ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ - Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω "ποιητής"

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ  
είναι μη γίνω "ποιητής"  
Μην κλειστό στο δωμάτιο  
ν' αγναντεύω τη θάλασσα  
κι απολησμονήσω.  
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου  
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ  
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.  
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε  
για να με χρησιμοποιήσει.  
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα  
για να κοιμίζω τους δικούς μου.  
Μη μάθω μέτρο και τεχνική  
και κλειστώ μέσα σε αυτά  
για να με τραγουδήσουν.  
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά  
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος  
μη με πιάσουν στην κούραση  
παπάδες και ακαδημαϊκοί  
και πουστέψω  
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί  
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις  
σκυλιά μας έχουν κάνει  
να ντρεπόμαστε για την αργία  
περήφανοι για την ανεργία  
Έτσι είναι.  
Μας περιμένουν στη γωνία  
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.  
Ο Μάρξ...  
τον φοβάμαι  
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν  
αυτοί οι αλήτες φταίνε  
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό  
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ-ΜΟΝΑΞΙΑ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Τα ποιήματα της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό χαρακτήρα τους καθώς και τις αναρχικές ιδέες που πρόβαλε. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ.

Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς. Σπούδασε στην δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και στην σχολή χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη. Πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο των Ευαγγελίδη - Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό». Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ασχολήθηκε με την ποίηση, εγκαταλείποντας τον κινηματογράφο. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε με τίτλο "Τρια κλικ αριστερά".

Φιλμογραφία (ως πρωταγωνίστρια)

Το βαρύ πεπόνι (1977) - σκηνοθεσία: Παύλος Τάσιος .... Τούλα

Παραγγελιά (1980) - σκηνοθεσία: Παύλος Τάσιος .... Κατερίνα

Όστρια, το τέλος του παιχνιδιού (1984) - σκηνοθεσία: Ανδρέας Θωμόπουλος

[Επεξεργασία]Υπόλοιπη φιλμογραφία

Ο άλλος (1952)

Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο (1959) .... Λαζάρου

Το έξυπνο πουλί (1961)... Μαρίνα Μανή

Τα κοθώνια του θρανίου (1962)... Ριρή

Νόμος 4000 (1962) .... Κλειώ

Η ψεύτρα (1963) .... Ντόλυ

Γάμος αλά Ελληνικά (1964)

Δεσποινίς διευθυντής (1964)... Ντιάνα

Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965) .... Μπέτυ Κωνσταντινέα

Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) .... Παγώνα

Μια τρελή, τρελή οικογένεια (1965) .... Σίσσυ

Ο τρελός τα 'χει τετρακόσια (1968)... Καίτη Λαμπρέτα

Η ωραία του κουρέα (1969)... Άννα

Αγάπη για πάντα (1969)... Πένυ

Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; (1971)... Φρόσω

Βιβλία της Κατερίνας Γώγου

Τρία κλικ αριστερά, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1978

Μεταφράστηκε στα Αγγλικά ("Three clicks left") από τον Jack Hirschman και κυκλοφόρησε στην Αμερική to 1983, από τις εκδόσεις "Night Horn Books" του San Francisco. (Night Horn Books, 495 Ellis Str., Box 1156, San Francisco, CA 94102)

Ιδιώνυμο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1980

Το ξύλινο παλτό, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-0292-8, 1η έκδοση 1982

Απόντες, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1986

Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1988

Νόστος, Εκδόσεις Λιβάνη, 1η έκδοση

Μεταθανάτιες κυκλοφορίες

Με λένε Οδύσσεια, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-3227-4, 1η έκδοση 2002

Νόστος, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-3796-9, Επανέκδοση 2004

Βιβλία για την Κατερίνα Γώγου

Βιργινία Σπυράτου: Κατερίνα Γώγου: Έρωτας Θανάτου, Εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος, 1η έκδοση 2007

Δισκογραφία

Ποιήματα από ήδη εκδοθέντα βιβλία της χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία του (πρώην συζύγου της) Παύλου Τάσσιου "Παραγγελιά" (με υπόθεση βασισμένη στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή). Η μουσική της ταινίας, που έγραψε ο (μετέπειτα διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος) Κυριάκος Σφέτσας και επένδυσε τα εν λόγω ποιήματα, κυκλοφόρησε σε δίσκο (ΕΜΙ-1981) με τίτλο "ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ".Λίγο μετά το θάνατό της η EMI-Minos κυκλοφόρησε το δίσκο "ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ" σε CD (remastered ADD) το 1995.

Κυκλοφόρησε σε CD και το 2006 (σε περιορισμένα αντίτυπα) στη σειρά "Αποκλειστικές Επανεκδόσεις" των "Metropolis".

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

τηλεοπτική εκπομπή αφιερωμένη στην Κατερίνα Γώγου

αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου

ιστοσελίδα με ποιήματα, συνεντεύξεις, φωτογραφίες http://gwgou.gr.gg/

«Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά, οι φίλοι μου είναι σύρματα τεντωμένα», τραγουδούν οι «Magic De Spell» πριν από χρόνια, μελοποιώντας τους στίχους της «καταραμένης» ποιήτριας Κατερίνας Γώγου. Το τραγούδι «μπαίνει» στα σπίτια των ανθρώπων, ψιθυρίζεται από τους νέους, γράφεται ως σύνθημα σε τοίχους παλιών νεοκλασικών σπιτιών. Κάποιοι ίσως δεν γνωρίζουν την προέλευση των στίχων, μα τούτο συνιστά ένα δευτερεύον ζήτημα όταν η τέχνη κατορθώνει να διεισδύσει στις ψυχές των ανθρώπων, να εγείρει ένα σιωπηλό, ως τότε συναίσθημα, να διαμορφώσει εκείνο το κατάλληλο ύφος για να διοχετευθεί, ελεύθερη πια ολόκληρη η ανθρώπινη ευαισθησία. Ο λόγος γίνεται έτσι αληθινός, των ανθρώπων λόγος.

http://www.24grammata.com/?p=17116

ΕΜΕΝΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

 Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι "ποιητές" έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω από όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες...

http://www.sarantakos.com/kibwtos/gogou.htm

ΣΑΝ ΝΑ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ ΙΙΙ -ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΠΟΛΕΜΟΥ - ΜΠΕΡΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

[Deutsche Kriesfibel]

(αποσπάσματα)

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΝΕ ΤΟ ΦΑΪ ΑΠ'ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

κηρύχνουν τη λιτότητα.

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα

ζητάν θυσίες.

Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους

για τις μεγάλες εποχές που θα 'ρθουν.

Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο

λεν πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό

είναι πάρα πολύ δύσκολη

για τους ανθρώπους του λαού.

(μετάφραση Μάριος Πλωρίτης - Θεμέλιο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (γενν. ως Eugen Berthold Friedrich Brecht, 10 Φεβρουαρίου 1898 - 14 Αυγούστου 1956) ήταν Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητήςτου 20ού αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater) στη Γερμανία.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1898 στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας και πέθανε το 1956 στο Ανατολικό Βερολίνο. Η μητέρα του ήταν Προτεστάντισα και ο πατέρας του Καθολικόςδιευθυντής εταιρίας χάρτου. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1917 - 1921), επιστρατεύεται ως νοσοκόμος και υπηρετεί στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχίζει να γράφει ποιήματα και θεατρικά. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του ήταν το "Εγκόλπιο ευσέβειας" (Hauspostille).

Κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, συνάντησε και δούλεψε με το συνθέτη Χανς Έισλερ και ανέπτυξαν φιλία ζωής. Γνώρισε και την Χέλενε Βάιγγελ, τη δεύτερη γυναίκα του που τον συνόδεψε αργότερα στην εξορία μέχρι το τέλος της ζωής του.

Το 1922 παντρεύτηκε την τραγουδίστρια της όπερας Μαριάν Ζόφ. Η κόρη τους Ανν Χιόμπ γεννήθηκε ένα χρόνο μετά. Το 1923 προσλήφθηκε βοηθός σκηνοθέτη στο Γερμανικό Θέατρο του Βερολίνου υπό τη διεύθυνση του Μαξ Ράινχαρτ. Άρχισε να φοιτά στη Μαρξιστική Εργατική Σχολή και μελέτησε διαλεκτικό υλισμό. Το 1930παντρεύτηκε την Χέλενε Βάιγγελ που του είχε χαρίσει ήδη ένα γιο. Στη συνέχεια απέκτησαν και μια κόρη.

Η προσαρμογή της Όπερας των ζητιάνων του Τζον Γκέι με το όνομα Η Όπερα της Πεντάρας (Die Dreigroschenoper, 1928) σε στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ και μουσική Κουρτ Βάιλ προκάλεσε αίσθηση στο Βερολίνο και ο αντίκτυπος του επηρέασε την παγκόσμια σκηνή Μιούζικαλ. Στην όπερα αυτή, ο Μπρεχτ στηλίτευε την καθώς πρέπει βερολινέζικη αστική τάξη που πρόσαπτε στο προλεταριάτο έλλειψη ηθικής.

Το 1933, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Έζησε πρώτα στη Δανία και τη Φινλανδία και μετά στις ΗΠΑ καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στη Μόσχα εξέδωσε σε συνεργασία με άλλους Γερμανούς συγγραφείς το περιοδικό «Η Λέξη» (Das Wort). Στην Αμερική, όπου έζησε το κύριο μέρος της ζωής του, δέχθηκε έντονες διώξεις από το Μακαρθικό καθεστώς.

Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και μαζί με την Χέλενε Βάιγκελ (Ηelene Weigel) ίδρυσαν (1949) το Μπερλίνερ Ανσάμπλ (Berliner Ensemble). Το 1950 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ το 1951 και με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1954.

Έργο

Τα έργα του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του μιλιταρισμού, ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη μαρξιστική φιλοσοφία. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την εργατική τάξη και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1920 και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία.

Ο Μπρεχτ άρχισε την καριέρα του ως δραματουργός με μια σειρά πειραματισμούς, επηρεασμένος από τις εξπρεσιονιστικές τεχνικές, όπως στο έργο του "Βάαλ" (Baal, 1918). Με το αντιπολεμικό έργο του "Ταμπούρλα μες τη Νύχτα" (1922) κερδίζει το Βραβείο Κλάιστ (Kleist Prize). Ήταν θαυμαστής του Φρανκ Βέντεκιντ (Frank Wedekind, 1864 - 1918) κι επηρεάστηκε σημαντικά από το κινεζικό και το ρωσικό θέατρο. Το "διδακτικό" και "ανθρωπιστικό" θέατρο που για χρόνια υπηρέτησε ο Μπρεχτ απηχεί τη μαρξιστική ιδεολογία του. Ήταν τότε που έγραψε και το λιμπρέτο της όπερας (με μουσική του Κουρτ Βάιλ) " Η 'Ανοδος και η Πτώση της πόλης Μαχάγκονυ" (1930).

Ανάμεσα στα έτη 1937 και 1945, ο Μπρεχτ έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του: "Η Ζωή του Γαλιλαίου" (1937-39), "Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της" (1936-39), "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν" (1935-41), "Ο Κύριος Πούντιλα και ο Υπηρέτης του Μάττι" (1940), "Η 'Ανοδος του Αρτούρου Ούι" (1941), "Τα Οράματα της Σιμόνης Μασάρ" (1940-43), "Ο Σβέικ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο" (1942-43) και "Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία" (1943-45). Το 1944 γράφει το έργο "Η ιδιωτική ζωή της κυρίαρχης φυλής", μια άτεγκτη κριτική της ζωής στη Γερμανία υπό το καθεστώς του Εθνικοσοσιαλισμού.

Η παγκοσμιότητα του έργου του αναγνωρίστηκε ευρέως μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Τα έργα του κλείνουν μέσα τους μια διάρκεια, καθώς αναδεικνύουν την ανθρώπινη υπόσταση. Έτσι, όχι μόνο δεν καταλύθηκαν από το χρόνο, αλλά τώρα προβάλλονται και τιμώνται περισσότερο παρά ποτέ.

Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1949, ο Μπρεχτ αφιερώνεται στην ποίηση και τη σκηνοθεσία των έργων του. Έγραψε εκατοντάδες ποιήματα που αντανακλούν τη σταδιακή μεταστροφή του προς τη μαρξιστική-λενινιστική φιλοσοφία. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι: Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε, Εγκώμιο στη μάθηση, Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου, Αυτό θέλω να τους πω, Να καταπολεμάτε το πρωτόγονο, Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ, Απώλεια ενός πολύτιμου ανθρώπου, Εγκώμιο στον Κομμουνισμό, Εγκώμιο στη Διαλεκτική.

Έργα

Θεατρικά

Baal

Trommeln in der Nacht

Im Dickicht der Städte

Leben Eduards des Zweiten von England

Mann ist Mann

Η όπερα της πεντάρας

Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny (Opernlibretto)

Der Ozeanflug, ή Der Lindberghflug, ή Der Flug der Lindberghs

Das Badener Lehrstück vom Einverständnis, ή Lehrstück

Der Jasager. Der Neinsager (Opernlibretti/Lehrstücke [Schuloper])

Die Maßnahme (Lehrstück)

Die heilige Johanna der Schlachthöfe

Die Ausnahme und die Regel (Lehrstück)

Die Mutter

Die Rundköpfe und die Spitzköpfe

Die Horatier und die Kuriatier (Lehrstück)

Furcht und Elend des Dritten Reiches

Η ζωή του Γαλιλαίου (Leben des Galilei)

Μάνα Κουράγιο

Das Verhör des Lukullus, ή Lukullus vor Gericht, ή Die Verurteilung des Lukullus (Hörspiel, später Opernlibretto)

Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν

Ο κύριος Πούντιλα κι ο δούλος του ο Μάττι (Herr Puntila und sein Knecht Matti)

Η άνοδος του Αρθούρου Ουί

Die Gesichte der Simone Machard, ή Die Stimmen

Schweyk im Zweiten Weltkrieg

Ο κύκλος με την κιμωλία

Die Tage der Commune

Turandot oder Der Kongreß der Weißwäscher

Επεξεργασία της Αντιγόνης

Επεξεργασία του Κοριολάνου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

AlfaVita - επιλεγμένα έργα σε ελληνική μετάφραση

International Brecht Society

Βιογραφία και επιλεγμένα έργα

ΕΝΥΑΛΙΟΣ - Ένας 11χρόνος ποιητής

Ο Ενυάλιος Ε.Π. μετά το ταξίδι που είχαμε αρχές Σεπτεμβρίου στην Καλαβρία και τη Σικελία και με αφορμή τις λίμνες και τους καταρράκτες της Cavagrande (επαρχία Συρακουσών)

έγραψε στο σχολείο του το παρακάτω ποίημα.

ΕΝΥΑΛΙΟΣ - ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ

Ξέρω ένα ποτάμι με φτερωτά δελφίνια όπως της 

θάλασσας που έχει παλίρροια

Αν δείξεις ποιον πραγματικά αγαπάς

τα δέντρα, τον δρόμο προς το κέντρο της γης

θα σου δείξουν πως να πας

Το γάργαρο νερό θα σε οδηγήσει στους χρυσούς καταρράκτες 

για να σου δείξουν το δρόμο προς τις εκθαμβωτικές

Μπαχάμες

Το ηφαίστειο να σε πετάξει στο Σουέζ, στην πόλη και

τον Παναμά

μακάρι να μη με φωνάξει για φαΐ η μαμά

Σου εύχομαι καλή συνέχεια μικρέ μου στα ταξίδια σου, πραγματικά, ονειρικά, ποιητικά..