Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Κώστα Ρεούση "Καρίνα"

Εχθές είχαμε την χαρά να βρεθούμε στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Κώστα Ρεούση στο καφενείο "Καλά καθούμενα" στην παλιά πόλη της Λευκωσίας. Σε ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον ακούσαμε από τον ίδιο τον ποιητή να μας απαγγέλλει τα ποιήματά του από την τελευταία του δουλειά "Καρίνα" με τον ιδιαίτερο και καθηλωτικό τρόπο ερμηνείας του.

Ο Κώστας Ρεούσης γεννήθηκε την Αθήνα το 1970. Ζει στη Λευκωσία. Το φθινόπωρο του 2005 ίδρυσε την Υπερπραγματική Φραξία Λευκω©ίας (Υ.Φ.Λ.) της οποίας είναι και το μοναδικό μέλος, αναπτύσσοντας έκτοτε μια έντυπη δράση που συνεχίζεται με κάποιες διακοπές εώς σήμερα. Έχει δημοσιεύσει στα λογοτεχνικά περιοδικά Ακτή (Λευκωσία), Ο Φαρφουλάς (Αθήνα), Κλήδονας (Αθήνα) και τη διαδικτυακή επιθεώρηση ποιητικής τέχνης Ποιείν. Ποιήματά του έχει μεταφράσει στην ισπανική γλώσσα ο ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστης Mario Dominguez Parra.

Με το "Καρίνα" [ποιήματα 1993-1997] ο Κώστας Ρεούσης επιχειρεί μια επιστροφή. Όπως μας λέει στο οπισθόφυλλο της ποιητικής συλλογής "Είναι μια έκθεση ολιγόστιχων ποιημάτων, ζυμωμένων μες την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, που εμφανίζουν που εμφανίζουν τα πρώτα συμπτώματα μίας λοξοδρομημένης ποιητικής ενός σαλεμένου δημιουργού. Άτσαλα χαραγμένα γράμματα οδηγούνται σε άξεστες λέξεις, ανοίκειους στίχους, σε άμορφα ποιητικά-σχήματα. Τρεις επάλληλοι κύκλοι τερματίζουν ταυτόχρονα... την αφετηρία. Η μετάβαση από το ένα ποίημα στο άλλο αγγίζει το πεδίο του επιγραμματικού αφορισμού. Ανάπηρος ο λόγος τραυλίζει την ύπαρξη του κενού. Με αφαιρετική κλιμακωτή γραφή ένας ανιχνευτικός ερωτισμός διαστρεβλώνει στην έκφανσή του τον ίμερο. Η αναζήτηση της κυκλικής χαραγμένης ανάσας οδηγεί με ταχύτητα υπερπραγματικής ανθρωποκτονίας το προμελετημένο στη λαιμητόμο-ρουφήχτρα του λευκού χαρτιού".

Χαρτόσημο

Κατάθεση μητρώου μοίρας

των εκατό η αξία μυρίζοντας

σε βόλτα άστοχη σκατά σκύλου

οι τσουκνίδες χρωμάτιζαν

το σολόδερμα τρίξιμο ελαφρύ

στον αέρα που περπατά

διαγώνια θωπεύοντας την ήβη.

Ο Λυκομήτρος μας λέει στο εισαγωγικό σημείωμα:

"Η νέα ποιητική συλλογή του Κώστα Ρεούση αποτελεί αυτό που στον κινηματογράφο θα αποκαλούσαμε prequel. Περιλαμβάνει ποιήματα γραμμένα την περίοδο 1993-1997, πολύ πριν από Feuille Volante Υπερπραγματικής Θρασύτητας (εκδόσεις Τυφλόμυγα, 2008) και το Ο Κρατήρας του Γέλιου μου (εκδόσεις Φαρφουλάς, 2009). Όπως θα περίμενε κανείς, το Καρίνα προαναγγέλλει το ποιητικό ύφος που θα τελειοποιήσει ο Ρεούσης στις επόμενες συλλογές του. Η σχεδόν πλήρη απουσία στίξεως, πέρα από μία τελεία στο τέλος κάθε ποιήματος και δύο κόμματα κόμματα στο καταληκτικό ποίημα της τριλογίας, ο εκπληκτικός εσωτερικός ρυθμός και οι υπερρεαλιστικές εικόνες αποτελούν τα βασικά συστατικά αυτού του έργου. Η βασική διαγορά με τις επόμενες λογοτεχνικές απόπειρες του Ρεούση έχει να κάνει με το μέγεθος των ποιημάτων. Σε αντίθεση με το σήμερα, εδώ κυριαρχούν ολιγόστιχα ποιήματα, σχεδόν επιγραμματικά, που με ιδιαίτερη λογοτεχνική ορμή μεταφέρουν το μήνυμα του ποιητή. Ο έρωτας, ο πόθος, ο θάνατος αλλά και η ίδια η γλώσσα και τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Ρεούσης στο Καρίνα. Όσοι έχουν γνωρίσει τον ποιητή από τα μεταγενέστερα έργα το είναι σίγουρο ότι δεν θα απογοητευτούν. Η συλλογή αυτή λαμβάνει επάξια υη θέση της στο corpus του έργου του Κώστα Ρεούση και αποτελεί ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο για την ποίηση ενός εκ των ελαχίστων Κύπριων εκπροσώπων της υπερρεαλιστικής γραφής της εποχής μας"

Γεωγραφία

Χαρούμενος 
στο βιασμό
παίρνω μαχαίρι
τακτικά
το βράδυ
το στομάχι
ξεκλειδώνω.



Με

Στίχους
ταραγμένος
τη βασκανία
διώχνω.


Η Υποψία

Να πνίξω
ν' αφομοιώσω θέλω
το ζωντανό σου σώμα
να φιλήσω
να χαϊδέψω ό,τι κρυφό
πνοή να δώσω
να γεννήσω.


Η Πράξη της Αφαίρεσης

Η αφαίρεση
υπολείπεται
της πράξης
διατηρώντας
σε ορό
το αίνιγμα


Η Καύση της Ύλης

Η μέρα σκοτεινή στο
μπαούλο ενός πορτογάλου
λογιστή πίνει τη φύση
έχοντας στο ξύλο
και την πέτρα
ακουμπισμένο
το ρούχο του πνεύμονα.