«Ποίηση είναι σα
να ανεβαίνεις μια φανταστική σκάλα για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό.»
«Γι αυτό σου λέω.
Μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο.
Μην ξυπνάς: Θα μετανιώσεις.»
«Zήσαμε πάντοτε αλλού
και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει ερχόμαστε, για λίγο...
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.»
«Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά-κοντά
για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε.»
«Άνθρωποι που έζησαν τόσο μυστικά που όταν πέθαναν ο θάνατος
δε βρήκε τίποτα να τους πάρει.»
«Ναι, αγαπημένη μου
Εμείς γι αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε
για να μπορούμε να χουμε μια λάμπα,
ένα σκαμνί
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για να χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,
ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε...»
«Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα.
Σαν ήμουνα παιδί και μ έβλεπε λυπημένο η μητέρα,
έσκυβε και με ρωτούσε, «Τι έχεις αγόρι;»
Εγώ δεν μίλαγα, μονάχα έβλεπα πίσω απ τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από 'σένα.
Κι όταν έπαιρνα το παιδικό κοντύλι,
ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια,
όταν κοίταγα στο τζάμι τη βροχή,
ήταν που αργούσες ακόμα,
κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα,
δεν ήταν κανείς, κάπου όμως μες στον κόσμο
ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα πάντοτε.
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά
-Θυμάσαι;-
Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά
σαν να με γνώριζες χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες.
Γιατί πολύ πριν μπεις μες στη ζωή μου
είχες ζήσει μες στα όνειρά μου Αγαπημένη μου!
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!.»
«Γι αυτό σου λέω.
Μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο.
Μην ξυπνάς: Θα μετανιώσεις.»
«Zήσαμε πάντοτε αλλού
και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει ερχόμαστε, για λίγο...
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.»
«Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά-κοντά
για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε.»
«Άνθρωποι που έζησαν τόσο μυστικά που όταν πέθαναν ο θάνατος
δε βρήκε τίποτα να τους πάρει.»
«Ναι, αγαπημένη μου
Εμείς γι αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε
για να μπορούμε να χουμε μια λάμπα,
ένα σκαμνί
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για να χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,
ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε...»
«Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα.
Σαν ήμουνα παιδί και μ έβλεπε λυπημένο η μητέρα,
έσκυβε και με ρωτούσε, «Τι έχεις αγόρι;»
Εγώ δεν μίλαγα, μονάχα έβλεπα πίσω απ τον ώμο της
έναν κόσμο άδειο από 'σένα.
Κι όταν έπαιρνα το παιδικό κοντύλι,
ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια,
όταν κοίταγα στο τζάμι τη βροχή,
ήταν που αργούσες ακόμα,
κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα,
δεν ήταν κανείς, κάπου όμως μες στον κόσμο
ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα πάντοτε.
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά
-Θυμάσαι;-
Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά
σαν να με γνώριζες χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες.
Γιατί πολύ πριν μπεις μες στη ζωή μου
είχες ζήσει μες στα όνειρά μου Αγαπημένη μου!
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!.»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Εργογραφία:
Μάχη στην άκρη της νύχτας, 1952.
Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας, 1952.
Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου, 1953.
Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο, 1956.
Συμφωνία αρ. 1, 1957.
Οι γυναίκες με τ' αλογίσια μάτια, 1958.
Καντάτα, 1960.
25η ραψωδία της Οδύσσειας, 1963.
Οι τελευταίοι, 1966.
Νυχτερινός επισκέπτης, 1972.
Σκοτεινή πράξη, 1974.
Οι τρεις, 1975.
Ο διάβολος με το κηροπήγιο, 1975.
Βιολί για μονόχειρα, 1977.
Ανακάλυψη, 1978.
Ποιήματα (1958-1963), 1978.
Εγχειρίδιο ευθανασίας, 1979.
Ο τυφλός με το λύχνο, 1983.
Βιολέτες για μια εποχή, 1985.
Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα, 1987.
Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου, 1990 (Εκδόθηκε μετά το θάνατο του ποιητή).
Όλο το έργο του Τάσου Λειβαδίτη κυκλοφορεί σε τρεις τόμους από τις εκδόσεις
Κέδρος.
Αγαπημένος. Λυρικός, με κοινωνικές αναζητήσεις στη θεματολογία του (αριστερός γαρ) και πρωτοπόρος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αγαπημένος μου Έλληνας ποιητής!
ΑπάντησηΔιαγραφή