ΚΛΑΙΡ ΓΚΟΛΛ (Claire Goll) - Η ΜΠΟΕΜΙΣΣΑ

ΚΛΑΙΡ ΓΚΟΛ μεταφράζει η ΙΩΑΝΝΑ ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ κιόλας που μ’ αγαπάς

Δέκα χρόνια σαν δέκα λεπτά

Και πάντα σε βλέπω για πρώτη φορά

Οι τσέπες σου γεμάτες ρόδα

Δάκρυα μελλοντικά πίσω απ’ τα γυαλιά

Διαμάντια σε βιτρίνα

Στο στήθος σου ένας κορυδαλλός

Και κάτω από το ντροπαλό το γάντι

Οι τρυφερότητες του μέλλοντος.

Δέκα χρόνια κιόλας που μ’ αγαπάς

Και σ’ όλα τα ρολόγια

Ο κόσμος για πάντα σταματά

http://antonios-pressinfo.blogspot.com

Η εβραίο-Γερμανίδα συγγραφέας και ποιήτρια Claire Goll έχει συμμετάσχει όπως λίγες άλλες στην ευρωπαϊκή πολιτιστική ζωή στο πρώτου μισού του εικοστού αιώνα. Χάρη κυρίως στο σύντροφό της και έπειτα σύζυγός της Yvan Goll, ένας μεγάλος εξπρεσιονιστής ποιητής, που σήμερα εσφαλμένα αγνοείται, συνοδοιπόρος στα κινήματα του ντανταϊσμού και υπερρεαλισμού αλλά και εκδότης βιβλίων και λογοτεχνικών περιοδικών και αντιφασίστας, η Claire Goll έζησε από μέσα στις μεγαλύτερες δυτικοευρωπαϊκές avant-garde  τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο κατάλογος των μεγάλων καλλιτεχνών που η συγγραφέας παρέχει ένα πορτρέτο προσωπικό και άμεσο  είναι συγκλονιστική. Τοποθετώντας τους κατά χρονολογία:  Werfel, Jouve, Rolland, Joyce, Arp, Tzara, Lasker-Schόler, Ball, Richter, C. G. Jung, Rilke, Einstein, Picasso, France, Malraux, Lιger, Satie, Breton, Picabia, Marinetti, Artaud, Huidobro, Gertrude Stein, Gide, Clifford Barney, Dalν, Aragon, Chagall, Kokoschka, Cocteau, Majakovskij, Grosz, Mondrian, Alma Mahler, Richard Wright, Saint-John Perse, Henry Miller.

Η Claire Studer μεγάλωσε σε μια μεσαίας τάξης εβραϊκή οικογένεια στο Μονακό της Βαυαρίας. Ο πατέρας της είναι πρόξενος Αργεντινής στο Μόναχο της Βαυαρία, η μητέρα της περιγράφεται με λεπτομέρειες σαν τύραννος πρωτοφανούς σοβαρότητας. Ζει μια δύσκολη παιδική ηλικία, εκμεταλλεύεται μια απρόσμενη εγκυμοσύνη και το σκάει για να  παντρευτεί και να το σκάσει μακριά από το σπίτι. Ο γάμος της σύντομα απέτυχε, αλλά χάρη στην εξωσυζυγική της σχέση με τον εξπρεσιονιστή εκδότη Kurt Wolff  έρχεται σε επαφή με ηγετικές φυσιογνωμίες της λογοτεχνίας. Με το ξέσπασμα του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου καταφεύγει στην Ελβετία για να ξεφύγει από την ασφυκτική μιλιταριστική ατμόσφαιρα και έτσι έρχεται σε επαφή με τον νεαρό Αλσατό ποιητή Yvan Goll, με τον οποίο συνδέεται στενά μέχρι το θάνατό του.

Με τη μετανάστευση των γάλλων διανοούμενων και γερμανικά αντιμιλιταριστών, στην Ελβετία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, γίνεται το επίκεντρο των πρωτοποριών της νέας γενιάς. Στη Ζυρίχη στο  καφενείο «Βολταίρος» ανατέλλει το κίνημα Νταντά, ενώ στο καντόνι της Ασκόνα, έδρα άλλοτε του αναρχικού Erich Mόhsam, καταφεύγουν καλλιτέχνες και διανοούμενους χωρίς πόρους και έλκονται από το ευνοϊκό κόστος ζωής.

Μετά τον πόλεμο, η Claire αφήνει ο Yvan Goll και πηγαίνει στο Μόναχο, όπου θα ξεκινήσουν μια σχέση με τον R. M. Rilke. Η γυναίκα πολέμησε μεταξύ του Παρνασσισμού και την εγωκεντρική ποίηση του Ρίλκε αλλά και την φιλελεύθερη πολιτική δράση του Yvan Goll. Αυτό τελικά θα επικρατήσει, αλλά το ζευγάρι θα ζήσει μια εξαιρετικά ελεύθερη ζωή για ολόκληρη την ύπαρξή τους, με επαναλαμβανόμενες επώδυνες απιστίες και από τους δύο. Το συναίσθημα, όμως, και η ταυτότητα των απόψεων και των προθέσεων κάνει  ακόμα πιο ισχυρή τη σχέση με τον ποιητή από την Αλσατία.
Ο Yvan και Claire μετακομίζουν το 1919 στο Παρίσι, όπου και οι δύο ξεκινούν μια εκδοτική και λογοτεχνική καριέρα. Είναι τα χρόνια της οικονομικής δυσπραγίας, αλλά και συναρπαστικών πολιτιστικών εμπειριών, κοσμικών στο Montparnasse και στο Quartier Latin: Οι ομάδες των Ντανταϊστών και Υπερρεαλιστών, Ρώσοι μετανάστες και η αμερικανική αποικία στη «Rotonde» ή στο «Select», ποιητές, ζωγράφους και διανοούμενους, είναι ο κόσμος με τον οποίο έρχεται σε επαφή η Claire Goll συχνά εκμεταλλευόμενη το ρόλο της ως μούσα, μια διασταύρωση μεταξύ «Femme de lettres» και «Femme Fatale» - για όλους έχει κάτι να πει: ο Joyce περιγράφεται ως μια αφόρητος εγωπαθής, ο Πικάσο της φαίνεται αριστερός, ο Μπρετόν δεσποτικός και σοβαρός. 

Με τη γερμανική εισβολή, ένα μεγάλο μέρος της μποέμ του Παρισιού μετακόμισε στην Αμερική και το ζεύγος Goll δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Λίγα χρόνια μετά την επιστροφή του στη Γαλλία μετά τον πόλεμο, ο Yvan Goll αρρωσταίνει και πεθαίνει από λευχαιμία. Με την εμφάνιση του υπαρξισμού η Goll χάνει επαφή με το γαλλικό λογοτεχνικό avant-garde.

από τον Κοκολογιάννης Κωνσταντίνος

Claire Goll

From Wikipedia, the free encyclopedia

Claire Goll (born Clara Aischmann) (29 October 1890 in Nuremberg, Germany – 30 May 1977 in Paris) was a German-French writer and journalist. She was the spouse of Yvan Goll.

In 1911 she married the publisher Heinrich Studer (1889–1961) and lived with him in Leipzig. In May 1912 she gave birth to her daughter Dorothea Elisabeth. In 1916 she emigrated in protest of World War I to Switzerland, where she studied at the University of Geneva, was engaged in the peace movement, and began to work as a journalist. In 1917 she met the poet Yvan Goll with whom she became engaged. At the end 1918, she had an affair with Rainer Maria Rilke and they were friends until his death. In 1918 she debuted as a writer with the poetry collection Mitwelt and the novella collection Die Frauen erwachen. In 1919, she went with Yvan to Paris and they married in 1921. Her short stories, poems, and novels also appeared in French. She wrote her poetry collections Poèmes d'amour (1925), Poèmes de la jalousie (1926) andPoèmes de la vie et de la mort together with her husband as a "shared song of love" ("Wechselgesang der Liebe").

The pair, both of Jewish origin, fled from Europe to New York in 1939, but returned in 1947. Yvan died in 1950. From then on, Goll dedicated her work to her husand. Her autobiographical novels Der gestohlene Himmel (1962) and Traumtänzerin (1971) did not receive much attention. However, her battle with Paul Celan over copyright and plagiarism, known as the "Goll Affair" caused a significant stir.

References

Vilain, Robert. "Claire Goll." Jewish Women: A Comprehensive Historical Encyclopedia. 1 March 2009. Jewish Women's Archive. January 4, 2010