Χαράλαμπος Παπαονησιφόρου - Ποιήματα

Ο Χαράλαμπος Παπαονησιφόρου γεννήθηκε στην Πάφο το 1965. Φοίτησε στην Αρχαιολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σήμερα ασχολείται με ιδιωτικές επιχειρήσεις και είναι ο ιδιοκτήτης του "Μικρού Καφέ" στην Πάφο. Έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές.
"Αντίο" 2002 (Η συλλογή συνοδεύεται από ψηφιακό δίσκο με 10 μουσικές συνθέσεις του μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη που έγιναν ειδικά για την έκδοση), “Μπλε κλειστό παράθυρο” 2003 [εκδ. Αρμίδα], “Η ροδιά που ξέχασα” [εκδ. Σαιξπηρικόν] 2012

Τα ποιήματα που ακολουθούν είναι από τη δεύτερη ποιητική συλλογή, “Μπλε κλειστό παράθυρο”.


   

1.
Τι απομένει τελικά από
έναν έρωτα;
Τι στ' αλήθεια μένει;
Ένα λουλούδι που κόπηκε παράκαιρα
Ένα τραγούδι που μουρμουρίζεις στο στενό
Το δάκρυ που αρνείται να κυλήσει
Ένα τελευταίο φιλί που ξεψυχά μοιραία
Το σ' αγαπώ που ξεθωριάζει κάτω από τις
πατούσες βιαστικών ανθρώπων

2.
Πιθανόν ο έρωτας να ορίζεται
Διαφορετικά απ' ότι εκφράζεται
Πλατωνικός ή όχι, πρωταρχικός ή μη
Κεραυνοβόλος ή θυελλώδης
Ο έρωτας ακροβατεί, υπερβαίνει
Ή αυτοαναιρείται
Πάνω απ' όλα όμως
Οφείλει να είναι σαρκικός
Σαρκοφάγος ή ενσαρκωμένος

3.
Ένα μουντό αδύναμο πρωί
Το φιλί κύλησε άψυχο στο σεντόνι
Ανακάλυψα πως καρφί δεν μου καίγεται
Λυπήθηκα μόνο το δάκρυ που αχρείαστα
Άδειασε τη δεξαμενή των δακρύων
Παρακάλεσα τότε το φιλί που
Ακόμα σπαρταρούσε
Γρήγορα να σβήσει




Η ιστορία της ζωής σας σε 20 λέξεις.
Γεννήθηκα στην Πάφο τον Ιούλιο του 1965, σπούδασα στο ΑΠΘ Ιστορία-Αρχαιολογία, έχω 4 παιδιά, εργάζομαι στην Πάφο και προσπαθώ να ταξιδεύω όσο περισσότερο μπορώ.

Για τι γράφετε; 
Γράφω για τον έρωτα, το ανεκπλήρωτο, τη στιγμή που φεύγει και την άλλη πλευρά της ζωής.

Γιατί γράφετε;
Το γράψιμο λειτουργεί καθαρτικά για την αποσυμφόρηση της τελετουργικής καταγραφής ερεθισμάτων.

Η ποίηση ξεκινά…
Από τη σιωπή.

Και τελειώνει…
Με ένα αντίο.

Πότε ένα έργο προδίδει τον δημιουργό του;
Όταν αφήνει ίχνη από την επίπονη διαδικασία γραφής, που αναπόφευκτα εμπεριέχει στοιχεία βιωματικού λογοτεχνικού DNA. Η αποτύπωση του μόνιμου ή φευγαλέου ερεθίσματος είναι μοναδική για κάθε δημιουργό. Είναι η ταυτότητά του, ο προσωπικός κωδικός του.

Τι χρειάζεται η ποίηση σε έναν μικρόψυχο κόσμο;
Η ποίηση, ή αν θέλετε γενικά η καλλιτεχνική δημιουργία, αποτελεί καταφύγιο όχι μόνο για τον δημιουργό, αλλά και τον αναγνώστη ή τον θεατή. Είναι μια μικρή χαραμάδα διαφυγής προς έναν καλύτερο ιδεατό κόσμο, ικανή να επανατοποθετήσει την εγκληματική ανεπάρκειά μας, να προσδώσει ουσία στις ανούσιες σχέσεις, στα καθημερινά μας γιατί και να ντύσει μ’ αυτόν τον μαγικό μανδύα της γλώσσας όλα τα ευπαθή σημεία της προσωπικότητάς μας.

Το αγαπημένο σας τετράστιχο;
Ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα είναι το ακόλουθο του Μανώλη Αναγνωστάκη:
“Αν θυμούμαι, δεν είναι που νικήθηκα
Δεν είναι που επιδίωξα μιαν αγοραία λύση
Όλα συγκλίνουνε μπροστά σ’ εκείνο που έρχεται
Αδιάλειπτο, ανεξίτηλο, στίγμα στο πρόσκαιρο.
Να ξεχωρίσεις, αν υπάρχει, μια Στιγμή
Σ’ αλλεπάλληλων χρόνων στείρα διαιώνιση
Για κείνο που έρχεται, φραγμός σε μια παράταση,
Σαν περιζήτητη αμοιβή φτηνής ζωής”.

Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Μόλις έχω τελειώσει το καινούργιο βιβλίο του συμπολίτη και φίλου Κυριάκου Μαργαρίτη με τίτλο “Στον ίσκιο των σκοτωμένων κοριτσιών” [Εκδόσεις Ψυχογιός]. Πρόκειται για ένα ευρηματικό μυθιστόρημα, που είναι συγκροτημένο κατά άψογο τρόπο με ανάμειξη σε σωστές αναλογίες της λογοτεχνίας και της αστυνομικής μυθοπλασίας. Ο συγγραφέας του καταπιάνεται ουσιαστικά με δύο αντικείμενα: το υπερβατικό θέμα του “θανάτου” και τα ρεαλιστικά προβλήματα της σύγχρονης Αθήνας, με την οποία διατηρεί μια σχέση λατρείας – μίσους. Είμαι βέβαιος ότι ο Κυριάκος χάρηκε γράφοντάς το, όσο τουλάχιστον εγώ διαβάζοντάς το.

πηγή: http://www.parathyro.com