Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

ΦΑΤΙΜΑ ΜΑΧΜΟΥΝΤ (Fatima Mahmud) - Η ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ



Αυτό που δεν ήταν αδιανόητο

Σε αρμονία
μπήκαμε  μέσα στο κλίμα του νερό
σε αρμονία με το νόμο
του δέντρου.
Σε αρμονία
προφέραμε, γρασίδι, αναπαριστώ
φράχτη από θάμνους.
Σε αρμονία - ένας ορίζοντας
από γαρίφαλα.
Ένα μπουκέτο από λεβάντες.
Χτύπησε στη σιωπή
των εγκαταλελειμμένων κήπους.
περπατημένος-
ενώ ο δρόμος έτριβε την πλάτη
με την αλοιφή του ήλιου
και κοίταζε έντονα τα πεζοδρόμια
ασφυχτικά.
ο αστυνομικός
μένει
στην πρώτη γραμμή,
ρουφάει το αίμα της γλώσσας,
χωρίς αλφάβητο των διακριτικών σημείων
και ξεριζώνει
τα φτερά του λόγου.
Κατασχέτει τους στήμονες του νάρκισσου.
περιβάλλει τα πέταλα των λουλουδιών,
θάβει ζωντανό το γιασεμί που ξεμυτίζει
από τους κήπους του βλέμματος μας.
[...]

Πληγές που μου μοιάζουν

Θέλω
να κρεμαστώ αυτό το βράδυ
καταπατημένη
στο φορτηγό της κηροζίνης που κατευθύνεται 
προς την έκρηξη
των νεύρων.
αυτό το βράδυ
που μοιάζει με ένα απόγευμα
γηριατρικό.
Θέλω να κρεμαστώ
αυτό το βράδυ
σε μια αφίσα, και να προχωρήσω μπροστά ...
Η ψυχή ενός δούλου αποστάτη
περιπλανώμενος
στο γαλαξία
αφήνοντας-
αυτή την άμμο
αυτές τις πόλεις
αυτή την πλήξη για μια άλλη δουλειά ...
για να αναδυθεί από τη φρίκη των μύθων.
Θέλω
να κρεμαστώ αυτό το βράδυ
στα
πλακάκια ενός κλειστού παραθύρου
και να περάσω
Κολλημένη-
γύρω από το μανίκι της ίριδας-
προσκαλώντας
Το πρωινό να αναδυθεί
από το κέλυφος
της προηγούμενης νύχτα ...
Ένα παιδί
τρίβει μια λευκή έκπληξη
από τα μάτια του.
Ανοίγει τα παράθυρα
στην πόλη
πολύχρωμη,
και ξεκινά μια ξέφρενη γιορτή.
Θέλω
να βρεθώ
στη γιορτή του
για να αποτρέψω στους ποιητές
να πυροβολήσουν στα πόδια
την έκπληξη.
Θέλω
να κρεμαστώ αυτό
το δειλινό
απ’ το μπαλκόνι και να περάσω
ψαλίδια και χαλιά-
τσακίζω αυτόν
τον κλειστό ορίζοντα
και το αίμα της υπερηφάνειας του
αναβλύζει σε μια μαύρη
αιμορραγία.
Θέλω
να φορέσω
πληγές
που μου μοιάζουν.
[...]
Θέλω
να κρεμαστώ αυτό το βράδυ
σε ερωτήσεις
και να πάω μπροστά ...
περισσότερα φτερά
περισσότερο φως
περισσότερη
ελευθερία
περισσότερο
περισσότερο
τον εαυτό μου.

μετάφραση από τα Ιταλικά (www.futuralba.it): Κοκολογιάννης Κωνσταντίνος





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κατερίνα Γώγου «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του»

  Γράφει η Θέκλα Γεωργίου Επιλογή μουσικής Θέκλα Γεωργίου και Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης «Ο μόνος τρόπος να ζήσεις και να πεθάνεις είναι να ...