ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ: Πωλ Λαράκ (Paul Laraque) - Η ποίηση πρέπει να καλεί τους λαούς να απελευθερωθούν

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Πωλ Λαράκ (Paul Laraque) - Η ποίηση πρέπει να καλεί τους λαούς να απελευθερωθούν

Ο Paul Laraque γεννήθηκε στο Jérémie της Αϊτή, στις 21 Σεπτεμβρίου του 1920 . Μετά τις σπουδές του στο Jérémie και το Port-au-Prince, εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1939 και αποφοίτησε το 1941 . Μαζί με μια ομάδα Αϊτινών συγγραφέων και διανοούμενων συναντήθηκε με τον André Breton στο Port-au-Prince το 1945 . Το 1951 παντρεύτηκε την Marcelle Pierre - Louis . Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας ταξιδεύει σε όλη τη χώρα, όπου θα συνειδητοποιήσει τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των φτωχών συμπατριωτών του. Με τον Morisseau - Leroy, Émile Roumer, Franck Fouché και Claude Innocent, ο Laraque είναι μέλος της πρώτης γενιάς των Αϊτινών που μαζί με τη γαλλική γλώσσα χρησιμοποιούν τα Κρεολικά.

Ποιητής στο στρατό, τρέφει τη φιλοδοξία να γίνει η συνείδηση. Το 1960 , παραμένει ουδέτερος κατά τη διάρκεια των πολιτικών γεγονότων της 25ης Μαΐου , αλλά θα τεθεί «σε διαθεσιμότητα» το Νοέμβριο κατά τη διάρκεια της απεργίας των φοιτητών και μετά τη σύλληψη του θείου της συζύγου του.

Ο Laraque πηγαίνει στην εξορία το 1961, στη Νέα Υόρκη, στην Ισπανία και στη συνέχεια πίσω στη Νέα Υόρκη, όπου ζει ο αδελφός του Franck με την οικογένειά του. Η γυναίκα του τον ακολούθησε το 1961 και τα τρία παιδιά τους το 1962 . Ο Laraque παίρνει έδρα καθηγητή στις λατινογενείς γλώσσες στο Fordham University και διδάσκει γαλλικά. Ταυτόχρονα είναι ενεργό μέλος σε προοδευτικές οργανώσεις, χάνοντας την αϊτινή υπηκοότητα το 1964 .

Η διπλή συλλογή ποιημάτων του, «Les armes quotidiennes / Poesie quotidienne» , παίρνει το βραβείο Casa de las Américas το 1979 , το οποίο κάνει τον Paul Laraque τον πρώτο γαλλόφωνο ποιητή που λαμβάνει αυτό το βραβείο. Ο Laraque ήταν συν -ιδρυτής και Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Αϊτής συγγραφέων στο εξωτερικό, ο οποίος, μεταξύ άλλων, διοργανώνει το Festival Jacques-Stephen Alexis το 1982 και τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας του Charlemagne Péralte το 1985. Οι δραστηριότητές της επιτρέπουν να συναντήσει - στην Αβάνα, τη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον - σημαντικά λογοτεχνικά και πολιτικά πρόσωπα όπως ο Φιντέλ Κάστρο , Nicolas Guillen , Langston Hughes , Ramsey Clark και CLR James.

Μετά από είκοσι πέντε χρόνια στην εξορία, ο Laraque επιστρέφει στην πατρίδα του μετά την πτώση της δυναστείας Duvalier το 1986 , και του επεστράφει και η υπηκοότητα του. Όταν η σύζυγος του συνταξιοδοτείται από τη δουλειά της στα Ηνωμένα Έθνη το 1989, η οικογένεια εγκαταστάθηκε κοντά στο Port - au -Prince. Ετοιμάζει δύο ειδικές εκδόσεις του περιοδικού «Rencontre», αφιερωμένο στον Jacques-Stephen Alexis (1992) και στον Jacques Roumain (1993). Το 1991, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανατρέπει τον Πρόεδρο Aristide, ο Paul Laraque πηγαίνει στην εξορία για δεύτερη φορά και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη.

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το έργο του «καλεί τους λαούς να απελευθερωθούν και τείνει, στο βάθος, να κάνει μια συνεισφορά από την Αϊτής, στην καθολική ποίηση».

Έχει δημοσιεύσει : «Ce qui demeure» (Montreal 1973), «Fistibal» (Montreal 1974), «Les armes quotidiennes /Poésie quotidienne» (L'Avana, 1983), «Solda mawon / soldat marron» (Port-au-Prince, 1987), «Camourade» (Willimantic 1988), «Le vieux nègre et l'exil» (Paris, 1988), «Fistibal / Slingshot» (Port-au-Prince / San Francisco, 1989). Το 1999 , τα ποιήματά του συγκεντρώθηκαν σε ένα τόμο με τον τίτλο «Oeuvres Incomplètes» (editions du CIDIHCA, Montreal).

Ο Paul Laraque απεβίωσε στις 8 Μαρτίου 2007.

Μικρή διαθήκη

αγάπη μου

έφτασες την στιγμή που κατάθλιβα το τελευταίο είδωλο

η σαβάνα της απελπισίας ήταν σε αυτό το βλέμμα

όπου η εικόνα μου ζει για πάντα ελλιπή

ο άγγελος του πόνου είναι τόσο όμορφος όσο ο κίνδυνος

Εσύ είσαι το θαύμα του νερού στην έρημο της δίψας

και η κοιλιά σου το στέμμα μιας ξαναβρισκόμενης αυτοκρατορίας

έζησα στη μοναδική ελπίδα των ανθρώπων

που ταράζουν το σήμερα, γιατί γεννιέται το αύριο

μια μέρα εγώ θα πάρω το κεφάλι των δικών μου