχανή

Εφτά φωτογραφίες της Emma μαζί με ένα κείμενο της.

Γιώργος Ιωάννου / «You never really understand something unless you can explain it to your mother», (Albert Einstein)

Έξι φωτογραφίες του Γιώργου Ιωάννου μαζί με ένα βιογραφικό.

Ελένη Δημητρίου / Τρεις Φωτογραφίες

Η νεαρότερη συμμετοχή του περιοδικού. Η 17χρονη Ελένη Δημητρίου με τρεις φωτογραφίες της.

Εικαστικά

Κωνσταντίνος Αβραάμ / Τέχνη είσαι εσύ, εγώ, αυτός

Ο νεαρός ζωγράφος και γλύπτης Κωνσταντίνος Αβραάμ μας μιλά για όλη την σταδιοδρομία του καθώς και τις ανησυχίες του. (Έξι ζωγραφιές κι ένα γλυπτό)

Μαρία Παχίπη / Όλοι οι καλλιτέχνες της Κύπρου πρέπει να βρούμε ένα κοινό τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων μας

Η νεαρή εικαστικός Μαρία Παχίπη παρουσιάζεται σε μια συνέντευξη μαζί με έξι έργα της μιλώντας μας για το καλλιτεχνικό βιος της και την τέχνη στην Κύπρο.

Μιχάλης Βαρέλιας / Ars Longa Vita Brevis

Ο εικαστικός Μιχάλης Βαρέλιας μοιράζεται τις σκέψεις του για την ζωγραφική και τα παρακλάδια της. Δημοσιεύονται δέκα έργα του.

Lavely Miller / Those with the interest, the hunger and the ambition are more likely to master the skill

Η Αμερικανίδα ζωγράφος Lavely Miller σε μια απολαυστική συνέντευξη στα αγγλικά γεμάτη χιούμορ, αυτοσαρκασμό και πολλές εμπειρίες. Είχαμε την τιμή να μας παραχωρήσει οκτώ πίνακές της.

Project

Αντιγόνη Καρακούλλη / Τυχεροί Αριθμοί

Το εικονογραφημένο βιβλίο της Graphic Designer Αντιγόνης Καρακούλλη που δημιουργήθηκε για να απευθυνθεί πάνω σε ανθρώπους που πάσχουν από άνια και την νόσο Αλτσχάιμερ. Πλήρης παρουσίαση με κείμενο και φωτογραφίες.

Αρχείο Κύπρου

Τίτος Κολώτας / Οδός Βασιλείου του Μακεδόνος – Cartier Latin / Ο δρόμος προς το Χόλλυγουντ

Ο δημοσιογράφος κι ερευνητής της ιστορίας της Λεμεσού κύριος Τίτος Κολώτας γράφει ένα αποκαλυπτικό αφιέρωμα για την ιστορία ενός εκ των σημαντικότερων δρόμων της Λεμεσού.

Μουσική

Romeo & Juliet / a music flashback for the star – crossed lovers

Ο Γιάννης Ζελιαναίος γράφει ένα αφιέρωμα για τα πιο σημαντικά τραγούδια που γράφτηκαν με αφορμή την περίφημη ιστορία του Σαίξπηρ. Ο μουσικός ραδιοφωνικός παραγωγός του Καναλιού 6, Μαρτίνος Περδίκης για την ιστορία ενός εκ’ αυτών και συγκεκριμένα για το Exit Music (For a Film) των Radiohead.

Stories

Μίμης Σοφοκλέους / Τα αλητάκια της Αθήνας

Ένα «Κυνικό» αφήγημα για την Αθήνα σε συνέχειες από τον κύριο Μίμη Σοφοκλέους.  Αποκλειστικά το πρώτο κεφάλαιο στο περιοδικό μας.



Στο δεύτερο τεύχος έχω την χαρά να συμμετέχω κι εγώ. Με την ευχή να βρίσκομαι και στο νι-οστό τεύχος αυτού του πάρα πολύ ενδιαφέροντος περιοδικού.

Με σταθερό άρτιο ντιζάιν και φωτογραφίες που σου κόβουν την ανάσα και καινούριες θεματολογίες, στο δεύτερο τεύχος μπορείτε να διαβάσετε:


Ποίηση / Πεζογραφία

Άννα Νιαράκη – «Φτύνω τους στίχους μα η γεύση απ’το ποίημα παραμένει»
Η ποιήτρια Άννα Νιαράκη παραχωρεί συνέντευξη στο Straw Dogs καθώς αυτή ακολουθείται από τέσσερα ποιήματα τα οποία δημοσιεύονται για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή.

Μαριάννα Τσούχλη – «Μεταξύ Βήματος και Ανάσας»
Η νεαρή ποιήτρια από τη Χίο, παρουσιάζει αποκλειστικά στο περιοδικό τέσσερα ποιήματά της από την δεύτερη ανέκδοτη ποιητική της συλλογή η οποία τιτλοφορείται «Πεζοδρομίων Εξουσίες» καθώς τα σκίτσα που τα συνοδεύουν ανήκουν στον ζωγράφο Νίκο Μαυρή.

Δώρα Ηρακλέους – «Πέντε Ποιήματα : le texte scriptible»
Η Δώρα Ηρακλέους δημοσιεύει για πρώτη φορά και αποκλειστικά στο Straw Dogs magazine μία ποιητική πεντάδα, η οποία ντύνεται από έργο της Ana Bujosevic.

Ellen Camenovits – «Ξανά ο Μάρκος, δεμένος - λυτός»
Πρόκειται για το «μαύρο» δισέλιδο της Έλενας. Το κολάζ που συνοδεύει το κείμενο ανήκει στην εικαστικό Μαρία Παχίπη.

Ανδρέας Τσιάκος – «Ψάχνω να βρω έναν άνεμο που να τον φυσάει μια σημαία»
Ο ποιητής Ανδρέας Τσιάκος παραχωρεί συνέντευξη στο Straw Dogs magazine, δημοσιεύοντας τρία ποιήματά του απ’τις δύο ποιητικές του συλλογές καθώς και ένα ανέκδοτο. Οι φωτογραφίες που ντύνουν τα πιο πάνω ανήκουν στην Κατερίνα Σταματοπούλου.

Γιώργος Μανάδης – «Ύπαρων ο Ελβετικός»
Ο συγγραφέας Γιώργος Μανάδης δημοσιεύει για πρώτη φορά και αποκλειστικά για το Straw Dogs magazine τέσσερα κείμενά του καθώς τα συνοδεύει με φωτογραφίες που ο ίδιος έχει τραβήξει.

Maria Grazia Calandrone – «Ικεσία στη θαλασσινή Περσεφόνη»
Ο μεταφραστής και ποιητής Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης μας εισάγει στην ποίηση της Ιταλίδας Maria Grazia Calandrone, μεταφράζοντας συνάμα ένα εκ των ποιημάτων της συγγραφέως απ’την τελευταία της ποιητική συλλογή.

Edmondo De Amicis – «Οι ψυχολογικές επιδράσεις του κρασιού»
Ο Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης και για λογαριασμό του εκδοτικού οίκου Αρμίδα, μας εισάγει στο έργο του Ιταλού Edmondo De Amicis, παραχωρόντας στο περιοδικό ένα απόσπασμα από την μετάφραση του έργου του Ιταλού που πρόσφατα κυκλοφόρησε απ’τις εν λόγω εκδόσεις.

Εικαστικά

Στέλιος Ερμογενίδης – «Abstract Doodles»
Παρουσιάζονται επτά έργα του Κύπριου δημιουργού, συνοδευμένα μ’ένα σύντομο βιογραφικό για τον ίδιο και την μέχρι τώρα καλλιτεχνική του δράση.

Ana Bujosevic – «Flesh and Bones»
Η νεαρή καλλιτέχνης μιλά για την πορεία της μέσα στο χώρο της Τέχνης και παρουσιάζει δέκα από τα έργα της.

Νικόλας Χασαπόπουλος – «Decomposition»
Ο επηρεασμένος από τον George Bataille εικαστικός Νικόλας Χασαπόπουλος, μιλά για τη σχέση του με την Τέχνη. Πέραν των οκτώ έργων που παραχώρησε στο Straw Dogs, φιλοτέχνησε το εξώφυλλο και του τεύχους αυτού.

Jonathan Silence – «There is still a reason to set the alarm clock for tomorrow»
Ο Σουηδός illustrator, ο οποίος είναι ο ξένος φιλοξενούμενος καλλιτέχνης του δεύτερου τεύχους, παραχωρεί συνέντευξη στο Straw Dogs magazine η οποία συνοδεύεται από οκτώ έργα του.

Comics

Joe Kolessides – «Happy Hateful»
Ο Κύπριος κομίστας παραχωρεί στη δεύτερη αυτή έκδοση του περιοδικού, μια σειρά από κόμικ του καθώς ένα περιεκτικό βιογραφικό για την δράση του στο χώρο της Ένατης Τέχνης.

Κυριάκος Μακρής – «ΈδαΦως»
Μέσα από μια συνέντευξη που παραχωρεί στο Straw Dogs magazine, ο Κυριάκος Μακρής παρουσιάζει και δημοσιεύει αποκλειστικά στη δεύτερη αυτή έκδοσή μας το κόμικ που μαζί με την βασιλική Σαγκιώτη δημιούργησαν.

Τάσος Αναστασιάδης – A real plastic comic world
Ο άνθρωπος που δημιούργησε και δημοσίευσε το πρώτο περιοδικό κόμικς στην Κύπρο, Τάσος Αναστασιάδης, παρουσιάζει την τετρασέλιδη ιστορία με τις «Σκουπιδομαχίες» του.

Παρουσίαση

Book Ex Machina - They love Books, They make Books
Το Straw Dogs magazine παρουσιάζει την πορεία, την ταυτότητα και το έργο του μικρού ανεξάρτητου κυπριακού εκδοτικού οίκου Book Ex Machina, διαμέσου της συνέντευξης που παραχώρησαν στο έντυπο οι υπεύθυνοί του Θοδωρής Τζαλάβρας(φωτογράφος) και Ιωάννα Μαύρου(συγγραφέας). Η παρουσίαση τους κλείνει με μια ιστορία, γραμμένη δια χειρός Ιωάννας και συνοδευμένης με μια φωτογραφία του Θοδωρή.

Φωτογραφία

Νικόλ Δημητρίου – «Perishable Nakedness»
Η φωτογράφος παρουσιάζει για πρώτη φορά και αποκλειστικά για το Straw Dogs magazine μια σειρά φωτογραφιών από την τελευταία της δουλειά καθώς μιλά συνάμα για τις επιρροές και τη σχέση της με τον φωτογραφικό φακό.

Μαρίσα Σατσιά – «Art should comfort the disturbed and disturb the comfortable»
Η 22χρονη φωτογράφος, παρουσιάζει έξι έργα της καθώς ένα μικρό βιογραφικό τα συνοδεύει.

Λούκας Όφερμαν Λοϊζου – «Τέσσερις φωτογραφίες»
Όπως και στο πρώτο τεύχος, έτσι και στο δεύτερο, φιλοξενούνται σε μια σελίδα του Straw Dogs magazine τέσσερις φωτογραφίες του μικρότερου ηλικιακά καλλιτεχνη, Λούκα.

Αρχείο Κύπρου

Βασίλης Μιχαηλίδης – Τίτος Κολώτας
Ο δημοσιογράφος-ερευνητής της Ιστορίας της Λεμεσού, γράφει για τις τελευταίες τρυφερές αλλά και θλιβερές στιγμές του Βασίλη Μιχαηλίδη καθώς το κείμενό/αφιέρωμά του πλαισιώνεται από φωτογραφίες και χαρακτικά του Χαμπή Τσαγκάρη.

Μουσική

Μάνος Χατζιδάκις – «Ο Μεγάλος Ερωτικός 1972-2012»
Σαράντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Μεγάλου Ερωτικού» ο Κώστας Ερμίδης γράφει ένα αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι και το έργο του αυτό καθώς η προσωπογραφία έγινε αποκλειστικά για το Straw Dogs magazine από τον ζωγράφο Κωνσταντίνο Αβραάμ, ο οποίος φιλοξενήθηκε στην πρώτη έκδοση του περιοδικού.

Stories

Μίμης Σοφοκλέους – «Τα αλητάκια της Αθήνας»
Η κυνική ιστορία του Μίμη Σοφοκλεόυς που ξεκίνησε στο πρώτο τεύχος και διαδραματίζεται στην ελληνική πρωτεύουσα συνεχίζεται με το δεύτερο κεφάλαιό της. Η φωτογραφία που συνοδεύει τη συνέχεια του κειμένου είναι της Γιώτας Παναγιώτου.

Από που μπορείτε όμως να αγοράσετε το Straw Dogs;

Λευκωσία

Βιβλιοπωλείο Ενδοχώρα
Καλλιπόλεως 67Δ, 1071
Τηλέφωνο: 22375233
…………………..
Βιβλιοπωλείο Σολώνειον
Βυζαντίου 24, Στρόβολος
Τηλ. 22666799
…………………..
Ant Comics
Στοά Παπαδοπούλου (Φανερωμένης)
Τηλ. 22660384
www.ant-comics.com
…………………..
Καφενείο 7 Κλειδιά
Τρικούπη 92Ε
Παλιά Λευκωσία,
τηλ. 22103857
………………….
Εκδοτικός Οίκος Αρμίδα
Έγκωμη, 2432
www.armidabooks.com
Τηλέφωνο: 22358028
………………….
Λεμεσός

υφασματογραφίες
Ελλάδος 40Α , Λεμεσός
Τηλ. 99449682
………………….

Βιβλιοπωλείο ΚΠ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Γρίβα Διγενή 3
Μεγαρο Παναγίδη
Τηλ: 25747555
………………

Περίπτερο Τ&Ε Μιχαηλίδης
Λεωφόρος Μακαρίου Γ’ 218
Τηλ: 25356647
………………
Λάρνακα

Βιβλιοπωλείο Academic & General
Ερμού 41
Τηλ. 24 628401
Email: academic&general@cytanet.com.cy
…………………..

Πάφος

Βιβλιοπωλείο Κ. Κυριάκου Fullpage
Λεωφόρος Ελλάδος 30
Τηλ: 26822850
........................
Αθήνα

Βιβλιοπωλείο ΦΟΙΒΗ
Σόλωνος 99, 5ος Όροφος
Τηλ. (0030) 210 3304012
Email: fene17@otenet.gr

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το Straw Dogs δεν είναι ένα περιοδικό που διαβάζετε μόνο μια φορά. Είναι ένα κόσμημα για τη βιβλιοθήκη σας, που συχνά - πυκνά θα επιστρέφεται και θα το ξεφυλίζεται.

Περισσότερες πληροφορίες στο http://strawdogsmagazine.blogspot.com/

και στη σελίδα στο facebook http://www.facebook.com/Straw.Dogs.Magazine