Μάρτιν Μάτζ (Martin Matz) - Beat Generation

Στις 28 Οκτωβρίου του 2001 στη Νέα Υόρκη, πέθανε σε ηλικία 67 χρόνων, ο ποιητής Martin Matz. Είχε συμμετάσχει σε ανάγνωσεις με τους Kerouac, Ginsberg, Corso, Ferlinghetti και άλλους beat ποιητές, όπως η περίφημη ανάγνωση του 1984 στο Albert Hall του Λονδίνου.  

Οι στίχοι του κομψοί και σουρεαλιστικοί, η διάπλασή του επιβλητική, η προσωπικότητά του γλυκιά  και ευγενική. Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν, 11 χρονών μετά το θάνατο του πατέρα του (τροτσκιστή), μετακόμισε με τη μητέρα του και τον νέο της σύζυγο στην Ομάχα, Νεμπράσκα ("Μια μικρή πόλη γεμάτη προκαταλήψεις - είπε - δεν είχα τίποτα κοινό με συμμαθητές μου, και ήμουν πεπεισμένος ότι υπήρχε κάτι λάθος με μένα. Αλλά όταν επέστρεψα στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης, με τα πρώτα τσιγαριλίκια κατάλαβα ότι δεν ήμουν εγώ ένα λάθος, αλλά η γαμημένη η Ομάχα ») .

Το 1956 στο Σαν Φρανσίσκο, όπου έγινε φίλος του Μπομπ Kaufmann, γνώρισε τον Τζακ Κέρουακ, Neal Cassady και τους άλλους beats. Τον επόμενο χρόνο έφυγε για το Μεξικό, όπου παρέμεινε μέχρι το 1978 (μεταξύ άλλων είχε εμπειρίες με τα παραισθησιογόνα μανιτάρια και με τον σαμάνο Μαρία Σαμπίνα) έκανε ταξίδια στο Περού, την Κολομβία, τη Χιλή, τη Βολιβία, τον Ισημερινό, τη Βραζιλία. Από το 1987 έως το '95 με τη σύζυγό του, χάρη σε μια κληρονομιά, περιόδευσε την Άπω Ανατολή, και έξησαν κυρίως στην Ταϊλάνδη, στο Chiang Mai, με συμμετοχές στη Βιρμανία, την Κίνα, τη Μαλαισία, την Ιαπωνία και το Θιβέτ. Το 1999 πήγε στη Ρώμη, φιλοξενούμενος από ιταλούς φίλους, και το 2000 επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για κάποιο χρονικό διάστημα μοιράζοντας ένα διαμέρισμα στο Greenwich Village με το Gregorio Corso, λίγους μήνες πριν πεθάνει.

Το πρώτο του βιβλίο "Alleyways", δόθηκε στη δημοσιότητα το 1957. Άλλα βιβλία του είναι  "Time Waits", "No Magic Egypt Ever Blooms" e "Pipe Dreams".

Συμμετείχε το 1989 στο 10ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποιητών στην Μπανγκόκ.

Ξέρω που πηγαίνουν τα ουράνια τόξα για να πεθάνουν

(Για το θάνατο του Bob Kaufman)

Ξέρω που πηγαίνουν τα ουράνια τόξα για να πεθάνουν

Ακολούθησα τα βήματά σου

μέσα από μια ανεξερεύνητη ξένη γη

όπου οι ασημένιοι αναστεναγμοί προσπαθούσαν να κρυφτούν

κάτω από παράφρονες σκιές

και ουρανούς του όμποε

μαζί περπατάμε μέσα από μια πόλη παραμυθένια

πράσινων παραισθήσεων

και εξαντλούμασταν σε λέξεις

Χίλιες νύχτες φλεγόμενες

ενώ η πάσχουσα καρδιά σου

χτυπούσσε τα οστά της

με ρυθμό, με τους ήχους των λαμπερών πουλιών

στους δρόμους με νέον των δολοφονημένων προτύπων

ναι, ήμουν εγώ εκεί

και είδα την αγάπη σου διακηρυγμένη

σε ένα σπασμένο χαμόγελο

όπως οι τίτλοι χθες τυπωμένοι με αίμα

στα φτερά της σφήκας

και ναι

Θα έφερνα τα μάτια σου

στις 12 Ιανουαρίου

η αυγή ανατέλει

τραγουδώντας τα blues

το ημερολόγιο κατέρρευσε

στο πρόσωπο εκείνης της πληγωμένης την Κυριακής

ακόμη και οι σεκόγιες έκλαψαν

στο πέρασμά σου

αλλά καμιά καμπάνα δεν ήχησε στα βάθη του χειμώνα

το σαλιγκάρι δεν γρίλισε

στο ρολόι του προγόνου

ούτε τα τριαντάφυλλα μεγάλωσαν

από την ουρά ενός κομήτη σκουριασμένου

μόνο ένα μάλλινος αστερίας περιπλανήθηκε

στην παραλία των κλεμένων πλανητών

όταν μια σαύρα τατουάζ

έχασε το φόρεμα της παγωμένης τής ηχώ

ενώ εσύ χόρευες με το μεγάλο βασιλιά του Χάρλεμ

κατά μήκος των σοκακιών του παραδείσου

προς τις ενθουσιώδεις φλογισμένες ομπρέλες

θυμάμαι

τους παραστάδες του χρόνου

όπου αρχαία βαποράκια στηρίζονταν

και πουλούσαν τα σακουλάκια τους με όνειρα των είκοσι δολαρίων

στους έχοντας ανάγκη

και ποιητή

σε είδα να αγοράζεις την αλήθεια

σε ένα κόκκινο μπαλόνι

και ως ένα μυθικό αλχημιστής

μαγείρεψες το αίμα των άστρων

αλλά στη θέση του θανάτου

διάλεξες μουσική από το κουτάλι σου

από το CD: "A Sky of Fractured Feather"

πηγή: Casa della Poesia

Μετάφραση στα Ιταλικά: Raffaella Marzano

Μετάφραση από τα ιταλικά στα ελληνικά: Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης