Ο Άγγελος των αριθμών
Παρθένες με αλφάδια
και διαβήτες, αγρυπνώντας
μπροστά στους ουράνιους μαυροπίνακες.
Και ο άγγελος των αριθμών,
στοχαστικός, πετώντας
από το 1 στο 2, από το 2
στο 3, από το 3 στο 4.
Κρύες κιμωλίες και σφουγγάρια
χάραζαν κι έσβηναν
το φως από τα διαστήματα.
Μήτε ήλιος, ή φεγγάρι, μήτε άστρα,
μήτε το αιφνίδιο πρασίνισμα
της αχτίδας και η αστραπή,
μήτε ο αγέρας. Μονάχα καταχνιές.
Παρθένες δίχως αλφάδια
και δίχως διαβήτες, κλαίγοντας.
Και στους νεκρούς τους μαυροπίνακες,
ο άγγελος των αριθμών
χωρίς ζωή, σαβανωμένος
επάνω στο 1 και στο 2
επάνω στο 3 και στο 4...
μετάφραση Τάκης Βαρβιτσιώτης
A galopar - Paco Ibáñez y Rafael Alberti
Απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Ράφαελ Αλμπέρτι
"Ποιος σπαθισμός ενός ίσκιου με χώρισε σχεδόν ανεπαίσθητα από το φως, από τη μαρμάρινη μορφή των πρόσφατων ποιημάτων μου, από το τραγούδι μου που ήταν ακόμα κοντά στις λαϊκές πηγές, απ'τα καράβια μου, από τους παραποτάμιους κόλπους και τις αλυκές μου για να καταποντιστώ μέσα σ'αυτά τα πηγάδια του ζόφου, σ'αυτήν την σκοτεινή οπή, όπου παραδέρνω σε μια κατάσταση αγωνίας, αλλά βίαια, για να βρω μια έξοδο προς τις κατοικημένες επιφάνειες, προς τον καθαρό αέρα της ζωής;.. Είχα χάσει ένα παράδεισο, ίσως εκείνον της πρώτης νιότης μου, της χαρούμενης, δίχως προβλήματα... Φιλοξενούμενος της ομίχλης, κατάντησα να γράφω ψηλαφώντας, δίχως να ανάβω φως, κάθε ώρα της νύχτας, μ'έναν αυτοματισμό που δεν είχα ζητήσει, με μιαν αυθόρμητη ορμή, τρεμουλιαστή, πυρετική, που έκανε τους στίχους μου να καλπάζουν σε τέτοιο σημείο που μου ήταν κάποτε αδύνατο να τους αποκρυπτογραφήσω τη μέρα. Η γλώσσα μου έγινε κοφτερή, επικίνδυνη, σαν την αιχμή ενός ξίφους. Οι ρυθμοί θραύονταν σε κομμάτια και κάθε άγγελος υψωνόταν με σπινθήρες, με στήλες καπνού, με σίφουνες στάχτης, με σύννεφα σκόνης. Αλλά το τραγούδι μου δεν ήταν σκοτεινό, το πιο ακαθόριστο νεφέλωμα γινόταν συγκεκριμένο, κυματιστό σαν πύρινη έχιδνα. Η εξωτερική πραγματικότητα που με κύκλωνε συμπλεκόταν με τη δική μου κάνοντάς με να φτύνω καταμεσής στους δρόμους μια λάβα παραφροσύνης, κομήτης προάγγελος μελλοντικών καταστροφών".
μετάφραση Τάκης Βαρβιτσιώτης
Rafael Alberti
From Wikipedia, the free encyclopedia
Rafael Alberti Merello (Born in Puerto de Santa María, Cádiz, Spain, 16 December 1901 - 28 October 1999) was a Spanish poet, a member of the Generation of '27. Alberti published his first books of poetry towards the end of the 1920s: Marinero en tierra ('Sailor on Dry Land', 1925), La Amante ('The Mistress', 1926) and El alba del
After falling in with the next members of the Generation of '27, Alberti began to show the profound influence of Luis de Góngora on his work, most obviously in Cal y canto ('Quicklime and Plainsong', 1929). It was, however, the introspective surrealism of Sobre los ángeles ('Concerning the Angels', 1929), whose tone was perhaps anticipated by some of the more sombre moments of Cal
During the 1930s Alberti's work became overtly political, beginning with Con los zapatos puestos tengo que morir ('I Have to Die Wearing my Own Shoes', 1930). The establishment of the Second Spanish Republic in 1931 pushed Alberti towards Marxism and he joined the Communist Party of Spain. His poetry from this militant period is collected in Consignas ('Orders', 1933), Un fantasma recorre Europa ('A Ghost Stalks Europe', 1933), 13 bandas y 48 estrellas ('13 Stripes and 48 Stars', 1936) and El poeta en la calle ('Poet in the Street', 1938).
A Loyalist in the Spanish Civil War, Alberti fled to Argentina following the victory of Franco in 1939. In Buenos Aires he worked for the Losada publishing house and continued writing and painting. His work in exile is full of nostalgia for Spain
After living in various European cities, including Paris and Rome, he returned to Spain
Alberti's plays include El hombre deshabitado ('The Empty Man', 1930), Fermín Galán (1931), De un momento a otro ('From One Moment to Another', 1938-39), El trébol florido ('Clover', 1940), El adefesio ('The Disaster', 1944) and Noche de guerra en el Museo del Prado ('A Night of War in the Prado Museum
Alberti was also interested about football, especially FC Barcelona. His well-known poem titled “Oda a Platko”, was inspired by a heroic performance of the Barçagoalkeeper.
In 1983, he was awarded the Premio Cervantes, the Spanish literary world's highest honour. He was also awarded Lenin Peace Prize for the year 1964 and Laureate Of The International Botev Prize in 1981. He died at the age of 96 from a lung ailment. He was married to the writer María Teresa León.
External links
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου