Πόσες φορές
Πόσες φορές έχετε
περπατήσει τόσο κοντά σε ένα ρολόι
ή κάτω από μια όρθια
ακακία, κοιτάζοντας με τα μάτια,
αλλά η εμφάνιση
είτε της μία είτα της άλλης αλλοιώνεται εύκολα ...
Στις αισθήσεις ο
θάνατος και στην ηχώ η ψυχή
γνωρίζεις το φόβο
του θανάτου,
να τι πράγμα να
περιμένεις... Έτσι, μετά
είναι πραγματικά μόνο
τα φάσματα... Αλλά η ζήλια
δεν έχει κάποιον
που θα την υπερασπιστεί ...
μετάφραση:
Κοκολογιάννης Κωνσταντίνος
Ανάσταση
Να 'ναι αλήθεια πως μετά απ΄ αυτή τη ζωή μας
Να 'ναι αλήθεια πως μετά απ΄ αυτή τη ζωή μας
θα μας ξυπνήσουν μια μέρα σάλπιγγες τρομαχτικές
Συγχώρα με θεε όμως παρηγοριέμαι
πως η δική μας νεκρανάσταση θε να σημάνει
απλά και μόνο με το λάλημα του πετεινού .
Θα μείνουμε για λίγο ακόμα ξαπλωμένοι
κι ο πρώτος που θα σηκωθεί θα 'ναι η μητέρα .
Θα την ακούμε να σκαλίζει απαλά τη φωτιά
απαλά ν' ακουμπά τη χύτρα πάνω στη σόμπα
νωχελικά να τραβά μια κούπα απ' το ντουλάπι .
Τότε θα 'μαστε πάλι ζωντανοί .
Εναντίον
Εναντίον
Ευχαρίστως θα σου μίλαγα όμως δεν πρέπει
Ο χρόνος χορεύει άτσαλα .
με τα φθαρμένα παπούτσια της τραγωδίας
και καταθέτει ενάντια στην αγάπη .
Αν και τα δέντρα άνθισαν δεν υπάρχουν καρποί .
Ο χρόνος χορεύει άτσαλα .
με τα φθαρμένα παπούτσια της τραγωδίας
και καταθέτει ενάντια στην αγάπη .
Αν και τα δέντρα άνθισαν δεν υπάρχουν καρποί .
Ζώντας στη ζωή κι υπάρχοντας στην ανυπαρξία
ότι και να συμβαίνει δε συμβαίνει τίποτα.
Κι η προφητεία ; Να φωνάξεις για τρίτη φορά ;
Το παιδί
Ένα παιδί με το αυτί πάνω στις ράγες
αφουγκράζεται
στην πανταχού παρούσα μουσική παραδομένο
και λίγο νοιάζεται αν το τρένο
φεύγει η έρχεται
Εσύ όμως κάποιον πάντοτε περίμενες
πάντοτε χώριζες από κάποιον
μέχρι που ανακάλυψες τον εαυτό σου
και δε βρίσκεσαι πια πουθενά .
Μετάφραση : Αμαλία Τσακνιά
ότι και να συμβαίνει δε συμβαίνει τίποτα.
Κι η προφητεία ; Να φωνάξεις για τρίτη φορά ;
Το παιδί
Ένα παιδί με το αυτί πάνω στις ράγες
αφουγκράζεται
στην πανταχού παρούσα μουσική παραδομένο
και λίγο νοιάζεται αν το τρένο
φεύγει η έρχεται
Εσύ όμως κάποιον πάντοτε περίμενες
πάντοτε χώριζες από κάποιον
μέχρι που ανακάλυψες τον εαυτό σου
και δε βρίσκεσαι πια πουθενά .
Μετάφραση : Αμαλία Τσακνιά
Vladimír Holan
From Wikipedia, the free encyclopedia
Vladimír Holan (1905 - 1980) was a Czech poet
famous for employing obscure language, dark topics and pessimist views in his
poems. He was nominated for the Nobel Prize in
the late 1960s. He was a member of the Communist Party of Czechoslovakia.
Holan was born in Prague, but he
spent most of his childhood outside the Capital. When he moved back in the
1920s he studied law and started a job as a clerk, a position that was a large
source of dissatisfaction for the poet. He lost his father and in 1932 married
Věra Pilařová. In the same year he published the collection of poems Vanutí (Breezing),
which he considered his first piece of poetic art (there were two books
preceding it: Blouznivý vějíř /1926/ and Triumf smrti/1930/).
It was his only collection to be reviewed by the knight of Czech critics, František Xaver Šalda,
who compared Holan favorably with the French poetStéphane Mallarmé.
In the 1930s
Holan continued writing obscure lyrical poetry and slowly started to express
his political feelings (reacting to the Spanish
Civil War at first). Political poems Odpověď Francii (The
Reply to France ), Září
1938 (September 1938) and Zpěv tříkrálový (Twelfth
Night Song) were reactions to the situation in Czechoslovakia from September 1938
till March 1939. They also made him more intelligible and popular. The poem
called Sen (The Dream) is a presage of a cruel war (amazingly
published in the Protectorate of Bohemia and Moravia in
April 1939). During the war he published several poetic stories in verse
inspired by national humiliation. After the war he published an apocalyptic
record of events in his Panychida and chanted about the Red
Army in Tobě (To You), Rudoarmějci(Red Army Soldiers)
and Dík Sovětskému svazu (Thanks to the Soviet
Union ). He left the Catholic
Church and became a member of the Communist Party.
In 1949 after the
communist takeover he was involved in an incident against Soviet influence in
the new regime and his work was on the index of Czech literature. He left the
Communist Party and reentered the Catholic Church. In the last years of his
life he lived in reclusive poverty in the very heart of Prague
on the island ofKampa.
In the 1950s and
1960s he wrote longer poems with a mixture of reality and lyrical abstraction.
He is best known in English for his postwar works, both the often teasingly
obscure longer poem Noc s Hamletem (A Night with Hamlet, 1964)
which became the most often translated Czech poem[1],
and his short, gnomic lyrical
reflections, with occasional submerged notes of political protest. He became a
legendary poet-recluse.
He had a daughter Kateřina born in 1949 in his bad years and in addition to the social problems she suffered from Down's syndrome (he wrote a poem called Bajaja for her which is with Jaroslav Seifert's Maminka one of the basic Czech children poetical works of Czech modern literature - also illustrated by Jiří Trnka. When she died in 1977, Holan lost the sense of life and ceased writing. He died in a Kampa flat in 1980 and was buried in Olšany Cemetery.
A Night with
Hamlet (first lines,
English translation)
When crossing
over from nature to existence,
walls are rather
unkind,
walls wet from
the urine of talents, walls bespattered
by eunuchs
revolting against the spirit, walls not diminished
even though they
may not yet be born,
and still walls
already rounding out the fruit of the womb...
References and external links
- Holan's biography (source
for this article)
- 9 poems in English
- Persian Tranlsation of A
Night with Hamlet
- A
website dedicated to Holan's poetry in Persian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου