Έχει αυτόεκδώσει τα βιβλία ποίησης: Ακούγοντας βαλς στο σκοτάδι (2007), Οργή και λουλούδια σε μια χώρα νεκρών (2007), Αυτά που γράφτηκαν κάτω από βρώμικο φως (2008), Άγιες, αιματόβρεκτες και άχρηστες λέξεις (2008), Ανθισμένες νύχτες (2010), Περιμένοντας χελιδόνια το Δεκέμβρη (e-book/Λογοτεχνικά Σημειώματα, 2011) και Στα νερά του τρόμου επιπλέει η αγάπη(2013)
death
πήρε εκείνα τα ζόρικα ποιήματα
τα έκαψε
και τα υπόλοιπα τα έριξε στο ποτάμι
φαντάστηκε κάποτε να τον αναλάμβαναν
οι κριτικοί
«ευαίσθητος με λίγα όμως αναγνώσματα»
«μυστήριος, ποτέ δεν εμφανίστηκε»
ω ναι
μα τι άνθρωπος ήταν
δύο νέοι επέστρεφαν εκείνο το βράδυ
ο πιτσιρίκος αγκαλιάζοντας τη δικιά του
ψιθύρισε:
«Κοίτα, ευτυχώς δεν είμαστε τόσο μόνοι όπως αυτός»
να κι ένας σωστός κριτικός
επιτέλους
11.
«το μόνο που θέλω»
σου είπα
εκείνο το βράδυ
του Ιούνη
«είναι ένα καράβι κι
εσύ στο λιμάνι
μ’ ένα φιλί
καθώς φεύγουμε»
«τι όμορφο!»
μου απάντησες
«και ας μη ξαναγράψω ποίημα ποτέ»
έκλεισα τα μάτια μου ενώ
είχε ήδη αρχίσει να
βρέχει
στο τζάμι οι σταγόνες
έτρεχαν
φίλε μου
κανείς δεν ξεφεύγει
πάντα θα γράφεις ποιήματα
σε μια ξένη πόλη
ένας άνδρας
ανάβει τσιγάρο
ένας άνδρας
πίνει
πίνει
πίνει
ενώ απέναντι
τα φώτα των διαμερισμάτων
ένα ένα
σβήνουν
ακούγοντας βαλς στο σκοτάδι
«κοίτα», μου είπε
«έγραψα ένα ποίημα!»
«τόσο δα μικρό αλλά κοίτα το»
το πρόσωπο του
έλαμπε
του χάιδεψα το κεφάλι κι
έπειτα άπλωσε τα χέρια του
στ αστέρια και χάθηκε
πέρασε άραγε από εδώ
ή όχι;
ήταν τρελός ή
άγιος;
όταν προσπάθησα να τον βρω
η ομίχλη είχε ήδη
απλωθεί
κράτησα το χαρτί
σφιχτά στα χέρια
μου
ήταν η εποχή
που κανένας δεν
θα δινε σημασία
σε ένα τόσο δα ποίημα
-κανείς-
κι εκείνον
δεν τον ξαναβρήκα ποτέ
από τότε
φίλησε την ομίχλη
χαμογέλασε
και χάθηκε
για πάντα
Τα παραπάνω ποιήματα είναι από την ποιητική συλλογή "Στα νερά του τρόμου επιπλέει η αγάπη" (2013)
συγχώρεσέ με ποὺ
δὲν ὑπῆρξα
ἀμόνι φωτιὰ καὶ
λιακάδα
οὐράνιο τόξο
βροχὴ
κεραυνὸς
ἀγέρας
καὶ ποὺ μόνο
ἔγραψα ποιήματα
--------
νὰ τραβᾶς τὴν κουρτίνα
ἕνα Κυριακάτικο ἀπόγευμα
καὶ νὰ κοιτᾶς τὸν ἔρημο δρόμο:
νά τί σημαίνει θάνατος
------------
Κύριε! πῶς οἱ μέρες μας
λιγοστεύουν
κοιταζόμαστε ἄπραγοι
ἕνας ἕνας ἢ
ὅλοι μαζὶ
λίγο πρὶν τὸ τέλος
καὶ μουρμουρίζουμε παράξενες
λέξεις
τίποτα δὲν θὰ μείνει ἀπὸ
ἐμᾶς στὶς λεωφόρους
ποὺ περπατήσαμε
Κύριε!
περάσαμε τὴ ζωή μας περιμένοντας
νὰ φύγει ὁ χειμώνας
λαχταρώντας ν’ ἀνέβουμε λίγο
ψηλότερα
απομείναμε σκονισμένοι
στὶς πόλεις
τους δρόμους καὶ
τὰ καταφύγιά μας
κοίτα μας
κοίτα μας
πῶς φεύγουμε σκυφτοὶ μὲ
ὑγρὰ μάτια
ἕνας
ἕνας
ἢ
ὅλοι μαζὶ
από την ποιητική συλλογή "Περιμένοντας χελιδόνια το Δεκέμβρη" 201
Καθώς νυχτώνει...
Κοιτάζοντας απ’ το παράθυρο τούτο
το βροχερό απόγευμα
ένας άνδρας απέναντι καίγεται
οι κουρτίνες κουνιούνται θλιβερά
ανασηκώνω τους ώμους και αγγίζω
τα σκονισμένα βιβλία
-δεν μου έμαθαν ποτέ τίποτα-
κι εκείνος εξακολουθεί να με κοιτά
καθώς ακούμε τη βροχή
τίποτα δεν μας ταράζει στο βυθό μας
τίποτα δεν θα συμβεί
μια γαλήνη περιφέρεται
όμως να
κάποτε ξεκίνησες αλλιώς
και ο ουρανός είχε λίγο ίσως χρώμα
μα ο χειμώνας ήρθε γρήγορα
και μας βρήκε απροετοίμαστους
και έτσι θα κοιταζόμαστε όλο το βράδυ
εγώ και εκείνος ο άγνωστος άνδρας
που καίγεται
λίγο πριν η βροχή δυναμώσει
ναι
κάποιες ζωές ξοδεύτηκαν άσκοπα
---------------------
Αυτό το πρωινό...
τους παρατηρώ να περιμένουν
εδώ και ώρα
τούτη την αποπνικτική
μέρα
καθώς οι άνθρωποι
πηγαινοέρχονται βιαστικοί
τα ρούχα τους ξεθωριασμένα
τα μαλλιά απεριποίητα
εκείνη χοντρή με μια τεράστια ελιά
στο μάγουλο
και αυτός ιδρωμένος να κρατά τη
πραμάτεια τους
το πράσινο ανάβει
της δίνει ένα φιλί
και περνάνε
απέναντι
------------------------
Μικρές νίκες
υποσχέθηκες να μη γράψεις ξανά εκείνα τα
ποιήματα
όμως βλέπετε είναι τόσες οι χαμένες νύχτες
σε κρατάει που τούτη τη νύχτα κάποιοι θα
βρίσκονται στην ίδια θέση με τη δική σου
-ελπίζεις να βρούνε τις λέξεις σου
και να τους δώσουν λίγο κουράγιο-
όμως εσύ να
το υποσχέθηκες
μάταιο όμως
οι φάροι δεν άναψαν ποτέ στο
σκοτάδι για εμάς
ούτε ζεστό χέρι μας απλώθηκε
κατεβάζεις μια γουλιά για όλους τους
ξεχασμένους
την ώρα που έξω
οι τηλεοράσεις θα τρεμοπαίζουν
τα νυχτερινά κέντρα θα γεμίζουν ασφυκτικά
οι περιπολίες θα αυξάνονται και
τα ζευγάρια θα τσακώνονται
το μπουκάλι αδειάζει και ένας μοναχικός
γελά δυνατά
στη μέση της νύχτας:
κέρδισες
από την ποιητική συλλογή "Ανθισμένες Νύχτες", 2010
Ευχαριστώ πολύ τον Νίκο Σφαμένο για την παραχώρηση του υλικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου