Η λογοτεχνική παραγωγή της Λιβύης, λόγω των
ιστορικοπολιτικών συνθηκών, υπήρξε περιορισμένη. Εντούτοις, από τα μέσα της
δεκαετίας του 1990 ‒ και ειδικά μετά την έλευση του διαδικτύου το 1998‒, άρχισε
να γνωρίζει άνθιση, με τους λογοτέχνες συχνά να εφευρίσκουν νέους κώδικες για
να «σπάσουν» τόσο τη λογοκρισία όσο και την απομόνωση που επέβαλε το κανταφικό
καθεστώς. Πολλοί Λίβυοι λογοτέχνες, που γράφουν στα αραβικά, συμμετείχαν στην
επανάσταση της 17ης Φλεβάρη του 2011, ενώ αρκετοί από αυτούς αιχμαλωτίστηκαν
και υπέστησαν βασανιστήρια από τις κανταφικές δυνάμεις, όπως ο Rabee Shrair,
του οποίου παραθέτουμε το ποίημα «Πορτοκάλια».
Επίσης, στη λογοτεχνική παραγωγή της Λιβύης συνέβαλε,
και εξακολουθεί να συμβάλλει, μια μερίδα λογοτεχνών, που από τη δεκαετία του ᾽70
και μετά μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, στη Βρετανία κλπ. και άρχισαν να γράφουν με
όχημα την αγγλική γλώσσα ‒και να μεταφράζουν αραβική λογοτεχνία‒, μεταφέροντας
τη λιβυκή κουλτούρα και πολιτική κατάσταση σε ένα ευρύτερο κοινό.
Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι είναι ο Ghazi Gheblawi και o Khaled Mattawa, με τον
οποίο ασχοληθήκαμε στο τρέχον τεύχος του Τεφλόν (Το ποιητικό ελιξήριο του
Khaled Mattawa: Αγγλόφωνη αραβική λογοτεχνία, μετάφραση-επιμέλεια: Ράνια
Καραχάλιου).
Πορτοκάλια
Άξια αγάπης
Τη μέρα που τα πορτοκάλια ανθίζουν
Τη μέρα που τα πορτοκάλια ανθίζουν
Άξια αγάπης
Τη μέρα που τα πορτοκάλια μαραίνονται
Τη μέρα που τα πορτοκάλια μαραίνονται
Άξια αγάπης
Τη μέρα που τα πορτοκάλια μαζεύονται
Τη μέρα που τα πορτοκάλια μαζεύονται
Άξια αγάπης
Τη μέρα που τα πορτοκάλια τρώγονται
Τη μέρα που τα πορτοκάλια τρώγονται
Άξια αγάπης
Τη μέρα που τα πορτοκάλια φυτεύονται
Τη μέρα που τα πορτοκάλια φυτεύονται
Τη μέρα που τα πορτοκάλια σκοτώνονται
Υπάρχει ένα κορίτσι που κλαίει
Υπάρχει ένα κορίτσι που κλαίει
Στη στεγνή γωνιά του χωραφιού
Τα δάκρυά της είναι πορτοκάλια
Τα δάκρυά της είναι πορτοκάλια
[μτφρ. από τα αραβικά: Ghazi Gheblawi
μτφρ. από τα αγγλικά: Ράνια Καραχάλιου]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου