Γιώργος Χριστοδουλίδης - Ποιήματα

Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στη Μόσχα το 1968 και μεγάλωσε στη Λάρνακα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας. Για την πρώτη του ποιητική συλλογή, Ένια, (Εκδόσεις Ατέλεια, Λευκωσία 1996) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη, ενώ για τη δεύτερη, Ονειτροτριβείο, (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2001) με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ακολούθησε το Εγχειρίδιο Καλλιεργητή (Γκοβόστη, Αθήνα 2004) και Το Απραγματοποίητο (Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010). Tο 2013, εκδόθηκε η πέμπτη του ποιητική συλλογή, Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης, από τις εκδόσεις Φαρφουλάς, Αθήνα.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, βουλγάρικα, ισπανικά, λετονικά, πορτογαλικά, λιθουανικά, τουρκικά κ.α. ενώ δημοσιεύτηκαν σε κυπριακά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά. Αναφέρονται ενδεικτικά: Το Καταφύγιο (Αθήνα, 2011), Νέα Ευθύνη (Αθήνα, 2011), Μανδραγόρας (Αθήνα, 2011), Άνευ (Λευκωσία, 2008), Études Hélleniques/Hellenic Studies (Καναδάς 2007), Παρέμβαση (Κοζάνη, 2005) Νέα Εποχή (Λευκωσία, 2003-04) κ.α.  

                                            

Παρουσιάζεται επίσης σε σημαντικές ανθολογίες ποίησης και ποιητικές εκδόσεις, όπως: Αύριο, Maňana, Tomorrow (Λεμύθου, 2011), Ιστορία της Νεότερης Κυπριακής Λογοτεχνίας (Λευκωσία 2010), Ο ποιητής και ο κόσμος του (Λευκωσία, 2010), Εν αρχή ην ο λόγος (Λευκωσία, 2009), Zypern Literarisch (Γερμανία 2008), Kipras Djeza (Λετονία 2007) κ.α.

Πρόσφατα, πέραν των 100 ποιημάτων του, που διατρέχουν δεκαπέντε χρόνια ενασχόλησης με την ποίηση, μεταφράστηκαν στα βουλγάρικα σε αυτόνομη έκδοση με τον τίτλο Ονειροτριβείο. (Σόφια, 2011)

Συμμετείχε σε Διεθνείς Εκδηλώσεις όπως: Voix de la Méditerranée’,(πόλη Sete, Γαλλία, 2013) ετήσιο φεστιβάλ ποίησης. 

Crossing Borders, Connecting Cultures (Στοκχόλμη, 2010): όπου δέκα Κύπριοι καλλιτέχνες πήραν μέρος σε μια συναρπαστική συνάντηση με τη σκανδιναβική ποίηση επί σκηνής. 

Poesiefestival berlin 2010:  Όπου ο Χριστοδουλίδης απήγγειλε επιλεγμένα ποιήματά του για την ιστοσελίδα του φεστιβάλ, τα οποία μεταφράστηκαν και στα γερμανικά. 

Συμπόσιο Ποίησης, Πανεπιστήμιο Πατρών (Πάτρα, 2008)

“Kleine Sprachen, Grosse Literaturen” Forum (Λειψία, 2006)

Τhe Gerard Manley Hopkins Society of Poetry (Kildare, Ireland 2005): Συμμετείχε στην εκδήλωση μετά από προσωπική πρόσκληση του ποιητή Desmond Eagan.

Παγκόσμια Μπιενάλε Ποίησης (Λιέγη 2003)

Στα πλαίσια της Μπιενάλε, ποιήματά του μεταφράστηκαν και παρουσιάστηκαν στα γαλλικά.

Literature Express Europa 2000: Μέσα σε διάστημα 45 ημερών, πέραν των 100 Ευρωπαίων λογοτεχνών επισκέφτηκαν 20 πόλεις σε 20 διαφορετικές χώρες, συμμετέχοντας σε σειρά εκδηλώσεων για την ποίηση.  Το ποίημα του Χριστοδουλίδη «Οι θήκες των βιολιών» μελοποιήθηκε και δραματοποιήθηκε στο Παρίσι. 

Oι θήκες των βιολιών

Tα όργανα είναι η ανάγκη μας

να ακούσουμε κάτι άλλο,

εκτός από την ηλίθια φωνή μας.

Όμως μέσα απ’ τους ήχους του βιολιού

καταλαβαίνεις τη σημασία της σιωπής

και του θανάτου.

Oι βιολιστές θα’ πρεπε να’ ταν νάνοι·

όταν πεθαίνουν να τους θάβουν

μέσα στις θήκες των βιολιών τους.

Το βιβλίο

Αν ο έρωτας είναι ένα βιβλίο

η γυναίκα ξέρει μόνο να το διαβάζει

ο άντρας περιπλανιέται σε σταυροδρόμια

που ανοίγουν οι λέξεις

άλλοτε μπροστά

άλλοτε πίσω

και πορεύεται χαμένος

εκεί όπου ακόμη δεν έχουν πει οι λέξεις

εκεί όπου οι λέξεις θα ήθελαν

να κτίσουν παντοτινά τοπία

και φύση μόνιμη

αγάπης να ιδρύσουν.

Όμως οι λέξεις δεν μπορούν να ζωντανέψουν

εκπνέουν

με την πραγμάτωση

ή με τη λησμονιά τους

και στο τέλος

ο άντρας

όπου κι αν περιπλανηθεί

θα επιστρέψει στη γυναίκα

και μαζί μετροφυλλώντας τις σελίδες

μία προς μία

με πόνο

αλλά χωρίς ελπίδα πια

θα κλείσουν το βιβλίο

θα το βάλουν πίσω στη θέση του

να το διαβάσουν

               οι επόμενοι

Καθώς έφευγε η Στοκχόλμη 

Στον ποιητή Αλεξέι Πούριν

Καθώς έφευγε η Στοκχόλμη

κι ο ποιητής Αλεξέι,

που πωλούσε ρολόγια και άλλα τιμαλφή

στην Αγία Πετρούπολη

για να τα βγάλει πέρα,

που δεν μιλούσε άλλη γλώσσα

πέραν της δικής του,

μου έγραφε:

«Στον ακριβό μου φίλο,

τον φύλακα-άγγελό μου σε αυτή την πόλη»

επειδή του μετέφραζα ανούσιες ομιλίες

και τον κέρασα ένα ποτήρι κρασί

να πιούμε στην υγεία

της χαμένης Ρωσίας,

με κατέλαβε απροσδόκητο τρεμούλιασμα

αγωνία

αν η ευγενική χειρονομία

ενός ταπεινού ανθρώπου

θα μπορούσε στο μέλλον

να ανακληθεί ως ανάμνηση ανθεκτική

δηλαδή

ανάμνηση που δεν την διαλύουν

τα χημικά της λήθης και του χρόνου.

Ο βλαστός

Δεν αρκεί ο βλαστός να είναι καλός

πρέπει να φυτευτεί σε χώμα γόνιμο

σε μέρος σωστό

όχι πολύ κοντά

ούτε πολύ μακριά

από ύπουλα αγριόχορτα

που φθονώντας θα τον πνίξουν

ή που απομονώνοντάς τον

θα τον στεγνώσει η μοναξιά του.

Έτσι και τη ζωή σου

μην την φυτέψεις όπου να ’ναι

δεν υπόκειται σε μεταφυτεύσεις

ψάξε καλά το έδαφος

τις πιθανές μελλοντικές αναπτύξεις

την πετροποίηση του φυσικού της περιβάλλοντος

κι αν δεν βρεις αυτό που ζητάς

γύρεψε λύση στο νερό.

Ο τάφος

Αυτός που σκότωσες

πέρασε μέσα σου

φώλιασε τρομαγμένος σαν αηδόνι

στο ταβάνι του πίσω μπαλκονιού σου

περιφραγμένη θέα επιλέγει

και δεν μιλάει.

Φοβάσαι την μετέωρή του σιωπή

το βουβό του κατηγορώ

που ως ουρλιαχτό διασκορπίστηκε στα κύτταρά σου.

Μέσα σου ζει ο σκοτωμένος

ασάλευτος σαν νεκρός

δεν σου ζητά τον λόγο

μόνο χορτάρια και βρύα σε γεμίζει

με μύρα μυρωδικά σε ραίνει

ηχούν τρισάγια στ’ αφτιά σου

γίνεσαι ο τάφος του.

Ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο Χριστοδουλίδη για την παραχώρηση των ποιημάτων του.