Στις 28
Οκτωβρίου του 2001 στη Νέα Υόρκη, πέθανε σε ηλικία 67 χρόνων, ο ποιητής Martin Matz. Είχε συμμετάσχει σε
ανάγνωσεις με τους Kerouac,
Ginsberg, Corso, Ferlinghetti και άλλους beat ποιητές, όπως η περίφημη
ανάγνωση του 1984 στο Albert Hall
του Λονδίνου.
Οι στίχοι
του κομψοί και σουρεαλιστικοί, η διάπλασή του επιβλητική, η προσωπικότητά του γλυκιά
και ευγενική. Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν,
11 χρονών μετά το θάνατο του πατέρα του (τροτσκιστή), μετακόμισε με τη μητέρα
του και τον νέο της σύζυγο στην Ομάχα, Νεμπράσκα ("Μια μικρή πόλη γεμάτη
προκαταλήψεις - είπε - δεν είχα τίποτα κοινό με συμμαθητές μου, και ήμουν
πεπεισμένος ότι υπήρχε κάτι λάθος με μένα. Αλλά όταν επέστρεψα στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης, με
τα πρώτα τσιγαριλίκια κατάλαβα ότι δεν ήμουν εγώ ένα λάθος, αλλά η γαμημένη η Ομάχα ») .
Το 1956 στο
Σαν Φρανσίσκο, όπου έγινε φίλος του Μπομπ Kaufmann, γνώρισε τον Τζακ Κέρουακ, Neal Cassady και τους άλλους beats. Τον επόμενο χρόνο
έφυγε για το Μεξικό, όπου παρέμεινε μέχρι το 1978 (μεταξύ άλλων είχε εμπειρίες
με τα παραισθησιογόνα μανιτάρια και με τον σαμάνο Μαρία Σαμπίνα) έκανε ταξίδια
στο Περού, την Κολομβία, τη Χιλή, τη Βολιβία, τον Ισημερινό, τη Βραζιλία. Από
το 1987 έως το '95 με τη σύζυγό του, χάρη σε μια κληρονομιά, περιόδευσε την Άπω
Ανατολή, και έξησαν κυρίως στην Ταϊλάνδη, στο Chiang Mai, με συμμετοχές στη
Βιρμανία, την Κίνα, τη Μαλαισία, την Ιαπωνία και το Θιβέτ. Το 1999 πήγε στη Ρώμη,
φιλοξενούμενος από ιταλούς φίλους, και το 2000 επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για κάποιο
χρονικό διάστημα μοιράζοντας ένα διαμέρισμα στο Greenwich Village με το Gregorio Corso, λίγους μήνες πριν
πεθάνει.
Το πρώτο του
βιβλίο "Alleyways",
δόθηκε στη δημοσιότητα το 1957. Άλλα βιβλία του
είναι "Time Waits",
"No Magic Egypt Ever Blooms" e "Pipe Dreams".
Συμμετείχε
το 1989 στο 10ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποιητών στην Μπανγκόκ.
Ξέρω που πηγαίνουν
τα ουράνια τόξα για να πεθάνουν
(Για το
θάνατο του Bob Kaufman)
Ξέρω που πηγαίνουν
τα ουράνια τόξα για να πεθάνουν
Ακολούθησα
τα βήματά σου
μέσα από μια
ανεξερεύνητη ξένη γη
όπου οι
ασημένιοι αναστεναγμοί προσπαθούσαν να κρυφτούν
κάτω από
παράφρονες σκιές
και ουρανούς
του όμποε
μαζί
περπατάμε μέσα από μια πόλη παραμυθένια
πράσινων
παραισθήσεων
και
εξαντλούμασταν σε λέξεις
Χίλιες
νύχτες φλεγόμενες
ενώ η
πάσχουσα καρδιά σου
χτυπούσσε τα
οστά της
με ρυθμό, με
τους ήχους των λαμπερών πουλιών
στους
δρόμους με νέον των δολοφονημένων προτύπων
ναι, ήμουν
εγώ εκεί
και είδα την
αγάπη σου διακηρυγμένη
σε ένα
σπασμένο χαμόγελο
όπως οι
τίτλοι χθες τυπωμένοι με αίμα
στα φτερά
της σφήκας
και ναι
Θα έφερνα τα
μάτια σου
στις 12
Ιανουαρίου
η αυγή ανατέλει
τραγουδώντας
τα blues
το ημερολόγιο
κατέρρευσε
στο πρόσωπο εκείνης
της πληγωμένης την Κυριακής
ακόμη και οι
σεκόγιες έκλαψαν
στο πέρασμά
σου
αλλά καμιά
καμπάνα δεν ήχησε στα βάθη του χειμώνα
το σαλιγκάρι
δεν γρίλισε
στο ρολόι
του προγόνου
ούτε τα
τριαντάφυλλα μεγάλωσαν
από την ουρά
ενός κομήτη σκουριασμένου
μόνο ένα
μάλλινος αστερίας περιπλανήθηκε
στην παραλία
των κλεμένων πλανητών
όταν μια σαύρα
τατουάζ
έχασε το
φόρεμα της παγωμένης τής ηχώ
ενώ εσύ χόρευες
με το μεγάλο βασιλιά του Χάρλεμ
κατά μήκος
των σοκακιών του παραδείσου
προς τις
ενθουσιώδεις φλογισμένες ομπρέλες
θυμάμαι
τους
παραστάδες του χρόνου
όπου αρχαία
βαποράκια στηρίζονταν
και πουλούσαν
τα σακουλάκια τους με όνειρα των είκοσι δολαρίων
στους
έχοντας ανάγκη
και ποιητή
σε είδα να
αγοράζεις την αλήθεια
σε ένα
κόκκινο μπαλόνι
και ως ένα
μυθικό αλχημιστής
μαγείρεψες
το αίμα των άστρων
αλλά στη
θέση του θανάτου
διάλεξες
μουσική από το κουτάλι σου
από το CD: "A Sky of Fractured Feather"
πηγή: Casa della Poesia
Μετάφραση στα Ιταλικά: Raffaella Marzano
Μετάφραση
από τα ιταλικά στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης
