Ο ποιητής Αντρέι Βοζνεσένσκι ή Βοζνισιένσκι -όπως έχει αποδοθεί το όνομά του στα ελληνικά- χαρακτηρίστηκε ο Γκίνσμπεργκ της Ρωσίας.
Γεννημένος στη Μόσχα πριν από 77 χρόνια, πέθανε στο σπίτι του, στο Περεντέλκινο. Με μέντορα τον Μπορίς Πάστερνακ, επηρεάστηκε από τον Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και τον Πάμπλο Νερούντα και διέπρεψε στις μεγάλες δημόσιες αναγνώσεις ποιημάτων. Ο Νικίτα Χρουστσόφ, παρά την κριτική που άσκησε στον σταλινισμό, το 1964, στη Συνάντηση Νέων Καλλιτεχνών, κατήγγειλε ότι η ποίησή του έχει επηρεαστεί από την αμερικανική μπιτ. Πάντα αιρετικός ο Βοζνισιένσκι, δεν δίστασε να γράψει ένα ποίημα αφιερωμένο στον Τσετσένο αντάρτη που σκοτώθηκε από τον ρωσικό στρατό, έχοντας στην τσέπη του δικά του ποιήματα. Είχε επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη, το 1997, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε, το 1974, μια ανθολογία ποιημάτων του, από την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ («Μπουκουμάνης»)
Πετρώσαμε
Βάλε τις παλάμες στους ώμους μου
αγκάλιασέ με,
μόνο τα χείλη σου ανασαίνουν στα δικά μου
μόνο η θάλασσα στην πλάτη μας παφλάζει.
Οι πλάτες μας σα φεγγαρίσια όστρακα
που πίσως μας σφαλίσαν τώρα.
Ακούμε τεντωμένοι
ακουμπισμένοι.
Εμείς - ένα διαφορούμενο σχήμα ζωής.
που πίσως μας σφαλίσαν τώρα.
Ακούμε τεντωμένοι
ακουμπισμένοι.
Εμείς - ένα διαφορούμενο σχήμα ζωής.
Στον αέρα του τσίρκου του κόσμου
σκεπάζουμε με τους δικούς μας ώμους
ό,τι γεννιέται ανάμεσά μας
όπως οι φούχτες τη φλόγα φυλάνε.
σκεπάζουμε με τους δικούς μας ώμους
ό,τι γεννιέται ανάμεσά μας
όπως οι φούχτες τη φλόγα φυλάνε.
Αν στ' αλήθεια κάθε κύτταρο έχει ψυχή
άνοιξε τους φεγγίτες σου εσύ
και στους δικούς μου πόρους
πετροχελίδονα φυλακισμένα
οι ψυχές σου θα φτερουγίζουν μέσα σε μένα!
άνοιξε τους φεγγίτες σου εσύ
και στους δικούς μου πόρους
πετροχελίδονα φυλακισμένα
οι ψυχές σου θα φτερουγίζουν μέσα σε μένα!
Τα κρυφά κάποτε γίνονται φανερά.
Μ' άραγε σε τι καταρράχτη από φωνές πουλιών
τ' αγκάλιασμα θα στερηθούμε, θα μαραθούμε
σαν τα όστρακα τα βουβά;
Μ' άραγε σε τι καταρράχτη από φωνές πουλιών
τ' αγκάλιασμα θα στερηθούμε, θα μαραθούμε
σαν τα όστρακα τα βουβά;
Αλλά ώς τότε, ανάφτρα, ξαπλώσου
στο κέλυφος της πλάτης σου το ελαστικό.
Ετσι εσύ σε μένα κι εγώ σε σε θα βυθιστώ.
στο κέλυφος της πλάτης σου το ελαστικό.
Ετσι εσύ σε μένα κι εγώ σε σε θα βυθιστώ.
Κοιμηθήκαμε.
Ποίημα από την έκδοση Σύγχρονη ποίηση - Αντρέι Βοζνισιένσκι, Μπουκουμάνης 1974
εισ.-μτφρ.: Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ
εισ.-μτφρ.: Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ
Poem for Andrei Voznesensky
1987
10
Μα τι 'ναι αυτό; Δες! Πετά από πάνω σου.
Αρχίζεις απ' το δέκα και τελειώνεις με το ένα;
Επτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρία, δύο...
Ξεκινάμε; Εκτόξευση;
9
Στρέφεται πίσω η Βηθλεέμ;
Και το πάθος - γίνεται σκόνη;
Εννιά, οκτώ, εφτά, έξι, τέσσερα, τρία...
Ξεκινάμε; Εκτόξευση;
8
Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά απ' το δέκα...
Ανάβεις τον αντιστροφομετρητή.
Φόρμαν, Πούσκιν, Βούδας, Ζεν.
Μπήκαμε στην εποχή των πιθήκων;
7
Στάλιν. Πέτρος. Κι αντιστρόφως.
Το ταξίμετρο γράφει.
Μέχρι να εκχριστιανιστεί η Ρωσία
με τη θέλησή της: ένας χρόνος.
6
Κάποιος στο «Σύννεφο με παντελόνια» -
παλαιομοδίτης∙ και μετρά:«Οκτώ, εννιά, δέκα».
Μέτρα σωστά!«Εννιά, οκτώ, εφτά».
Όπως στην εκτόξευση.
5
Μαυσωλεία - οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ξύπνιοι.
Ο Νίτσε λέει: «Στον Θεό που πιστεύουμε!»
Ποιος ξεκινά;
Ποιος εκτοξεύεται;
4
Χάθα Γιόγκα. Αναλγητικά.
Δεν υπάρχει αλληλογραφία.
Μόνο «Γκαίτε-Έκκερμαν»
και «Αστάφιεβ-Έιντελμαν».
3
Τρόμος το «Αν» στον ουρανό∙
πετά και προσπερνάει.
Μέτρα αντίστροφα: εννιά, οκτώ, εφτά
έξι, πέντε, τέσσερα. Ξεκινάμε; Εκτόξευση;
2
Συγγνώμη για το ανόητο πνεύμα μας -
εποχή της εικόνας και των βίντεο-κλιπ.
Συγγνώμη για τα παιδιά
των δέκα, εννιά, οκτώ, επτά.
1
Εκτοξεύουμε ό,τι απαγορεύουν∙
όπως τον «Ζιβάγκο»: συναρπαστικό!
Υπάρχουν πολλά ονόματα διαθέσιμα;
Εννιά... Οκτώ... Εφτά... Πέντε... Τέσσερα...
0
Αργά, μες στο χαμό,
στη θύελλα, η ελευθερία προχωράει -
σαν πινακίδα∙ στον δρόμο, δεξιά:
«9», «8», «7» κ.λπ.
1
Γιατί έχουμε Κίττυ, Λέβιν,
Μαρξ, Βούδα-Ζεν, Χριστό;
Μέτρα: εννιά, οκτώ, εφτά...
Τελειώνεις με μηδέν, αρχίζεις απ' το δέκα...
В человеческом организме
девяносто процентов воды,
как, наверно, в Паганини
Девяносто процентов любви!
Даже если - как исключение -
вас растаптывает толпа,
В человеческом назначении
девяноста процентов добра.
Девяносто процентов музыки,
даже если она беда,
так во мне, несмотря на мусор,
девяносто процентов тебя.
Ενενήντα τοις εκατόν
Το σώμα το ανθρώπινο αποτελείται
ενενήντα τοις εκατόν από νερό,
όπως, ο Παγκανίνι αποτελείται,
ενενήντα τοις εκατόν από έρωτα φλογερό!
Και αν ακόμα — κατ’ εξαίρεσην –
σας βάναυσα ποδοπατά ο όχλος, μεμιάς,
στον ανθρώπινο προορισμό
ενενήντα τοις εκατόν, φιλανθρωπιάς.
Ενενήντα τοις εκατόν, μουσικής
και αν ακόμα είναι αυτή κακή,
έτσι και στο κορμί μου, παρά τα άχρηστα,
ενενήντα τοις εκατόν είναι στοργή.
Поглядишь, как несметно
разрастается зло -
слава Богу, мы смертны,
не увидим всего.
Поглядишь, как несмелы
табунки васильков -
слава Богу, мы смертны,
не испортим всего.
Δόξα σοι ο Θεός που είμαστε θνητοί
Βλέπεις πως ασυγκράτητα
το καταστρεπτικό κακό φουντώνει.
Δόξα σοι ο Θεός που είμαστε θνητοί
και δε θα δούμε το κακό δαιμόνιο.
Βλέπεις πόσο ρομαντικά και άτολμα που είναι,
των κυανών τα κοπάδια τα μικρά.
Δόξα σοι ο θεός που είμαστε θνητοί
δε θα προλάβουμε να καταστρέψουμε τη γη.
Когда народ-первоисточник
меняет истину и веру,
печален жребий одиночек,
кто верен собственному вектору.
Среди виляющих улыбочек
и мод, что всё перелопатили,
мой путь прямой и безошибочный,
как пищевод шпагоглотателя.
Πίστη
Όταν υπέρτατος λαός
αλλάζει δόγμα και θρησκεία,
είναι οδυνηρή η μοίρα των μονήρων,
π’ ακολουθούν δικιά τους πίστη με αξία.
Μέσα σε ψεύτικα χαμόγελα,
συρμούς που άλλαξαν όλα,
αλάνθαστος και ίσιος ο δικός μου δρόμος
σαν η κάνη από τα πυροβόλα.
Можно и не быть поэтом,
но нельзя терпеть, пойми,
как кричит полоска света,
прищемлённая дверьми!
Μπορεί και να μην είσαι ποιητής,
αλλά μη δείχνεις ανοχή υπνωμένη,
όταν κλαίει η μικρή ακτίνα του φωτός
απ' την πόρτα μαγκωμένη.
Andrei Voznesensky
From Wikipedia, the free encyclopedia
This name uses Eastern Slavic naming customs; the patronymic is Andreyevich and the family name is Voznesensky.
Andrei Andreyevich Voznesensky (Russian: Андре́й Андре́евич Вознесе́нский, May 12, 1933 – June 1, 2010) was a Soviet and Russian poet and writer who had been referred to by Robert Lowell as "one of the greatest living poets in any language." He was one of the "Children of the '60s," a new wave of iconic Russian intellectuals led by the Khrushchev Thaw.[1]
Voznesensky was considered "one of the most daring writers of the Soviet era" but his style often led to regular criticism from his contemporaries and he was once threatened with expulsion by Nikita Khrushchev.[2] He performed poetry readings in front of sold-out stadiums around the world,[2] and was much admired for his skilled delivery.[3] Some of his poetry was translated into English by W. H. Auden. Voznesenky's long-serving mentor and muse was Boris Pasternak,[3] the Nobel Laureateand the author of Doctor Zhivago.
Before his death, he was both critically and popularly proclaimed "a living classic",[4] and "an icon of Soviet intellectuals".[5]
Personal life
Voznesensky was born in Moscow. His father was a professor of engineering, while his mother influenced him early on by reading poetry in his presence.[3] His father worked during World War II.[3] In his early life, Voznesensky was fascinated with painting and architecture, in 1957 graduating from the Moscow Architectural Institutewith a degree in engineering.[3] His enthusiasm for poetry, though, proved to be stronger. While still a teenager, he sent his poems to Boris Pasternak; the friendship between the two had a strong influence on the young poet, and he later described this relationship in "I Am Fourteen" – "From that day on, my life took on a magical meaning and a sense of destiny; his new poetry, telephone conversations, Sunday chats at his house from 2 to 4, walks—years of happiness and childish adoration".[3] Pasternak, who died in 1960, paid him the ultimate tribute – "Your entrance into literature was swift and turbulent. I am glad I've lived to see it".[4]
In later years Voznesensky became reclusive in nature.[4] He suffered a stroke several years before his death.[3] He is believed to have endured another stroke in early 2010.[3]
On June 1, 2010,[3] Voznesensky died at the age of 77.[2] The secretary of Russian Union of Writers, Gennady Ivanov, announced that he had died in his home in a peaceful manner.[2] A cause of death went unprovided.[1] Russian President Dmitry Medvedev wrote a letter of condolences.[1] A telegram by Russian Prime Minister Vladimir Putin said Voznesensky had "truly become a person of dominant influence".[4]Other senior Russian officials and cultural entities also offered many tributes.[1]
Voznesensky's wife, Zoya Boguslavskaya, outlived him.[1] He was buried in the Moscow Novodevichi Cemetery on 4 June 2010.[6]
Career
Voznesensky's style was considered different from his contemporaries in the Soviet Union .[2]
His first poems were published in 1958,[4] and these immediately reflected his unique style. His lyrics are characterized by his tendency "to measure" the contemporary person by modern categories and images, by the eccentricity of metaphors, by the complex rhythmical system and sound effects. Vladimir Mayakovsky and Pablo Nerudahave been cited among the poets who influenced him most.
The Goya-inspired "I Am Goya" was an early Voznesensky effort, and went on to achieve considerable recognition for its impressions of the fear and horror attached to war, as demonstrated by its Russian metaphors and recurring "g" sounds.[3] Another early poem, "Fire in the Architecture Institute", was inspired by a 1957 night fire at the Institute of Architecture in Moscow
Voznesensky was one of several young Russian intellectuals whom Nikita Khrushchev invited to a reception hosted by the ruling Communist Party in December 1962.[4]Khrushchev scathingly remarked on Voznesensky at the ceremony: "Just look at this new Pasternak! You want to get a [foreign] passport tomorrow? You want it? And then go away, go to the dogs! Go, go there".[4] In 1963, his fame blossomed and he became "as popular as The Beatles" after Khruschev publicly and falsely branded him a pervert.[5]
In the 1960s, during the so-called Thaw, Voznesensky frequently travelled abroad: to France , Germany , Italy , the United States United States
Voznesensky's friendship with many contemporary writers, artists and other intellectuals is reflected in his poetry and essays. He is known to wider audiences for the superhit Million of Scarlet Roses that he penned for Alla Pugacheva in 1984 and for the hugely successful rock opera Juno and Avos (1979), based on the life and death of Nikolay Rezanov.
His creations have been turned into works of theatre.[2] One collection of his poems, "Antimiry" ("Anti-worlds") served as the basis for a famous performance at the Taganka Theater in 1965. "Save your Faces" was performed at the same venue.[1] "Juno and Avos" was performed at the Lenin's Komsomol Theater (now Lenkom).[1] Others on foreign territory.[1]
Notable works
The Triangular Pear
First Frost
Antiworlds
Stained-glass Master
Violoncello Oakleaf
Videoms and Fortune Telling by the Book
Arrow in the Wall
I am Goya
A Shallow Paradise
Dogalypse
Click to see: http://vagalecs.narod.ru/Vozncoll.htm
THE PARABOLIC BALLAD
THE ANTIWORLDS
MY FRIEND'S LIGHT
HER STORY
RUSSIAN-AMERICAN ROMANCE
ABUSES AND AWARDS
A BALLAD (THESIS FOR A DOCTOR'S DEGREE)
Who Are YOU?
RUBBER SOULS
FATE
SELF-PORTRAIT
THE SONG
MODERN NATURE
"Million alyh roz" (with music by Raimonds Pauls)
Awards and nominations
In 1978 Voznesensky was awarded the USSR State Prize.[2] He is an honorable member of ten academies, including the Russian academy of learning (1993), the American Academy of Arts and Letters, ParisianAcadémie Goncourt and others.
On Tuesday, 23 December 2008, Russian President Dmitry Medvedev bestowed a state award upon Voznesensky at the Kremlin.[1]
[edit]Legacy
A minor planet 3723 Voznesenskij, discovered by Soviet astronomer Nikolai Stepanovich Chernykh in 1976, is named after him.[2][7]
English critic John Bayley described his feelings after hearing a Voznesensky recitiation of "I Am Goya":
Mr. Voznesensky's recitation of this poem was electrifying, but it may be that the element of performance bulked necessarily larger than the poem's emotional impact. Russian poetry has always inspired recitation and a rapt response from the reciter's audience, but Mr. Voznesensky, and his contemporary Yevgeny Yevtushenko, are perhaps the first Russian poets to exploit this in the actual process of composition—to write poems specifically for performing, as pop songs are written for electronic transmission by singers and band.[3]
Honours and awards
This article incorporates information from the equivalent article on the Russian Wikipedia.
2nd class (May 5, 2008) - for outstanding achievements in the development of literature and many years of creative activity
3rd class (January 15, 2004) - for outstanding contribution to the development of national literature
USSR State Prize (1978) - a collection of "stained glass maker" (1976)
Voznesensky is an honorary member of ten academies aroundthe world, including the Russian Academy of Education (1993), the American Academy of Literature and Art, the Bavarian Academy of Fine Arts, the Paris Academy Goncourt brothers and the European Academy of Poetry
Golden Badge of Honour "Public Recognition" (2003)
[edit]References
^ a b c d e f g h i j Heintz, Jim (1 June 2010). "Venturesome poet Andrei Voznesensky dies at 77". The Boston Globe. Retrieved 1 June 2010.
^ a b c d e f g h "Russian poet Andrei Voznesensky dies aged 77". BBC. 1 June 2010. Retrieved 1 June 2010.
^ a b c d e f g h i j k l m n o p q Anderson, Raymond H. (1 June 2010). "Andrei Voznesensky, Poet, Dies at 77". The New York Times. Retrieved 1 June 2010.
^ a b c d e f g "Poet of post-Stalin thaw Voznesensky dies at 77". Reuters India. 1 June 2010. Retrieved 1 June 2010.
^ a b "Famous Russian poet Andrei Voznesensky dies at 78". Xinhua News Agency. 1 June 2010. Retrieved 1 June 2010.
^ Schmadel, Lutz D. (2003). Dictionary of Minor Planet Names (5th ed.). New York
External links
Obituary in The Independent by Marcus Williamson
Quentin Vest, William C. Woods (Summer 1980). "Andrei Voznesensky, The Art of Poetry No. 26". The Paris
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου