Θέμα του αποχαιρετισμού (2005)
Μιλάνο ήταν άσφαλτος, υγροποιημένη άσφαλτο. Στην έρημο
ενός κήπου πήρε το χάδι, η σκιά
μαλακωμένη που εισβάλει στα φύλλα, τώρα χωρίς κρίση,
απόλυτος χώρος για ένα δάκρυ. Μια στιγμή
στην ισορροπία μεταξύ δύο ονομάτων ήρθε προς το μέρος μας,
έγινε φωτεινή, ξαπόστασε, αναπνέοντας πάνω στο στήθος,
στη μεγάλη άγνωστη παρουσία. Ο θάνατος ήταν εκείνος
που θρυμμάτισε τις γραμμές, εμείς εκεί και η χειρονομία παντού,
Εμείς χαμένοι στην υπέρτατη ένταση του καλοκαιριού,
εμείς ανάμεσα στα οστά και την ουσία της γης.
*
Δεν είναι πλέον δεδομένο. Το κλάμα που μεταμορφώθηκε
σε τρελό γέλιο, οι περασμένες νύχτες
τρέχοντας στην οδό Crescenzago, ακολουθώντας το νέον
σ’ ένα περίπτερο. Δεν είναι πλέον δεδομένο. Δεν είναι πλέον δικό μας
ο κτύπος της καρδιάς να περιμένεις τα μεσάνυχτα, περιμένοντας τον
εώς ότου τα μεσάνυχτα μπαίνει στην πραγματική εξέγερσή του
στον παροξυσμό όλων των ωρών, όλες τις ώρες.
Δεν είναι πλέον δεδομένο. Ένας μόνος είναι ο χρόνος, ένας μόνος
ο θάνατος, λίγες οι εμμονές, λίγες
οι νύχτες του έρωτα, λίγα τα φιλιά, λίγοι οι δρόμοι
που οδηγούν έξω από εμάς, λίγα τα ποιήματα.
*
Όλα ήταν ήδη σε εξέλιξη. Από τότε μέχρι σήμερα. Όλα
ο χρόνος, φωτεινός, άγγιζε ελαφριά τα χείλη. Όλες
οι ανάσες συγκεντρώθηκαν στο λαιμό. Οι σκιές
του Lambrate έκλεισαν την πόρτα. Όλο το δωμάτιο,
αφοσιωμένο, έγινε ο πρώτος χτύπος. Το μαύρο
των μαλλιών σου ενάντια στο κίτρινο της τελευταίας ακτίνας.
Από τότε μέχρι σήμερα. Ήταν η πρώτη μέρα του καλοκαιριού.
Η σιωπή γέμισε το μέτωπο. Όλα ήταν
ήδη σε εξέλιξη, από τότε, όλα ήταν εδώ, μοναδικό
και χαμένο, δικό μας και απομακρυσμένο. Όλα ζητούσαν
να είναι στην αναμονή, να επιστρέψει στο πραγματικό του όνομα.
Milo De Angelis γεννήθηκε το 1951 στο Μιλάνο, όπου διδάσκει στις φυλακές της Opera. Έχει δημοσιεύσει Somiglianze (1976), Millimetri (1983), Terra del viso (1985), Distante un padre (1989), Biografia sommaria (1999), Tema dell’addio (2005)
κείμενο και μετάφραση: Κοκολογιάννης Κωνσταντίνος
Μιλάνο ήταν άσφαλτος, υγροποιημένη άσφαλτο. Στην έρημο
ενός κήπου πήρε το χάδι, η σκιά
μαλακωμένη που εισβάλει στα φύλλα, τώρα χωρίς κρίση,
απόλυτος χώρος για ένα δάκρυ. Μια στιγμή
στην ισορροπία μεταξύ δύο ονομάτων ήρθε προς το μέρος μας,
έγινε φωτεινή, ξαπόστασε, αναπνέοντας πάνω στο στήθος,
στη μεγάλη άγνωστη παρουσία. Ο θάνατος ήταν εκείνος
που θρυμμάτισε τις γραμμές, εμείς εκεί και η χειρονομία παντού,
Εμείς χαμένοι στην υπέρτατη ένταση του καλοκαιριού,
εμείς ανάμεσα στα οστά και την ουσία της γης.
*
Δεν είναι πλέον δεδομένο. Το κλάμα που μεταμορφώθηκε
σε τρελό γέλιο, οι περασμένες νύχτες
τρέχοντας στην οδό Crescenzago, ακολουθώντας το νέον
σ’ ένα περίπτερο. Δεν είναι πλέον δεδομένο. Δεν είναι πλέον δικό μας
ο κτύπος της καρδιάς να περιμένεις τα μεσάνυχτα, περιμένοντας τον
εώς ότου τα μεσάνυχτα μπαίνει στην πραγματική εξέγερσή του
στον παροξυσμό όλων των ωρών, όλες τις ώρες.
Δεν είναι πλέον δεδομένο. Ένας μόνος είναι ο χρόνος, ένας μόνος
ο θάνατος, λίγες οι εμμονές, λίγες
οι νύχτες του έρωτα, λίγα τα φιλιά, λίγοι οι δρόμοι
που οδηγούν έξω από εμάς, λίγα τα ποιήματα.
*
Όλα ήταν ήδη σε εξέλιξη. Από τότε μέχρι σήμερα. Όλα
ο χρόνος, φωτεινός, άγγιζε ελαφριά τα χείλη. Όλες
οι ανάσες συγκεντρώθηκαν στο λαιμό. Οι σκιές
του Lambrate έκλεισαν την πόρτα. Όλο το δωμάτιο,
αφοσιωμένο, έγινε ο πρώτος χτύπος. Το μαύρο
των μαλλιών σου ενάντια στο κίτρινο της τελευταίας ακτίνας.
Από τότε μέχρι σήμερα. Ήταν η πρώτη μέρα του καλοκαιριού.
Η σιωπή γέμισε το μέτωπο. Όλα ήταν
ήδη σε εξέλιξη, από τότε, όλα ήταν εδώ, μοναδικό
και χαμένο, δικό μας και απομακρυσμένο. Όλα ζητούσαν
να είναι στην αναμονή, να επιστρέψει στο πραγματικό του όνομα.
Milo De Angelis γεννήθηκε το 1951 στο Μιλάνο, όπου διδάσκει στις φυλακές της Opera. Έχει δημοσιεύσει Somiglianze (1976), Millimetri (1983), Terra del viso (1985), Distante un padre (1989), Biografia sommaria (1999), Tema dell’addio (2005)
κείμενο και μετάφραση: Κοκολογιάννης Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου