«Έφυγε» ο μεγάλος Αργεντίνος ποιητής Χουάν Χελμάν (Juan Gelman)

Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 83 ετών ο αργεντινός ποιητής Χουάν Χελμάν, ο οποίος είχε τιμηθεί με το βραβείο Θερβάντες το 2007, αλλά και το βραβείο Ρέινα Σοφία ιβηρο-αμερικανικής ποίησης το 2005.

Juan Gelman από το tvxs.gr

«Τι έχει συμβεί στην παγκόσμια ποίηση τα τελευταία είκοσι χρόνια. Τα γνωστά: ο έρωτας, ο πόνος, η παιδική ηλικία, η θάλασσα, ο θάνατος, η μνήμη και η λήθη, το τοπίο, κάποιος ποταμός, δημιουργούν στον ποιητή την ανάγκη να κλειστεί στον εαυτό του για να καταλάβει πράγματα που άφησε ανεξήγητα η έκπληξή του από τόση εγκαταλελειμμένη ομορφιά. Ο ποιητής δεν δίνει απαντήσεις. Μέχρι το τέλος της ζωής του εξετάζει τις αόρατες πτυχές της πραγματικότητας, κι αυτές δεν του δίνουν απαντήσεις».

 

Πηγή: http://stavrochoros.pblogs.gr

Ο Χελμάν πέθανε στο Μεξικό όπου είχε εγκατασταθεί τα τελευταία 20 χρόνια, τελευταίο σταθμό της μακράς εξορίας του μετά το πραξικόπημα του 1976 στην Αργεντινή.

Η εφημερίδα Milenio του Μεξικού, στην οποία ο ποιητής διατηρούσε στήλη, ανακοίνωσε ότι ο Χελμάν πέθανε στο σπίτι του αλλά δεν διευκρίνισε τα αίτια του θανάτου του.

Ακούραστος πολέμιος των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής, θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους ισπανόφωνους ποιητές.

Η ζωή του σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του γιου του Μαρσέλο στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή (1976-1983) και την εξαφάνιση της νύφης του Μαρία Κλαούντια Γκαρσία.
Το λογοτεχνικό του έργο που περιλαμβάνει τις συλλογές Βιολί και άλλα θέματα και Γκοτάν.

πηγή: http://tvxs.gr

                                      

 Πάνω στην ποίηση

Πάνω στην ποίηση

θα είχα λίγα  πράγματα να πω/

κανείς δεν την διαβάζει πολύ /

κι αυτοί που τη διαβάζουν  είναι λίγοι/

όλοι είναι με το θέμα της παγκόσμιας κρίσης / και

με το θέμα του να τρώνε  κάθε μέρα / είναι

ένα σημαντικό θέμα / θυμάμαι

όταν πέθανε από  την πείνα ο θείος Χουάν /

έλεγε ότι δεν νοιαζόταν ούτε αν είχε να φάει κι ότι δεν υπήρχε πρόβλημα /

αλλά το πρόβλημα ήταν μετά /

που δεν υπήρχαν χρήματα για το φέρετρο /

και όταν πέρασε τελικά το δημοτικό φορτηγό για να τον πάρει

ο θείος Χουάν φαινόταν σαν  ένα μικρό πουλί /

και κείνοι του δήμου τον κοίταξαν με καταφρόνια ή περιφρόνηση /

μουρμούριζαν

 τους ενοχλούσε πάντα /

που εκείνοι ήταν άνθρωποι που θάβονταν ως άνθρωποι  / και

όχι πουλιά, όπως ο θείος Χουάν/ ειδικά

επειδή ο τύπος τραγουδούσε πιπ-πιπ ολόκληρο ταξίδι

μέχρι το δημοτικό αποτεφρωτήριο /

Είναι ήδη φαίνεται ασεβές και ήταν πολύ προσβλημένοι /

και όταν του έδωσαν ένα χαστούκι για να κλείσει το στόμα /

το πιπ-πιπ πετούσε γύρω από την καμπίνα του φορτηγού κι ένιωσαν

πως τους έκανε πιπ-πιπ πάνω  στο κεφάλι /

Ο θείος Χουάν ήταν έτσι/ του άρεσε να τραγουδάει /

και δεν έβλεπε γιατί ο θάνατος ήταν λόγος να μην τραγουδάει /

Μπήκε στο φούρνο τραγουδώντας πιπ-πιπ / βγήκαν οι στάχτες του και τσίριξαν λίγο /

κι οι δημοτικοί συνάδελφοι του εξέτασαν τα γκρι παπούτσια της ντροπής / μα επιστρέφοντας

στην ποίηση /

οι ποιητές σήμερα περνούν πολύ άσχημα /

κανείς δεν τους διαβάζει πολύ / κι αυτοί  που τους διαβάζουν είναι λίγοι /

το επάγγελμα έχασε  το κύρος / για έναν ποιητή είναι  κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολο

να κερδίσει  την αγάπη μιας κοπέλας /

να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος / που κάποιος μπακάλης τον εμπιστεύεται /

και  κάποιος πολεμιστής κάνει κατορθώματα για να τα τραγουδήσει /

κι ένας βασιλιάς που πληρώνει κάθε στίχο με τρία χρυσά νομίσματα /

και κανείς δεν ξέρει αν αυτό συμβαίνει επειδή τελείωσαν

τα κορίτσια /οι  παντοπώλες /οι  πολεμιστές / οι  βασιλιάδες /

ή απλά οι ποιητές /

ή συνέβησαν και τα δύο κι είναι άχρηστο

να σπάσεις το κεφάλι σου για να σκεφθείς γι΄ αυτό το  θέμα /

πόσο ωραίο να ξέρεις ότι κάποιος μπορεί να τραγουδήσει πιπ-πιπ-

στις πιο σπάνιες περιπτώσεις /

ο θείος Χουάν μετά το θάνατο /  κι εγώ τώρα

θέλω να/ /

Μετάφραση: Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

πηγή: http://lagouvardospot.blogspot.com