Η Γυναίκα Χαρτοκόπτης
ένας ιδιόρρυθμα δύσκολος άνθρωπος στο δευτερόλεπτο
της σύγκρουσης το κουκούτσι ξεράθηκε το
φλοιό του μέσ' του νεκρού τη δαιμονική γνώση ή
απιστία η ανοπνοή ανεβαίνει κραυγή που πνίγεται
τη ρευστότητα των αισθήσεων αφηρημένα υπάρχεις
διαλύοντας την ανάσταση στα ρουθούνια είναι η
μνήμη μακελάρισσα περιστρέφονται τα γράμματα τεθλασμένα
στριφογυρίζοντας σπειροειδώς ο άξονας εξαφανίζεται στην
έκσταση του δερβίση ο μαχαραγιάς στην Περσία δύοντας
η Μεσόγειος το νησί ανατέλλει τη χάλκινη αυτοκτονία
ένα τεράστιο καρπούζι κομμένο άτσαλα απ' το αγόρι που
κάθε καλοκαίρι χάριζε σε θερμόπληκτους πιστούς
πληροφορίες
Ξυράφι
ανέκδοτος αδιάβαστος ατάλαντος εν τέλει ποιητής
τρύπια διαβόλου κάλτσα θεού αλάτρευτου γυναίκας
νεύρο οργασμικό θανάτου μυημένος αναγνώστης
του εφιάλτη αρωγός όνειρα όνειρα όνειρα
χρώματα χρώματα χρώματα που δακρύζουν πόσο
νερό τόσο νερό στο χώμα χώμα να σκορπίζει μετέχοντας
κατέχοντας διασπάζοντας το μυστικό το
μυστικό αν δεν κοπείς ως την ανάσα άψυχε
Η Στρατιά του Αρχιλόχου
στη μυρωδιά της χολής γονάτισα ό,τι ανθρώπινο
επιστρέφει ρευστός λόγος πέρασμα του σκοτεινού
ή φως του κόσμου τ' απ' εκεί ταιριάζοντας ο
τρόμος ξημερώνει ηλιόλουστη τη φρίκη βρόμικα
περάσματα παράνομα ερωτικά αφηνιασμένα
φιγούρες του δίπλα δωματίου με ποτιστήρια νεκρικά
ξεδιψώντας άναρχα την άγρια βλάστηση ερμαφρόδιτοι
κηπουροί με την ευθύνη ενός καρπού χαρακωμένου
πίστη κυνηγώντας μ' οπλισμένο μολύβι
εικάζοντας προχωρούν σ' αθέατα χαρακώματα
βιασμένων ψυχών έτσι οι ανατρεπτικές χειρονομίες
στα μπουντρούμια των προγόνων τους τσακίζουν
τον αναπόφευκτο χαμό τους η αποκτήνωση που
ζητάτε καίει τον άνθρωπο στη μοναξιά ένα τεθλασμένο
επίπεδο καιροφυλακτεί την από γνώση τρέλα
συνήθως επιστρέφω αγέλαστος ή προσποιούμενος
φοράω γκριμάτσες δεν κρύφτηκα ποτέ κι από
κανέναν στο ληστρικό σας θέατρο αντιστέκομαι
ξεστομίζοντας αρλούμπες
ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΥΝΟΥΠΙΟΥ
Να
Αίμα διψώ
Στερήθηκα
Στη φρικτή
Εποχή
Του
Κέρδους
Πτώσεις επί πτώσεων
Ενοχλητικά αυτιά
Άτσαλα χέρια
Έχτισαν
ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ
Γκρεμοτσακίστηκα
Το
Έρεβος
Της
Διαλυμένης
Ομιλίας
ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ
Το πορτοκάλι των ανθρώπων
ΕΣΤΥΨΑ
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΜΙΑΣ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
ΕΛΑ
Με δύναμη ξεριζωμένης ψυχής
Σημάδεψε στον κρόταφο
Το επόμενο ποίημα
Χάραξε σκάλισε δείξε
ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΩΣ
Κατέβαζε καντήλια χριστούς
Παναγίες σταυρούς
ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΝΕ
Ν’ αναδυθεί
Η δική σου
Λατρεία γυμνή
KIBRISTAN & COMPANY LTD.
ΞΕΡΙΖΩΣΤΕ
Τον
Μανδραγόρα
Αφήνοντας
Το
Μανιτάρι
Στα
Κέρατα
ΤΟΥ ΑΓΡΙΝΟΥ
Στις πλέον
Εφιαλτικές
Παραισθήσεις
ΚΕΝΤΗΣΤΕ
Σταυροβελονιά
Πάλι
Τον
Θάνατό
ΤΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ
Πυροβολεί
Την
Ύπαρξη
ΑΝΕΥΡΟΣ
Οικογενειάρχης
Πλήρης
Νυχτών δραπέτευσε
Ο
ΠΟΙΗΤΗΣ
Έκρυψε
Την ανάγκη
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Όσο και όπως ζω
Να καταδιώκω θέλω
Κάθε
Έμπορο των εθνών
ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΣ ΔΕΡΒΙΣΗΣ
Ν’ απλώνω νεκρός
Το σάβανο στον ύπνο
Να σκούζω να πέφτω να ορθώνομαι
Αγύρτης αοιδός γελοίος τροβαδούρος
Με την ψυχή
ΤΗς ΠΟΙΗςΗς
Να
Ψιθυρίζει
Γλείψε μου το μουνάκι
Γλείψε μου τη μουνάρα
ΊΑΜΒΕ
Λευκωσία 2006-2010
Φαλλοφόρος εφορμά ενάντια στο κακό
Κιονωτός κρατήρας του Ζωγράφου του Πανός (480-460 π.Χ.)
Από το βιβλίο του Ηλία Κωστόπουλου: Αρχίλοχος «Μοιχός, Υβριστής και Λάγνος», εκδ. Φαρφουλάς 2009
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Κώστας Ρεούσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς ποτέ να αποκτήσει πτυχίο. Το 1995 κυκλοφόρησε τη συλλογή ποιημάτων Χαμαιλέων (ιδιωτική έκδοση-εκτός εμπορίου), το 2008 τη συλλογή πεζών ποιημάτων Feuille Volante Υπερπραγματικής Θρασύτητας (εκδόσεις Τυφλόμυγα) και το 2009 το συγκεντρωτικό τομίδιο με τα πεζά του ποιήματα Ο κρατήρας του γέλιου μου (εκδόσεις Φαρφουλάς-σειρά Λοξή Γραφή 4). Συνηθίζει να φωτοτυπώνει τις εργασίες του και να τις κυκλοφορεί ελεύθερα. Ζει και εργάζεται στη Λευκωσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου